Με ανακοίνωσή του στις αρχές της εβδομάδας το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, επιβεβαίωσε τις πληροφορίες που ήθελαν τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Άντονι Μπλίνκεν, να πραγματοποιεί ταξίδι στην Ευρώπη, επισκεπτόμενος μεταξύ άλλων και τη χώρα μας. Πιο συγκεκριμένα ο Αν. Μπλίνκεν, βρίσκεται από την Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου, στη Γερμανία, συμμετέχοντας στις εργασίες της 59ης Διάσκεψης Ασφαλείας του Μονάχου, ενώ τις επόμενες μέρες θα επισκεφτεί την Τουρκία και την Ελλάδα. Η επίσκεψη έχει σαφή στόχο: Την προώθηση των αμερικανικών σχεδιασμών στην περιοχή και την πλήρη ευθυγράμμιση των χωρών της Ευρώπης με τις αμερικανικές επιδιώξεις στο μέτωπο του πολέμου στην Ουκρανία. Παράλληλα, ο νέος κύκλος έντασης στις σχέσεις ΗΠΑ-Κίνας καθώς και ο φονικός σεισμός που έπληξε την Τουρκία και τη Συρία, διαμορφώνουν το φόντο στο οποίο ξεδιπλώνονται οι προτεραιότητες της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής.
Στο Μόναχο, ο κ. Μπλίνκεν θα έχει διάφορες διμερής επαφές με ηγέτες χωρών, ενώ μαζί με την αντιπρόεδρο των ΗΠΑ, Καμάλα Χάρις, που επίσης συμμετέχει στις εργασίες της διάσκεψης, θα επιδιώξουν να προωθήσουν τα σχέδια περεταίρω ενίσχυσης και εξοπλισμού της Ουκρανίας με δυτικά οπλικά συστήματα. Ένα χρόνο μετά την έναρξη του πολέμου, εν όψει ενός νέου κύκλου όξυνσης της στρατιωτικής αντιπαράθεσης, οι ΗΠΑ πιέζουν για μεγαλύτερη (αλλά ελεγχόμενη) εμπλοκή της Δύσης, με αποστολή όλο και πιο αναβαθμισμένων οπλικών συστημάτων (το νέο πακέτο προβλέπει την αποστολή αρμάτων μάχης) στον διά αντιπροσώπων πόλεμο ΝΑΤΟ-Ρωσίας, στο ουκρανικό έδαφος. Η επιδίωξη των ΗΠΑ για παγίδευση της Ρωσίας στον βούρκο του πολέμου της Ουκρανίας, επιβάλλεται ως στρατηγική ασφάλειας για τη συλλογική Δύση. Ταυτόχρονα, η όξυνση της έντασης με την Κίνα, στο φόντο του θρίλερ με τα «κατασκοπευτικά» –όπως καταγγέλλουν οι ΗΠΑ– κινέζικα αερόστατα, βάζει στο κάδρο και το Πεκίνο, με την Ουάσιγκτον, να απαιτεί από τους συμμάχους της (κυρίως στην Ευρώπη) να αποδεχτούν τις αιτιάσεις της, χαρακτηρίζοντας (και αντιμετωπίζοντας έμπρακτα) την Κίνα ως εχθρό της συλλογικής ασφάλειας της Δύσης και εν γένει της Δημοκρατίας. Μέχρι τώρα, δεν είναι γνωστό, αν ο Αν. Μπλινκεν, θα έχει κάποια επαφή με τον εκπρόσωπο της Κίνας στη διάσκεψη του Μονάχου, Γουάνγκ Γι, μετά και την αναβολή του προγραμματισμένου, για τις αρχές Φεβρουαρίου, ταξιδιού του στο Πεκίνο.
Οι αμερικανικές επιδιώξεις στο μέτωπο του πολέμου στην Ουκρανία, ο νέος κύκλος έντασης στις σχέσεις ΗΠΑ-Κίνας καθώς και ο φονικός σεισμός που έπληξε την Τουρκία και τη Συρία, διαμορφώνουν το φόντο στο οποίο ξεδιπλώνονται οι προτεραιότητες της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής
Την Κυριακή σε Ιντσιρλίκ και Άγκυρα
Η Τουρκία είναι ο δεύτερος σταθμός της επίσκεψης Μπλίνκεν στην περιοχή μας. Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, θα φτάσει στις 19 Φεβρουαρίου στην αεροπορική βάση του Ιντσιρλίκ, που χρησιμοποιείται ως κόμβος της ανθρωπιστικής βοήθειας των δυτικών χωρών προς τους σεισμόπληκτους της Τουρκίας. Ο Αμερικανός αξιωματούχος θα συνεχίσει την επίσκεψή του στην Άγκυρα, όπου θα έχει συνάντηση με τον ομόλογό του, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, για τη συνέχιση παροχής βοήθειας από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, προς τις αρχές της Τουρκίας, για την αντιμετώπιση των συνεπειών των καταστροφικών σεισμών της 6ης Φλεβάρη, καθώς και για τον ρόλο που παίζει η Τουρκία στη μεταφορά δυτικής βοήθειας στα κατεχόμενα από αυτή εδάφη της βόρειας Συρίας, παρακάμπτοντας την κυβέρνηση Άσαντ. Μπορεί να μην αναφέρονται στην επίσημη ατζέντα, όμως τα παζάρια ΗΠΑ και Τουρκίας, σχετικά με τη στάση της δεύτερης εντός της συμμαχίας του ΝΑΤΟ, δεν μπορούν να λείπουν από τις συνομιλίες στην Άγκυρα. Οι προσπάθειες των ΗΠΑ για άρση των τουρκικών ενστάσεων στην είσοδο Σουηδίας και Φιλανδίας στο ΝΑΤΟ, η επιβεβαίωση του αναβαθμισμένου περιφερειακού ρόλου που δίνεται στην Τουρκία (βλ. Συρία, Ουκρανία), καθώς και οι επιδιωκόμενες διευθετήσεις με την Ελλάδα είναι από τα κλειδιά της μεγαλύτερης πρόσδεσης της Τουρκίας στο δυτικό άρμα.
Τη Δευτέρα στην Αθήνα
Στις 20 Φεβρουαρίου, θα φτάσει στη χώρα μας ο Άντονι Μπλινκεν. Θα έχει συναντήσεις με τον πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη, με τον ομόλογο του Ν. Δένδια, καθώς και με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλ. Τσίπρα, ενώ την Τρίτη 21 Φεβρουαρίου, Δένδιας και Μπλίνκεν αναμένεται να εγκαινιάσουν τον τέταρτο κύκλο Στρατηγικού Διαλόγου ΗΠΑ-Ελλάδας. Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση, θέματα των συζητήσεων που θα έχει ο κ. Μπλίνκεν με τους Έλληνες αξιωματούχους, θα είναι «η αμυντική συνεργασία των δύο χωρών, η ενεργειακή ασφάλεια, καθώς και η κοινή αφοσίωση στη υπεράσπιση της δημοκρατίας». Σε συνέντευξή της η Αμερικανίδα υφυπουργός Εξωτερικών (υπεύθυνη για ευρωπαϊκά θέματα) Κάρεν Ντόνφριντ, διεύρυνε την ατζέντα των θεμάτων, εκτιμώντας πως θα μπορούσαν ακόμη να συζητηθούν, θέματα όπως η προώθηση της ευρωατλαντικής πολιτικής στα Βαλκάνια και η ενταξιακή πορεία των Δυτικών Βαλκανίων (ο Έλληνας πρωθυπουργός θα έχει συναντήσεις με τους ηγέτες Σερβίας και Κοσόβου στη διάσκεψη του Μονάχου), η στρατιωτική ενίσχυση της Ουκρανίας, καθώς και οι ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Ειδικά για το τελευταίο θέμα, η πρόσφατη φυσική καταστροφή στη γειτονική χώρα, και η αποκατάσταση διαύλων επικοινωνίας μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας, λειτουργεί ως επιταχυντής, σχεδιασμών που εδώ και καιρό εκφράζονται από την πλευρά των ΗΠΑ, και βλέπουν την υπέρβαση της κρίσης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις μέσω διευθετήσεων σε όλα τα πεδία, με υποχώρηση της χώρας μας από διαχρονικές της κόκκινες γραμμές, στο όνομα της ενεργειακής συνεργασίας και ασφάλειας, με στόχο τη σταθεροποίηση της Ν.Α. πτέρυγας του ΝΑΤΟ (με αναβαθμισμένο τον ρόλο της Άγκυρας) και την κοινή αφοσίωση στο ουκρανικό μέτωπο με τη Ρωσία. Υπό αυτό το πρίσμα μπορεί να εξηγηθεί και η συνάντηση που θα έχει ο Αμερικανός ΥΠΕΞ με τον κ. Τσίπρα. Πέρα από επιβεβαίωση, της ευρωατλαντικής προσήλωσης σύσσωμου του πολιτικού προσωπικού της χώρας, και των ιδιαίτερων δεσμών που πάντα επιδίωκε να έχει η Ουάσιγκτον και με τον κεντροαριστερό πόλο στη χώρας μας (βλ. Συμφωνία των Πρεσπών) η συνάντηση αυτή (σε προεκλογικό χρόνο μάλιστα) πρόκειται για τον πλήρη αξονισμό και των δύο μεγάλων κομμάτων, ώστε να υποστηρίξουν ή να αποδεχθούν μετεκλογικά, από όποια θέση και αν βρίσκονται (κυβέρνηση, αντιπολίτευση ή ακόμη και συμπολίτευση), πιθανές επώδυνες για τα εθνικά μας συμφέροντα διευθετήσεις.
