Έφεραν (ο Τσίπρας και η Πρεσβεία) τον Κασσελάκη από το πουθενά, τους πήρε το μαγαζί, έγινε ιδιοκτήτης του κόμματος και άρχισε τις τρέλες.
Νέμεσις; (Όχι ακόμα) φάρσα!
Το τελευταίο κατόρθωμα του Κασσελάκη είναι να κατηγορήσει (κι όχι απλώς να υπαινιχθεί) τον Τσίπρα για μαύρο χρήμα. Με τον Τσίπρα να τηρεί σιγή ιχθύος. Και τον Κασσελάκη να οδεύει προς το «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων» ή μάλλον για να το πιούμε πιο απλά και μαφιόζικα «αν πέσω εγώ θα σας πάρω μαζί μου».
………..
Ωραία πράγματα! Όμως ο τρόπος που υπάρχει η Αριστερά (ή έστω η «Αριστερά») αφορά στον τρόπο που υπάρχει η χώρα. Αυτό αποδείχθηκε όταν η Αριστερά υποκύπτοντας στα Μνημόνια παραβίασε το Σύνταγμα. Συνεχίζοντας να το παραβιάζει (όπως άλλωστε και η Δεξιά) καθ’ όλην τη διάρκεια της διακυβέρνησής της. Όταν όμως το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα παραβιάζει συστηματικώς το Σύνταγμα, τότε έχουμε (και) πολιτειακό πρόβλημα. Βαρύ και διαρκές που με τη σειρά του σχετίζεται με το υπαρξιακό πρόβλημα της Ελλάδας.
Σε μας δεν συμβαίνει αυτό που ζήτησαν οι Σπαρτιάτες «να κοιμηθούν οι νόμοι, που απαγορεύουν την επιστροφή ηττημένου στρατού στη Σπάρτη, για μια μέρα» προκειμένου να επαναφέρουν στην πόλη την ηττημένη νεολαία τους στη Σφακτηρία, όχι, σε εμάς οι νόμοι δείχνουν να έχουν κοιμηθεί τον ύπνον τον ανεξύπνητον παντού.
Σε αυτό το κενό –της απουσίας της ηθικής από την πολιτική– ανθεί και θάλλει ο αμοραλισμός του κάθε Τσίπρα ή Μητσοτάκη ή Κασσελάκη, προκαλώντας στον λαό απογοήτευση, απελπισία και οργή – ή τουλάχιστον στο μέρος εκείνο του λαού που αναζητά πολιτικά προτάγματα, εθνική στρατηγική και κοινωνική ανασυγκρότηση.
…………
Είναι δε τέτοιος ο τσαρλατανισμός του συστήματος που αναζητά λύσεις στην ίδια του την ανακύκλωση. Αίφνης πάλι ο Τσίπρας! Ένας Κιγκινάτος της ελεεινής μορφής! Ο Γιωργάκης! Ένα αποκαΐδι! Ανακαλούνται από την… Ιστορία να ανασυνθέσουν τον έτερο πόλο του συστήματος! Δεν ανακαλούνται από την Ιστορία, αλλά από μια άμυαλη άρχουσα τάξη που εξώθησε (και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη) τη Δημοκρατία στην πορνεία της αποβλάκωσης και των σκλαβοπάζαρων!
***
Οι λύκοι έχουν βγάλει τα χατζάρια και ανατέμνουν, κατατέμνουν και αναδιανέμουν τον πλανήτη, με τους λαούς (και τους περιώνυμους Έλληνες) να χαζεύουν την κατάρρευση των σχολείων τους, το ξεχαρβάλωμα των νοσοκομείων τους κι εν γένει την υποβάθμιση των ίδιων σε κρέας για τα κανόνια.
Σε πολλές (πιασάρικες) παγίδες έχουν πέσει οι πολίτες τα τελευταία χρόνια, λόγου χάριν στην «αδιαμεσολάβητη σχέση ηγέτη-βάσης» – κάτι το άκρως φασιστικό που καταργεί τη δημοκρατική δομή των κομμάτων και ακόμα χειρότερα οδηγεί (σε πολιτικό και πολιτειακό επίπεδο) στην αδιαμεσολάβητη σχέση (εξουσίας) φεουδαρχών-κολίγων.
Ο Κασσελάκης μοιάζει μεν με μια φεγγαρόπετρα που εξακοντίζει (από το Ιλινόις ή την Κουμουνδούρου) πυροτεχνήματα, αλλά σε τι διαφέρει παραδείγματος χάριν από τον Μακρόν; Ο Κασσελάκης (και ο κάθε επόμενος τέτοιος) δεν αποτελεί μια παρέκβαση του συστήματος, αλλά τη φυσιολογική απόληξή του.
Όπως και το Λαϊκό Μέτωπο στη Γαλλία. Τι είδους «λαϊκό» είναι, υποστηρίζοντας την παραμονή της Γαλλίας στο ΝΑΤΟ, υποστηρίζοντας τον πόλεμο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία ή βάζοντας στον ίδιο ντορβά θύτες και θύματα στη Γάζα;
***
Ζούμε την εποχή των παρενδύσεων, τη woke ατζέντα να το παίζει προοδευτική, τις αστικές δημοκρατίες να υποστηρίζουν ναζιστικά μορφώματα και την ενσωματωμένη Αριστερά να φιλάει κατουρημένες ποδιές
και το μπαρούτι απ’ τα κανόνια που τη (μας) σκοτώνει…
ΣΤΑΘΗΣ Σ.
26•VI•2024
