Την οργή των συγγενών αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας προκάλεσε η δικαστική απόφαση για το Μάτι, σύμφωνα με την οποία ένοχα κρίθηκαν μόλις έξι άτομα από τους κατηγορούμενους, ενώ αθώα κρίθηκαν όλα τα πολιτικά πρόσωπα όπως η Ρ. Δούρου, ο Η. Ψινάκης και ο Ε. Μπουρνούς καθώς και τα στελέχη της πυροσβεστικής που αμέσως μετά την τραγωδία έτυχαν σημαντικών προαγωγών παρά την εμπλοκή τους και την δικαστική υπόθεσή τους να είναι εν εξελίξει. Οι ποινές που επιβλήθηκαν από το δικαστήριο προβλέπουν φυλάκιση από τρία έως και εκατόν έντεκα χρόνια, με την καθόλου ασήμαντη λεπτομέρεια ότι όλες οι ποινές είναι εξαγοράσιμες προς 10 ευρώ την ημέρα με το μέγιστο ποσό που θα πρέπει να καταβάλλουν οι ένοχοι να αντιστοιχεί σε περίπου 40 χιλιάδες ευρώ. Οι συγγενείς των θυμάτων προχώρησαν σε συνέντευξη Τύπου όπου πέρα από την αγανάκτηση τους ως προς την απόφαση της δικαιοσύνης δήλωσαν πως σκοπεύουν και αυτοί με τη σειρά τους, έπειτα από το δρόμο που έχει ακολουθήσει ο σύλλογος συγγενών των Τεμπών, να στραφούν στα ευρωπαϊκά δικαστήρια με στόχο τη δικαίωσή τους σε αυτό το επίπεδο. Οι συγγενείς των θυμάτων όπως και η δικηγόρος τους, Ζ. Κωνσταντοπούλου, κάνουν λόγο για πρωτοφανή κακοδικία, για ποινές-χάδια αφού η ποινή για κάθε ανθρωποκτονία έφτασε τα 2 έτη, αλλά και για απόπειρα συγκάλυψης που ξεκίνησε από την πρώτη κιόλας στιγμή.
ΕΠΕΙΤΑ ΑΠΟ την αδιανόητη δικαστική απόφαση, στελέχη της κυβέρνησης δήλωσαν με βεβαιότητα ότι η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου θα προχωρήσει σε έφεση πράγμα το οποίο και έγινε λίγες ώρες αργότερα από την Γ. Αδειλίνη. Παράλληλα, έχει ζητηθεί η επίσπευση των διαδικασιών ώστε η έφεση να μπορέσει να ολοκληρωθεί πριν από την παραγραφή της υπόθεσης που θα συμβεί σε περίπου δύο χρόνια. Είναι βέβαια απορίας άξιον πως κάποιοι κόπτονται τώρα για την επίσπευση των διαδικασιών σε μια υπόθεση που χρειάστηκαν έξι χρόνια για να έχουμε μια πρωτόδικη απόφαση, ενώ όλη αυτή την περίοδο λάμβανε αναβολές ακόμη και γιατί δεν βρισκόταν η κατάλληλη αίθουσα. Ίσως αυτή η «ευαισθησία» να σχετίζεται με τη δημοσιότητα που έχει λάβει ξανά η υπόθεση αλλά και με τη σύμπτωσή της με την υπόθεση των Τεμπών όπου και πάλι η στάση και η δράση της δικαιοσύνης κρίνεται προβληματική από τους πολίτες. Ίσως και να σχετίζεται με τις ευρωεκλογές που έρχονται σε ένα μόλις μήνα και αυτό δημιουργεί πρεμούρα στην κυβέρνηση να μην «μαζευτούν» πάρα πολλά.
Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι το Μάτι και τα Τέμπη αποτελούν δύο ανοιχτές πληγές που εκθέτουν το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του. Η αθωωτική απόφαση για την πυρκαγιά στο Μάτι, οι αναρτήσεις ορισμένων από τους αθωωθέντες για «δικαίωση» και η Ένωση Δικαστών που κουνά το δάχτυλο για λαϊκά δικαστήρια, αναπόφευκτα δημιουργούν συνειρμούς με την υπόθεση των Τεμπών. Η κοινωνία δικαίως έχει την αίσθηση ότι διαρκώς τα πράγματα δρομολογούνται έτσι ώστε να κριθούν όλοι αθώοι, εκτός ίσως από ελάχιστα υπηρεσιακά στελέχη που θα καταδικαστούν για τα μάτια του κόσμου. Από τις απαντήσεις των πολιτών σε πρόσφατες έρευνες σε σχέση με την αξιοπιστία του θεσμού της δικαιοσύνης, του πολιτικού συστήματος και του κράτους γίνεται εμφανές πως υπάρχει ένα ισχυρό κοινωνικό αίτημα για Δικαιοσύνη και Δημοκρατία. Η αντιπολίτευση θα ήθελε αυτά να τα στριμώξει σε κάποιου είδους εκλογική καταγραφή όμως η επίδραση αυτών των πληγών έχει εκκινήσει βαθύτερες κοινωνικές διεργασίες των οποίων τα αποτελέσματα είναι δυσανάγνωστα και είναι δύσκολο να εκφραστούν εντός του πολιτικού συστήματος δεδομένης της συνενοχής του.
Μαρία Καρυστιανού: «Οι αδικαίωτες ψυχές μιλούν μέσα μας»
Στο πλευρό των συγγενών των θυμάτων στο Μάτι στάθηκε και η Μ. Καρυστιανού, πρόεδρος του Συλλόγου συγγενών θυμάτων Τεμπών, η οποία με ανάρτηση της στα σόσιαλ μίντια μίλησε για μαύρη μέρα για την Δικαιοσύνη αλλά και για την ανάγκη να αγωνιστεί κάθε ευσυνείδητος άνθρωπος για την εξυγίανση της. Χαρακτηριστικά δήλωσε ότι: «Μαύρη η μέρα για τη δικαιοσύνη σήμερα. Δεν θα σταματήσουμε μέχρι να λάμψει η αληθινή της έννοια, μέχρι να της ξαναδοθεί η ύψιστη της θέση. Οι αδικαίωτες ψυχές μιλούν μέσα μας και μέσα σε κάθε ευσυνείδητο άνθρωπο. Όσο αυτές οι φωνές κινούν τις ψυχές μας , εμείς θα προχωράμε στο δρόμο που μας ανατέθηκε…»
