Θυμάστε τον Ζήνωνα και τους Ελεάτες φιλοσόφους; Η κίνηση και η αλλαγή είναι μια αυταπάτη. Κάπως έτσι σήμερα ο Περισσός δεν αναγνωρίζει καμιά απολύτως αλλαγή σε κανένα χώρο και επίπεδο. Όποιος κι αν έρθει στην κυβέρνηση, θα εφαρμοστούν ακριβώς τα ίδια πράγματα. Ό,τι και να γίνει στις εκλογές, τα μέτρα θα είναι ακριβώς τα ίδια. Στην Ευρώπη δεν υπάρχει κανείς τριγμός, όλα βαίνουν βάσει σχεδίου. Ο μαρξισμός-λενινισμός ως κήρυκας της ακινησίας. Όσο δεν αυξάνει το ποσοστό του ΚΚΕ η κίνηση και η αλλαγή της πραγματικότητας είναι μια αυταπάτη!
Ή, μάλλον, ο μόνος που μπορεί να αλλάξει κάτι είναι το «ταξικό αγωνιστικό κίνημα», αλλά δεν δίνεται κάποιο παράδειγμα που να έγινε αυτό, ενώ στις περιπτώσεις που όντως άλλαξε κάτι, όπως με τις μεγαλειώδεις εκδηλώσεις του λαού δυο χρόνια τώρα, το «ταξικό αγωνιστικό κίνημα» έκανε συνήθως συγκεντρώσεις κάπου αλλού. Το άλλο με το δρομέα και τη χελώνα το ξέρετε;
Η επαναστατική θεωρία καθοδηγεί την επαναστατική πράξη
Σύμφωνα με την Παπαρήγα «Η κρίση στην Ευρώπη θα γίνει πιο βαθιά. Θα κρατήσει περισσότερο απ’ ό,τι προβλέπουν και επιπλέον, αν αρχίσει μια ανάκαμψη που σε όλη την Ευρώπη θα είναι αύξηση του ΑΕΠ 1%… το πιο πιθανό είναι θα έρθει ένα νέο κύμα κρίσης» που «θα είναι πιο βαθύ απ’ αυτό που γνωρίσαμε.
Επομένως, πρέπει να δει κανείς πού πάει η κατάσταση και ο λαός σε ποια ετοιμότητα πρέπει να είναι». Αλλαγή θέσης για την κρίση; Μέχρι πρόσφατα η παγκόσμια και η ελλαδική κρίση αντιμετωπιζόταν στον Ριζοσπάστη απλώς σαν φάση διαρκώς επαναλαμβανόμενων κύκλων ανάπτυξης-ύφεσης όπου μάλιστα για τους εργαζόμενους είχε μικρή σημασία αν έπεται νέα φάση διεθνούς καπιταλιστικής ανάπτυξης… 5 χρόνια μετά το ξέσπασμα της μεγαλύτερης κρίσης από το 1929 η Γενική Γραμματέας αναγνωρίζει πως «πρέπει να δει κανείς πού πάει η κατάσταση» της οικονομικής κρίσης, δηλαδή μάλλον δεν πρόκειται για έναν απλό «κύκλο», κάτι ξεχωριστό συμβαίνει. Πάλι καλά…
Όπου πολιτισμός και… ΔΟΛ
Διαβάζοντας το βιογραφικό τής υπηρεσιακής υπουργού Πολιτισμού, μας έκανε εντύπωση ένα γεγονός: το επώνυμό της. Έχουμε συνηθίσει σχεδόν σε κάθε κυβέρνηση να βλέπουμε στελέχη του ΔΟΛ. Αλλά σε τούτη την υπηρεσιακή εντυπωσιάζει το πως ο γνωστός οργανισμός φρόντισε να περάσει γραμμή στα πολιτιστικά, προωθώντας την κόρη κορυφαίου -μέχρι πρόσφατα- διευθυντικού του στελέχους. Φαίνεται ότι ο πολιτισμός είναι κρίσιμο πόστο για να το αφήσεις στα χέρια οποιουδήποτε. Και ο ΔΟΛ -όπως και να το κάνεις- έχει υψηλό αίσθημα ευθύνης.
ΠΑΣΟΚ εναντίον βιομηχάνων
«Εσείς είπατε στην τρόικα τι να απαιτήσει». «Κι εσείς κάνατε ό,τι σας είπαν». Κάπως έτσι τραβάει ο… καβγάς του ΠΑΣΟΚ με τον ΣΕΒ, που θα μπορούσε να θεωρηθεί και ανέκδοτο, αν δεν άγγιζε τα όρια της ευθείας παρέμβασης των μεγαλοεπιχειρηματιών στην προεκλογική συζήτηση. Το θέμα δεν είναι ποιος βρίσκεται πίσω από τις διαρροές των «κύκλων του ΣΕΒ», αλλά ποιος βρίσκεται πίσω από την υπαγόρευση των μέτρων που νομοθέτησε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κι ο κ. Βενιζέλος προσωπικά.
Γιατί είναι δεδομένο ότι τόσο η τρόικα, όσο και οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι είχαν και έχουν πολλούς εντεταλμένους στο πολιτικό σύστημα και το σύστημα εξουσίας, οι οποίοι φροντίζουν για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους. Με το αζημίωτο φυσικά…
