Από την ιστοσελίδα respublica.gr αναδημοσιεύουμε απόσπασμα από άρθρο με τίτλο: «Κατοικίδιοι άνθρωποι, έξυπνες μηχανές και η μεγάλη απογοήτευση»:

«Ο άνθρωπος του 20ού αιώνα, μεταλλαγμένος από τόσες δεκαετίες πολιτικής και ηθικής εξαπάτησης, είναι πιο κυνικός και αποτελεσματικός. Προτιμά να οδηγήσει πρώτα τους άλλους στο θυσιαστήριο, ελπίζοντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα εδραιώσει επιτέλους τη νέα Εδέμ της τεχνολογικής υπεροχής, της υλικής αφθονίας και της αιώνιας νεότητας. Κατά το πρότυπο της Γαλλικής Επανάστασης, ο μοντέρνος άνθρωπος είναι πεπεισμένος ότι στέκεται μπροστά στις πύλες της Νέας Ιερουσαλήμ και ότι το μόνο που έχει να κάνει για να εφαρμόσει στην πράξη την «ανθρωπιστική» ιδεολογία, είναι να ξεφορτωθεί όλους όσους, με την ύπαρξή τους και μόνο, αντιφάσκουν στις αρχές της ιδεολογίας αυτής. Φαντάζεται κανείς εύκολα την απογοήτευσή του όταν διαπιστώνει ότι μετά από τόση τρομοκρατία και τόσους «αγώνες», όχι μόνο δεν έχει πλησιάσει κοντύτερα στο ιδανικό της αδελφοσύνης, αλλά αντιθέτως βλέπει την βία και τη μνησικακία να διαβρώνουν ακόμα και τους πιο στενούς οικογενειακούς δεσμούς. Ο άνθρωπος δεν μπορεί πια να συνδιαλλαγεί με τον άνθρωπο χωρίς να πέσει πολύ γρήγορα μέσα στην κινούμενη άμμο της διαλεκτικής του αφέντη και του σκλάβου, όπως έλεγε ο Χέγκελ, μιας σχέσης δηλαδή που δεν μπορεί να αποφύγει την μιμητική σύγκρουση και τον φαύλο κύκλο της βίας. Είναι αυτό ακριβώς που διαπιστώνουμε καθημερινά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπου είναι απλά αδύνατο να καρποφορήσει οποιασδήποτε μορφής διαλόγου μεταξύ αγνώστων χωρίς να εκπέσει σε ανταλλαγή επιθετικών χτυπημάτων ή ακόμα και ύβρεων.

Μέσα σε αυτό το κλίμα θρυμματισμού και διάλυσης των σχέσεων, ο άνθρωπος εναποθέτει τις ελπίδες του για διάλογο και επαφή είτε στο απείρως ανώτερο, στο θαύμα της ΤΝ, είτε στο ξεκάθαρα κατώτερο, στο ζωικό στοιχείο, το οποίο μη έχοντας «εγώ» δεν μπορεί να εισέλθει στον φαύλο κύκλο του φθόνου και της αντιζηλίας. Στην ψευδαίσθηση της σκέψης των αλγόριθμων όπως και στο ζώο ο άνθρωπος ψάχνει δυο πράγματα που παλιότερα τα απέδιδε και τα αναζητούσε στο θεϊκό στοιχείο, την απρόσωπη τελειότητα και την άπειρη αγάπη. Τόσο ο απέραντος θαυμασμός για τα τεχνολογικά επιτεύγματα όσο και η λατρεία για τα ζώα, τα οποία σιγά σιγά αντικαθιστούν τους ανθρώπους στις διαπροσωπικές σχέσεις, είναι οι δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος. Με την ΤΝ ο άνθρωπος ελπίζει να φτιάξει έναν βολικό συνομιλητή καθ’ εικόνα και ομοίωση του εαυτού του, έναν νέο υπεράνθρωπο απαλλαγμένο από όλα τα ελαττώματα της «ανθρώπινης», σάρκινης καταγωγής του, ένα όν που δεν θα τον επιβαρύνει με όλες αυτές τις τριβές που συνεπάγεται η πραγματική ανθρώπινη παρουσία. Απ’ την άλλη μεριά, το ζώο του προσφέρει σε αφθονία, και με ελάχιστο, καθαρά υλικό τίμημα – μόνο τροφή – αυτό που ο ίδιος δεν μπορεί πλέον να δώσει στον πλησίον του, την αγάπη. O Nτοστογιέφσκι είχε καταλάβει πολύ καλά ότι αν κάτι εμποδίζει την αγάπη στην νεωτερική εποχή, αυτό είναι ακριβώς το ανθρώπινο πρόσωπο, δηλαδή το κατ’εξοχήν αντικείμενο της αγάπης. Η αντικατάσταση του προσώπου από τη μουσούδα, η οποία είναι απείρως επαναλαμβανόμενη και αντικαθίσταται εύκολα και με χρηματικό μόνο αντίτιμο στο πετ σοπ της γειτονιάς, προσφέρει μεγάλη ανακούφιση στον σύγχρονο μοναχικό της μεγαλούπολης και του επιτρέπει να αποφύγει τον «βάλτο» των διαπροσωπικών σχέσεων. Η φιλική προς τον χρήστη, ουδέτερη συμβατότητα της μηχανής και η σίγουρη και ανώδυνη θαλπωρή του κατοικίδιου δημιουργούν τον σύγχρονο ιδιωτικό, κλειστό παράδεισο του αυτιστικού υποκειμένου και στήνουν μπροστά στο αποκοιμισμένο πνεύμα του την ψευδή υπόσχεση της αθανασίας, την κατάργηση δηλαδή του πόνου της απώλειας. Ο παλιός, παραδοσιακός ανθρωπισμός έχει πλέον σήμερα όλα τα χαρακτηριστικά μιας όλο και πιο συνειδητής, νέου τύπου μισανθρωπίας, η οποία δεν εκφράζει τίποτε άλλο παρά την θέληση του ανθρώπου να αποδράσει από τον ίδιο του τον εαυτό. H προσπάθεια αντικατάστασης της φυσικής νοημοσύνης με μια τεχνητή, είναι σαφής ένδειξη της απογοήτευσης του ανθρώπου από τον άνθρωπο».

Σχόλια

Σου άρεσε αυτό το άρθρο; Ενίσχυσε οικονομικά την προσπάθειά μας!