«Η ξένη παρέμβαση στη Λιβύη έχει φτάσει σε άνευ προηγουμένου επίπεδα», δήλωσε προχθές ο κύριος Αντόνιο Γκουτέρες, γενικός γραμματέας του ΟΗΕ. Και δεν έπεσε κεραυνός να τον κάψει! Θα έπρεπε, αφού το «άνευ προηγουμένου» είχε στην πραγματικότητα ήδη συντελεστεί το 2011, όταν οι Δυτικοί ανέτρεψαν το καθεστώς του Καντάφι. Ο μετέπειτα καβγάς τους για τη μοιρασιά της λείας, σε συνδυασμό με την ενεργοποίηση κάθε λογής πολέμαρχων και τζιχαντιστών, μετέτρεψε την κάποτε πλούσια βορειοαφρικανική χώρα σε ανατιναγμένο τοπίο – παράδεισο για τις πολυεθνικές και τους δουλέμπορους, και κόλαση για τους Λίβυους. Υπάρχει ένας ακόμη λόγος που θα έπρεπε να πέσει κεραυνός και να κάψει τον επικεφαλής-βιτρίνα της αυτοαποκαλούμενης διεθνούς κοινότητας. Κι αυτός είναι ότι ξένη παρέμβαση αποκαλεί στην πραγματικότητα μόνο τη… μισή: δηλαδή τις δυνάμεις που υποστηρίζουν ακόμη τον Χαφτάρ.
Όσοι ενισχύουν τον αντίπαλό του, τον Σαράτζ, με οπλισμό, πολεμιστές και «υποβοηθητικές» δράσεις πολεμικών σκαφών και αεροπλάνων (δηλαδή κυρίως η Τουρκία) είναι εκτός βεληνεκούς της υποκριτικής ανησυχίας του κυρίου Γκουτέρες. Όπως και του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε., κι ας γίνεται κυριολεκτικά κουρελόχαρτο το υποτιθέμενο διεθνές εμπάργκο προς όλους τους αντιμαχόμενους. Υπάρχουν και χειρότερα: ο Γκουτέρες και όσοι βρίσκονται πίσω του (μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται η Μέρκελ), για να καλοπιάσουν τον Ερντογάν, ζητούν πλέον συντονισμένα την «αποστρατιωτικοποίηση» της Σύρτης, που ακόμη ελέγχεται από τον Χαφτάρ. Την ίδια ώρα ο Τούρκος υπουργός Άμυνας επισκέπτεται επιδεικτικά την Τρίπολη για να σχεδιάσει με τον Σαράτζ και τους τζιχαντιστές συμμάχους του και νέα επίθεση εναντίον του Χαφτάρ.
Διάτρητο εμπάργκο, ανύπαρκτη διεθνής νομιμότητα
Ο τελευταίος γύρος της αντιπαράθεσης μεγάλων και περιφερειακών δυνάμεων για το ξένο πάπλωμα της Λιβύης ξεκίνησε με την εξευτελιστική κατάρρευση της ευρωατλαντικής επίβλεψης του διεθνούς εμπάργκο. Αυτή επήλθε και επίσημα τον περασμένο μήνα, όταν η γαλλική φρεγάτα Κουρμπέ επιχείρησε να ελέγξει στα ανοιχτά της Λιβύης ένα ύποπτο για μεταφορά όπλων τουρκικό πλοίο: τότε μία τουρκική φρεγάτα και άλλα βοηθητικά σκάφη που συνόδευαν το τουρκικό φορτηγό εμπόδισαν το γαλλικό πλοίο να προσεγγίσει, «κλειδώνοντάς το» με ραντάρ σκόπευσης πυραύλων, όπως είχαν κάνει προηγουμένως και εναντίον της ελληνικής φρεγάτας Σπέτσαι. Η απόπειρα των Γάλλων να καταγγείλουν την τουρκική ενέργεια συνάντησε την πλήρη αδιαφορία των «συμμάχων» τους στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε.
Με τη Γαλλία να αδειάζεται κυνικά από τους συμμάχους της, ο Μακρόν αποφάσισε την αποχώρηση από τις ΝΑΤΟϊκές επιχειρήσεις. Και φρόντισε να στείλει (απευθείας ή μέσω τρίτων) ένα επιπλέον μήνυμα: αεροσκάφη «άγνωστης» προέλευσης μεν, γαλλικής κατασκευής δε, βομβάρδισαν την αεροπορική βάση Αλ-Ουατίγια, που είχε καταληφθεί από τους Τούρκους. Τέτοια αεροσκάφη διαθέτουν στην περιοχή η Γαλλία, τα Εμιράτα και η Αίγυπτος – η οποία έχει απειλήσει με άμεση στρατιωτική επέμβαση σε περίπτωση που οι υπό τουρκική καθοδήγηση δυνάμεις του Σαράτζ επιχειρήσουν να προελάσουν προς τη Σύρτη. Το μαρτύριο της «απελευθερωμένης και εκδημοκρατισμένης» Λιβύης δεν έχει τέλος, όπως και οι προσπάθειες των Δυτικών, της Τουρκίας κ.ά. για βίαιη αναδιανομή, υφαρπαγή και καταλήστευση ξένων εδαφών, θαλασσών και φυσικού πλούτου.
