Tσάι Γιούγκ
(Δυναστεία των Χαν 206 π.Χ – 220 μ.Χ)
Γι’ αυτόν που ποτίζει τ’ άλογό του κοντά στο Μεγάλο Τείχος
Πράσινο, τόσο πράσινο χορτάρι
στις όχθες του ποταμού.
Μακρύς, πόσο μακρύς ο δρόμος
που σ’ έχει πάρει από μένα.
Διώχνω το πρόσωπο σου από τη σκέψη μου
διώχνω και τους πικρούς μου λογισμούς
που μ’αφήνουνε δίχως ύπνο
και δίχως ελπίδα:
γιατί μες στην αγρύπνια της νύχτας
βλέπω – α βλέπω πως έφυγες για πολύ μακριά
κι ίσως να μη σε ξαναδώ ποτέ μου.
Εδώ η θάλασσα κρυώνει, καλέ μου,
οι μουριές ξεράθηκαν μες στον πικρόν αγέρα.
Οι γειτόνοι πάνε κι έρχονται
λέγοντας τα δικά τους.
Κι εγώ μονάχη καταμόναχη, πάνω στο προσκεφάλι μου
καρτεράω τον ταχυδρόμο,
και το γράμμα
που θα μου απλώσει και θα με κάνει να σταθώ ανυπόμονη
πάνω στα γόνατά μου.
«Τι γράφει;» θα ρωτήσω.
Κι εκείνος θα μου πει:
«Γυναίκα, τώρα που είσαι μακριά, φυλάξουκαι ξέχνα με».
Χαν Γιού
(Δυναστεία των Τανγκ 618–907)
Τραγούδι σε αρχαίο ύφος
Γιατί να παραιτηθώ απ’ τη γιορτή
αφού ο πόλεμος τέλειωσε;
Γιατί να βλαστημάω την αδικία
μια κι η ζωή είναι κι έτσι υποφερτή.
Απάντηση:
Αν ξέφυγες τον εισπράκτορα
της επαρχίας σου, δε μπορώ να ξεφύγω
το στρατολόγο στη δική μου.
Αν η επαρχία σου πλημμύρισε
κάπου θα βρεις να πας. Μα αν ο κόσμος
απειλείται, πού θα ξεφύγεις;
(μπορείς να πας αλλού, μα αν ο κόσμος
απειλείται, πού θα πας;)
Είμαι κουρασμένος. Ψάξε για τα γιορτινά μου
ας δούμε τώρα τι θα φάμε και τι θα πιούμε
και μη σκέφτεσαι το αύριο και τα τέτοια.
Κάτσε λοιπόν. Η γιορτή αρχίζει.
Πε Τσου
(Δυναστεία των Τανγκ 618–907)
Ψηλό και πράσινο το χορτάρι, εύρωστο
μα κάθε χρόνο μαραίνεται και πεθαίνει.
Και κάθε χρόνο ξανανθίζει με την άνοιξη.
Βάλτε του φωτιά, δε σας φοβάται,
γιατί να που ο γλυκός άνεμος του Απρίλη
του ξαναδίνει όλο το πράσινο χρώμα του.
Τρυφερό το χορτάρι πλημμύρισε
τους δρόμους που περάσανε οι περσινές γιορτές.
Πράσινο το χορτάρι έσβυσε τα ερείπια
της πολιτείας που αφάνισε ο πόλεμος.
Ανάλαφρο το χορτάρι μες στ’αγέρι
καταργεί τους πρίγκηπες και τους στρατηγούς του παρελθόντος
και μέσα στην πελώρια πράσινη αφθονία του
περιμένει ήρεμο και καθαρό
την αναπόφευχτη επιστροφή του λαού.
Μετάφραση: Τ.Λ.
