Η συμφωνία μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης την εβδομάδα που πέρασε ήταν το πιο σημαντικό γεγονός στην περιοχή της Ν.Α. Μεσογείου, και δημιουργεί νέα τετελεσμένα – κυρίως σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου. Υπό τη σκιά αυτής της συμφωνίας πραγματοποιήθηκε η συνάντηση ανάμεσα στον Μητσοτάκη και τον Ερντογάν στα πλαίσια της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ στο Λονδίνο, γεγονός που υπογραμμίζει τον έντονα αρνητικό χαρακτήρα που είχε για την ελληνική πλευρά.
Η συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης αποτελεί μια κίνηση της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής που δείχνει τους στόχους της, αλλά και την προετοιμασία της για να τους πετύχει, και την ικανότητά της να τους κάνει πραγματικότητα. Η Τουρκία θα πραγματοποιήσει το σχέδιο «Γαλάζια Πατρίδα», και θα ακυρώσει με την ισχύ οποιαδήποτε άλλη προσπάθεια να την υπονομεύσει ή να την αμφισβητήσει. Η Ν.Α. Μεσόγειος θα είναι υπό την κυριαρχία της, και πάντως όχι χωρίς τη δραστική της συμμετοχή σε όλα.
Η συμφωνία Τουρκίας και Λιβύης (όποιας και όσης Λιβύης, αναγνωρισμένης πάντως από την Ε.Ε. και τις ΗΠΑ) δημιουργεί νέα τετελεσμένα επειδή: α) τελειώνει το Καστελλόριζο, β) θέτει ζήτημα Κρήτης ανοικτά, πέρα από τα άλλα νησιά, και γ) αποκόπτει εντελώς την Ελλάδα από την Κύπρο. Δηλαδή είναι μια κίνηση colpo grosso που δημιουργεί εντελώς αρνητικούς όρους για την ελληνική πλευρά, για την εδαφική ακεραιότητα και κυριαρχία της Ελλάδας.
Η κίνηση αυτή της Τουρκίας δημιουργεί νέα δεδομένα και συγκροτεί όρους απομόνωσης της Ελλάδας: προσφέρει περισσότερα και στην Αίγυπτο και στη Λιβύη από ό,τι θα πρόσφερε μια συμφωνία τους με την Ελλάδα. Φυσικά τους τα προσφέρει γράφοντας στα παλιά της τα παπούτσια την κυριαρχία της Ελλάδας.
Όσοι ξέρουν και καταλαβαίνουν, αυτή τη συμφωνία θα τη βρίσκουμε μπροστά μας για χρόνια, και στο όνομά της θα υπάρξουν πολλές εξελίξεις. Ήδη έχει ψηφιστεί από την τουρκική βουλή από όλα τα κόμματα – πλην Κούρδων. Με κάποιο τρόπο θα εγκριθεί και από την όποια Λιβύη. Οι μεγάλες δυνάμεις δεν φαίνονται πρόθυμες να τα χαλάσουν με την Τουρκία. Οι φραστικές καταδίκες δεν την πτοούν, και έχει τρόπο να συνομιλεί με όλους.
Άρα υπάρχει ένα πρόβλημα, ένα μεγάλο πρόβλημα για την Ελλάδα και την κυριαρχία της. Ένα μεγάλο πρόβλημα λόγω της έλλειψης μιας πολιτικής που να διασφαλίζει την εθνική κυριαρχία και ακεραιότητα της χώρας. Αυτό όμως ουδόλως δεν απασχολεί τους γείτονές μας. Και Πρέσπες ψηφίζουμε, και σεβόμαστε και περιμένουμε να μας προστατεύσουν οι «σύμμαχοι», κλαψουρίζοντας συγχρόνως και παραλλήλως πως σε ό,τι γίνει «θα είμαστε μόνοι μας».
Μας έχουν κοζάρει άπαντες…
