Ένα διαφορετικό οδοιπορικό, γεμάτο αντιθέσεις
Γράφει ο Κώστας Στοφόρος
(με ξεναγό τον Παντελή Καβύρη)
Χίος. Σάββατο μεσημέρι και κάνω τη βόλτα μου δίπλα στη θάλασσα. Θέλω να πιω καφέ και να ξεκοκαλίσω το Δρόμο.
Περπατάω και βλέπω τις αφίσες για την εκδήλωση, όπου είμαι καλεσμένος. Τι θα πω για την εφημερίδα; Αγχώνομαι: Πώς να μεταφέρω τις ελπίδες που έχουμε όλοι μας; Θα μπορέσω να μοιραστώ λίγο από το φρέσκο αέρα που έφερε ο Δρόμος στη ζωή μας, μέσα σε μια εποχή γενικής ασφυξίας;
Ο ήλιος εκτυφλωτικός… Ένας ποδηλάτης χάνεται στο φως. Και αναρωτιέμαι γιατί βλέπω τόσα λίγα ποδήλατα σε μια πόλη που προσφέρεται για ποδηλασία, με αποτέλεσμα το κυκλοφοριακό χάος…
…Πλησιάζει η ώρα της εκδήλωσης για το Δρόμο. Θα γίνει σε ένα από τα πιο ενδιαφέροντα μπαρ του νησιού, τη Φαίδρα.
Στο μπαρ βλέπω, για πρώτη φορά, λαλάδες. Οι άγριες τουλίπες της Χίου, από τις οποίες οι Ολλανδοί δημιούργησαν τις περίφημες τουλίπες τους! Η Χίος, βλέπετε, είναι η αληθινή πατρίδα της τουλίπας. Είχα δει σε φωτογραφίες, αλλά η ομορφιά είναι μοναδική «εκ του φυσικού»… Έξω σουρουπώνει. Μοναδικά χρώματα σκεπάζουν την πόλη και τη θάλασσα…
Η συζήτηση ξεκινά. Στην αρχή νιώθω αμήχανα, αλλά σταδιακά νιώθω ότι είμαι μαζί με φίλους. Μακάρι να μπορούσα να μεταφέρω τη συζήτηση και τους προβληματισμούς. «Γιατί μια ακόμη εφημερίδα;». Γιατί επενδύουμε πολιτικά αλλά και συναισθηματικά σ’ αυτήν; Ποιοι κίνδυνοι υπάρχουν; Ποιες ελπίδες γεννιούνται; Η κουβέντα έφερε αισιοδοξία. Κι ας έλειπαν κάποιοι. Έλειπαν για καλό σκοπό. Μια συζήτηση-συγκέντρωση στη Βολισσό για μια άγρια επιχείρηση σκούπα… Οι «πραιτωριανοί» του Χρυσοχοΐδη καταπατούν σε όλη την Ελλάδα τα ανθρώπινα δικαιώματα!
Μετά την κουβέντα ήρθε η ώρα για χαλάρωση με τους νέους φίλους από τη Χίο.
Δοκίμασα το περίφημο «Λιόκαφτο», ψάρι ψημένο στον ήλιο, χιώτικη κοπανιστή και το περίφημο τυρί «μαστέλο» που μοιάζει με το χαλούμι. Ήπιαμε και σούμα, το χιώτικο τσίπουρο φτιαγμένο από σύκο… Η κουβέντα μας συνεχιζόταν: Ο Δρόμος ανοίγει… δρόμους!
Ο κάμπος
Το άλλο πρωί, όπως μου είχε υποσχεθεί ο Παντελής Καβύρης, δραστήριο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και υποψήφιος βουλευτής, πηγαίνουμε στον Κάμπο. Είναι ένα μαγικό μέρος με απίστευτα αρχοντικά, τυλιγμένος στο άρωμα της πορτοκαλιάς, της λεμονιάς, της μανταρινιάς…
Ο Παντελής μου ξετυλίγει την ιστορία του τόπου και τα προβλήματα του σήμερα: Η περιοχή δέχτηκε το πρώτο κτύπημα επί χούντας, όταν κατασκευάστηκε το αεροδρόμιο του νησιού το οποίο φτιάχτηκε στα όρια του ιστορικού οικισμού, καταστρέφοντας πολλά από τα κτήματα και τα αρχοντικά. Μεταξύ αυτών και ολόκληρο σχεδόν το κτήμα και μεγάλο μέρος του σπιτιού του συνθέτη Γιάννη Χρήστου.
Η συνεχιζόμενη παράνοια των διοικούντων, οδήγησε στη συγκέντρωση κάθε είδους ρυπογόνων δραστηριοτήτων (εργοστάσιο ΔΕΗ, εργοστάσιο βιολογικού καθαρισμού αστικών λυμάτων, δρόμους με ανισόπεδους κόμβους για την εξυπηρέτηση 3 αυτοκινήτων τη μέρα κ.λπ.).
Εδώ και 20 και πλέον χρόνια, επιχειρείται να επεκταθεί το αεροδρόμιο, καταστρέφοντας περισσότερο την περιοχή. Το παρήγορο είναι ότι έχει αναπτυχθεί ένα ισχυρό κίνημα κατοίκων της περιοχής το οποίο πλαισιώνεται από τον εξαιρετικά δραστήριο οικολογικό σύλλογο του νησιού, αλλά και τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς και έτσι έγινε κατορθωτό μέχρι στιγμής να αποκρουστούν τα σχέδια των διαπλεκομένων.
Πάντως, αυτή δεν είναι η μόνη απειλή: Ο νομάρχης σχεδιάζει την υλοποίηση ενός ακόμη φαραωνικού έργου, εντελώς άχρηστου για τους πολίτες: Νέο λιμάνι! Στην προσπάθειά του αυτή, έχει θερμό συμπαραστάτη και τον νομαρχιακό σύμβουλο του ΚΚΕ. Ακόμη μια φορά αντιστέκονται οι «συνήθεις ύποπτοι». Ο Σύλλογος Οικολογίας, οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και άλλοι αριστεροί και μη πολίτες.
Πολιτισμός; Ποιος πολιτισμός;
Από την άλλη πλευρά, το συγκριτικό πλεονέκτημα της Χίου που ήταν ανέκαθεν η παραγωγή πολιτισμού, τείνει να εξαλειφτεί εξαιτίας της ανικανότητας και της άγνοιας της δεξιάς Δημοτικής Αρχής. Τη στιγμή που τα λιγοστά χρήματα που αναλογούν στον πολιτισμό ξοδεύονται για κιτσάτα ελαφρολαϊκά «φεστιβάλ», η πινακοθήκη της πόλης παραμένει κλειστή, όπως άλλωστε και το Μουσείο Γιαλούρη.
Το κάστρο της πόλης καταρρέει, το ΔΗΠΕΘΕ φυτοζωεί και οι εργαζόμενοι στις κοινωνικές δομές του δήμου παραμένουν απλήρωτοι εδώ και μήνες. Φημολογείται, μάλιστα, ότι φέτος θα παραμείνει κλειστός ακόμη και ο δημοτικός θερινός κινηματογράφος-σύμβολο, που λειτουργεί εδώ και πολλά χρόνια στο πάρκο της πόλης!
Το νερό και ο… βίος βασικά πρόβλημα
Το μεγαλύτερο απ’ τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Χίος είναι η έλλειψη καλής ποιότητας νερού. Το πρόβλημα οφείλεται, κυρίως, στην κακή διαχείριση των υδάτινων πόρων. Αυτή τη στιγμή η χιώτικη οικογένεια πληρώνει σε τιμή ακριβού πόσιμου, ένα νερό το οποίο είναι υφάλμυρο και δεν προσφέρεται ούτε για απλό πλύσιμο.Η ανικανότητα στην αναζήτηση εναλλακτικών λύσεων, σε συνδυασμό με τα γνωστά πολιτικο-εργολαβικά διαπλεκόμενα συμφέροντα, έχουν οδηγήσει σε «λύσεις» που ως μόνο αποτέλεσμα έχουν τον περαιτέρω πλουτισμό κατασκευαστών και μεγαλοεργολάβων αφενός και αφετέρου την πλήρη καταστροφή ολόκληρων περιοχών, αφού κάποια, φαραωνικής σύλληψης (μεγάλης εργολαβικής κερδοφορίας όμως) «φράγματα», χάσκουν ημιτελή, πληγώνοντας ανεπανόρθωτα το χιακό τοπίο.
Μέχρι και ο τελευταίος πολίτης του νησιού γνωρίζει ότι τα έργα αυτά ούτε θα προσφέρουν τίποτα ούτε και πρόκειται να τελειώσουν ποτέ, λόγω του τεράστιου κόστους τους.
Bίoς και… πολιτεία
Στα περισσότερα από τα έργα, ανάδοχες είναι εταιρίες στις οποίες συμμετέχει (ή του ανήκουν) ο γνωστός από το σκάνδαλο SIEMENS, Στέλιος Βίος –πρόσωπο κλειδί στην υπόθεση των λογαριασμών και των χρημάτων που, μέσω Τσουκάτου, υποτίθεται εισέρρευσαν στα κομματικά ταμεία του ΠΑΣΟΚ. Ο κ. Βίος είναι θείος και κύριος χρηματοδότης της τοπικής βουλευτή Ελπίδας Τσουρή. Η Τσουρή υπήρξε υφυπουργός Υγείας και την ίδια περίοδο, εταιρία του Βίου αναλάμβανε την κατασκευή του νέου περιφερειακού νοσοκομείου του νησιού. Το νοσοκομείο, με κύρια ευθύνη του εργολάβου, ακόμη δεν έχει τελειώσει, ενώ το κόστος του έχει υπερβεί κατά πολύ τον προϋπολογισμό!
