Την προηγούμενη Παρασκευή βρέθηκα καλεσμένος σε ένα πάρτι στις Αχαρνές (Μενίδι). Δεν ήταν γιορτή, γενέθλια ή κάποια επέτειος. Ήταν ένα πάρτι εναντίον της κρίσης! Ο κάθε καλεσμένος έπρεπε να φέρει το ποτό του και κάποιο σνακ και να το προσφέρει για το κοινό… καλό! Ήξερα από πριν ότι θα υπάρχει και live μουσική. Η Χριστίνα Καραμαλτίδου από το φωνητικό συγκρότημα Eklipsis, o Γιάννης και ο Μιχάλης Κονιτόπουλος… Μαζί τους και άλλοι μουσικοί και μέλη της τοπικής χορωδίας. Όταν μπήκα στο χώρο είδα πρώτα απ’ όλα νέα πρόσωπα. Πολλά νέα πρόσωπα, χωρίς να υπάρχουν κανόνες εμφάνισης. Χωρίς ομοιομορφία… Ετερόκλητα; Δεν θα το έλεγα έτσι. Ήμουν, μάλλον, ο μεγαλύτερος, αλλά δεν ένιωθα αταίριαστος. Παντού στους τοίχους χρωματιστά χαρτόνια με συνθήματα: Από «Λέμε ξου στο ΔΝΤ», μέχρι ανέκδοτα, σχόλια για την… Τζούλια κ.ά. Θα μπορούσε να είναι παρ’ όλα αυτά ένα συνηθισμένο πάρτυ, αν δεν άρχιζε το τραγούδι. Εκεί οι καλλιτέχνες, μπλέχτηκαν με όλους εμάς και ξαφνικά τραγουδούσαμε. Ναι. Οι φωνές μας ενωμένες σε μια ιδιότυπη νέα χορωδία… Αφού μας μάγεψε με μια εισαγωγή με πορτογαλέζικα και βραζιλιάνικα τραγούδια η Χ. Καραμαλτίδου, χωρίς μικρόφωνα, χωρίς πόζες, κοινό και μουσικοί έγιναν ένα. Όπως δεν γίνεσαι ποτέ και σε καμιά συναυλία, όπου οι ρόλοι είναι απολύτως καθορισμένοι. Εδώ, τα όρια καταργήθηκαν κι άρχισα να σκέφτομαι πόσο ανατρεπτικό είναι τελικά αυτό… Και δεν άργησα κάνοντας ένα λογικό άλμα να σκεφτώ ότι κάποτε τραγουδούσαμε όλοι. Σε σπίτια, σε παραλίες, σε ταβέρνες. Κι όταν σταματήσαμε ξαφνικά να τραγουδάμε, σα να βουβαθήκαμε, σα να μεγαλώσαμε απότομα… Και η Aριστερά; Η Aριστερά έχασε τους χυμούς της και έγινε ένα σχήμα σκελετωμένο. Χωρίς την πνοή των τραγουδιών… Τραγούδησα δυνατά στο πάρτι. Και μετά σκεφτόμουνα πως, χωρίς κανείς να βγάλει λόγους, χωρίς βαρύγδουπες αναλύσεις για την κρίση, οι νέοι ετοιμάζουν τις απαντήσεις τους. Μπορεί να μην οδηγήσουν πουθενά… Όμως, ο ρυθμός του τραγουδιού θα τους συνοδεύει. Έστω και άθελά τους!
Κώστας Στοφόρος
Με κόντρα τον καιρό:Πάρτι εναντίον της κρίσης
Σχόλια
