Θα έχουμε αθέτηση πληρωμών μετά τις 17 Οκτωβρίου στις ΗΠΑ; Του Γιώργου Τσίπρα
Ο Ομπάμα είναι αυτός που έχει συμφέρον από την πλευρά του να υπερβάλει τον πραγματικό κίνδυνο, επισείοντας την προοπτική της καταστροφής σε περίπτωση αθέτησης πληρωμών, ενώ οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η σύγκρουσή του με τους Ρεπουμπλικάνους και το εκβιασμένο «κατέβασμα των ρολών» του κράτους τον ωφελούν – μέχρι τώρα. Αντίθετα, όσοι από τους Ρεπουμπλικάνους τραβούν τη σύγκρουση στα άκρα ισχυρίζονται ότι τέτοιος κίνδυνος στην πραγματικότητα δεν υπάρχει διότι η κυβέρνηση θα μπορούσε να τα φέρει βόλτα με την κάλυψη των τοκοχρεολυσίων και ορισμένες άλλες προτεραιότητες χωρίς αύξηση του ορίου του χρέους.
«Δεν θα κάνουμε αθέτηση πληρωμών στο δημόσιο χρέος. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πληρώνουμε κάθε λογαριασμό που μας έρχεται», δήλωσε ο Ρεπουμπλικάνος βουλευτής από το Τέξας Joe Barton στο CNBC. Το ρεπουμπλικανικό Κόμμα λέει πρακτικά στον Ομπάμα: «Αν θέλεις να ανανεώσουμε τη νομοθεσία που θα επιτρέψει στην κυβέρνηση να πληρώσει δαπάνες και να εξυπηρετήσει το χρέος, μείωσε τις ομοσπονδιακές δαπάνες για τη μεταρρύθμιση Obamacare στην Υγεία ή ανέβαλε την εφαρμογή της όλης μεταρρύθμισης» (πρόκειται να τεθεί σε εφαρμογή το 2014).
Μέχρι σήμερα έχουν τεθεί σε άδεια άνευ αποδοχών 800 χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι, προκαλώντας ζημία δισ. δολαρίων την εβδομάδα στην οικονομία, ενώ πολλά προγράμματα, ανάμεσά τους και προγράμματα κοινωνικής προστασίας έχουν διακοπεί. Τα αμερικανικά ομόλογα παραμένουν ακόμη στα ίδια επίπεδα, δηλώνοντας την πεποίθηση των αγορών πως δεν υπάρχει πραγματικός κίνδυνος. Ωστόσο, ισχυροί παράγοντες της αμερικανικής οικονομίας, της ισχυρότερης (ακόμα) οικονομίας στον κόσμο, ασκούν ήδη πιέσεις για επίλυση της διαμάχης, καλώντας δηλαδή τη Δεξιά των Ρεπουμπλικάνων να λογικευτεί… Άλλωστε οι πιο δυναμικοί τομείς του μεγάλου κεφαλαίου συνδέονται κυρίως με τους Δημοκρατικούς. Άλλες χώρες, κυρίως οι μεγάλοι πιστωτές του χρέους των ΗΠΑ, όπως η Κίνα, έχουν δυσανασχετήσει δημοσίως με το παιχνίδι αυτό.
Αντιπαράθεση με μέλλον
Αλλά πόσο παιχνίδι είναι; Και είναι βέβαιο πως το παιχνίδι αυτό δεν θα μπορούσε να «αγγίξει» έστω τα άκρα αν αυτό πρόκειται να πλήξει τελικά τον Ομπάμα; Παλιότερες δηλώσεις και πράξεις του Ομπάμα δείχνουν ότι οι παραπέρα περικοπές της έτσι κι αλλιώς νεοφιλελεύθερης μεταρρύθμισης Obamacare αποτελούν μονόδρομο στις διαπραγματεύσεις ανάμεσα στα δύο μοναδικά στην ουσία κόμματα της αμερικανικής «δημοκρατίας», με το μάρμαρο να πληρώνουν πάλι οι φτωχοί Αμερικανοί. Ωστόσο, το να αντιμετωπίζει κανείς αυτή τη διαμάχη (όπως κάνει ένα τμήμα της αμερικανικής Αριστεράς) απλώς ως ένα «προπέτασμα καπνού» ή ένα στημένο παιχνίδι ώστε να «εξαναγκαστεί» τάχα η κυβέρνηση σε νέες περικοπές, είναι μια απλοϊκή προσέγγιση μιας πολιτικής αντιπαράθεσης που έχει βάθος και, κυρίως, έχει μέλλον…
Οι Δημοκρατικοί ευελπιστούν πως με τη συνδρομή των μετριοπαθών Ρεπουμπλικάνων θα κατορθώσουν να εξουδετερώσουν τον εκβιασμό. Ωστόσο, η Δεξιά της αμερικανικής Δεξιάς, περίπου το 75% του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, Ευαγγελιστές και Tea Party, είναι αποφασισμένοι να παλέψουν μέχρι τέλους και σίγουρα θα επανέλθουν ακόμη κι αν ο Ομπάμα ξεπεράσει και αυτό το σκόπελο. Πιθανά μέτρα για την κλιματική αλλαγή, που η Δεξιά της Δεξιάς την θεωρεί περίπου παραμύθια, θα μπορούσαν να είναι το επόμενο ρινγκ.
Τι φοβάται η αμερικανική Ακροδεξιά
Σε συνθήκες μιας οικονομικής κρίσης που δεν υπήρξε ποτέ χειρότερη στις ΗΠΑ μετά τη δεκαετία του ’30, η Ακροδεξιά, που αναθάρρησε από την κλεμμένη οκταετία Μπους, έχει δυναμώσει και κυρίως φοβάται ότι η διαχείριση Ομπάμα ανοίγει μια μεγάλη περίοδο παντοδυναμίας των Δημοκρατικών, σε μια Αμερική που και δημογραφικά, με τους μαύρους και τους ισπανόφωνους, το εκλογικό σώμα θα γέρνει προς την άλλη πλευρά.
Σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη1, η Δεξιά της Δεξιάς ανησυχεί απέναντι σε «ένα νικηφόρο Δημοκρατικό Κόμμα που σκοπεύει να μεγαλώσει το ομοσπονδιακό κράτος ώστε να αυξήσει την εξάρτηση των πολιτών από αυτό και έτσι να μεγαλώσει την εκλογική του βάση. Η πολιτική αυτή ξεκίνησε με τα συσσίτια και τα επιδόματα ανεργίας, επεκτάθηκε παραπέρα με τη νομιμοποίηση των μεταναστών, ενώ η ασφάλιση των ανασφάλιστων αυξάνει δραματικά όσους εξαρτώνται από το κράτος. Αυτό, πιστεύουν, είναι μια εκλογική στρατηγική και όχι απλώς μια πολιτική ιδεολογία ή οικονομική φιλοσοφία. Αν η μεταρρύθμιση Obamacare πραγματοποιηθεί, το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα μπορεί να χαθεί»…
Ταυτόχρονα, «αν και λίγοι αναφέρονται στον Ομπάμα με ρατσιστικούς όρους, η εκλογική βάση της Ακροδεξιάς έχει συνείδηση Λευκού σε μια χώρα με μειονότητες που πληθαίνουν».
Πιστεύουν πως «χάνουν απέναντι σε ένα Δημοκρατικό Κόμμα ενός μεγάλου κράτους που σκοπός του είναι να επεκτείνει προγράμματα που ωφελούν μειονότητες».
Γι’ αυτούς «η μεταρρύθμιση Obamacare είναι κάτι σαν τον Αρμαγεδδώνα, κάτι σαν την τελική μάχη ανάμεσα στο καλό και το κακό».
Σε αυτά πρέπει να προσθέσουμε το αληθές γεγονός πως με τη μεταρρύθμιση αυτή, λόγω ακριβώς της νεοφιλελεύθερης φιλοσοφίας της, θα βρεθεί σημαντικό τμήμα της λεγόμενης «μεσαίας τάξης» των ΗΠΑ να πληρώνει περισσότερα από πριν για την Υγεία και την ασφάλισή του.
Το αν θα επικρατήσει και ποια ακριβώς μορφή θα πάρει η νέα «αντεπανάσταση» που ετοιμάζει η αμερικανική Δεξιά, είναι ανοιχτό. Αποτελεί όμως μια ισχυρή δύναμη, πολύ ισχυρότερη από την Ακροδεξιά των περισσότερων ευρωπαϊκών χωρών, και μάλιστα πιο δεξιά από αυτήν.
1. TEA PARTY AND THE RIGHT, Steven Rosenfeld
