Το διήμερο που πέρασε η τρομαγμένη, δωσίλογη κυβέρνηση, έβαψε τα χέρια της με το αίμα –παραλίγο- νεκρών διαδηλωτών. Το διήμερο που έρχεται οι σχολές θα λειτουργούν σε κλίμα φοιτητικών εκλογών. Κοινός παρονομαστής των τόσο αταίριαστων διημέρων είναι μια ολόκληρη γενιά νέων ανθρώπων που θα μπορούσε να πάρει την κατάσταση στα χέρια της κι όμως νιώθει μουδιασμένη, σοκαρισμένη με το παρόν που της σερβίρουν και το μέλλον που της ετοιμάζουν.
Και η στάση της ΚΝΕ στις σχολές, το τελευταίο διάστημα, κάθε άλλο παρά βοηθά στο να ξεπεραστεί το σοκ, η διάλυση και ο αποπροσανατολισμός του φοιτητικού κινήματος.
Με ανακοίνωσή της στο Ριζοσπάστη στις 13/3, η ΚΝΕ καλούσε σε εκλογοαπολογιστικές συνελεύσεις, με στόχο τη διεξαγωγή των φετινών φοιτητικών εκλογών σε διαφορετικές ημερομηνίες ανά σύλλογο, προαναγγέλλοντας το «άθροισμα» των συλλόγων όπου θα πλειοψηφούσε σε ένα «φοιτητικό ΠΑΜΕ», το ΜΑΣ. Με ανακοίνωσή του στις 29/4, το ΜΑΣ καλεί τους φοιτητές να στηρίξουν τελικά την ΠΚΣ στις 18 Μάη, παρ’ όλο που δεν έγιναν παρά ελάχιστες συνελεύσεις και η ημερομηνία των εκλογών καθορίστηκε από μια άτυπη διαπαραταξιακή συνάντηση την οποία η ΚΝΕ, αρχικά, κατήγγειλε. Τι μεσολάβησε;
Η ουσία είναι πως η ΚΝΕ δοκίμασε ένα βηματισμό για την οικοδόμηση ενός σχήματος γύρω της, λίγο πιο πλατιού από την ΠΚΣ, του ΜΑΣ, που προς το παρόν δεν προχώρησε. Το αν η αλλαγή στη στάση της προήλθε από διαφωνίες στο εσωτερικό της ή από πιέσεις άλλων δυνάμεων και ανένταχτου κόσμου, δεν μπορεί να το εκτιμήσει κανείς με σιγουριά. Σημασία έχει πως η συζήτηση για τον προσανατολισμό του φοιτητικού κινήματος αποπολιτικοποιήθηκε ακόμη περισσότερο, οι τακτικισμοί υποκατέστησαν για άλλη μια φορά την πολιτική, χάθηκε πολύτιμος χρόνος και μαζί η ευκαιρία ώστε οι φετινές φοιτητικές εκλογές να σηματοδοτήσουν κάτι ριζικά διαφορετικό για τους φοιτητές και την κοινωνία.
Η φοιτητική Αριστερά βρίσκεται σήμερα σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Ή θα επιχειρήσει να «σώσει» τον εαυτό της ή θα επιχειρήσει να τον αλλάξει. Κι αν οι «παλινωδίες» συγχωρούνταν μέχρι χτες, αύριο η αναντίστοιχη -των καιρών- Αριστερά θα πεταχτεί στο περιθώριο. Η επίπονη δουλειά της οικοδόμησης μιας ανθεκτικής, αντικυβερνητικής, αντιμνημονιακής πλειοψηφίας μέσα στις σχολές δεν είναι συμβατή με την περιχαράκωση, τις φραστικές φωτοβολίδες και το ψάρεμα σε θολά νερά.
Η φοιτητική Αριστερά βρίσκεται σήμερα σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Ή θα επιχειρήσει να «σώσει» τον εαυτό της ή θα επιχειρήσει να τον αλλάξει. Κι αν οι «παλινωδίες» συγχωρούνταν μέχρι χτες, αύριο η αναντίστοιχη -των καιρών- Αριστερά θα πεταχτεί στο περιθώριο. Η επίπονη δουλειά της οικοδόμησης μιας ανθεκτικής, αντικυβερνητικής, αντιμνημονιακής πλειοψηφίας μέσα στις σχολές δεν είναι συμβατή με την περιχαράκωση, τις φραστικές φωτοβολίδες και το ψάρεμα σε θολά νερά.
Δημήτρης Ζιαζιάς
Σχόλια
