Στα 200 χρόνια από το 1821 το είδαμε κι αυτό. Η κυρία Σακελλαροπούλου, Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, γιόρτασε μαζί με τον Ύπατο Τζέφρι Πάιατ στην Πνύκα τη στιγμή που ορκίζονταν ο νέος Πρόεδρος της πρώτης χώρας του Δυτικού κόσμου, της σύγχρονης Ρώμης.
Μέχρι τώρα ξέραμε πως κάθε 4η Ιουλίου σχηματίζονται μακριές ουρές όλου του ελληνικού ανφαν-γκατέ στην Πρεσβεία της Αυτοκρατορίας: πάνω από 750 άτομα σπεύδουν να δώσουν τα διαπιστευτήριά τους στον Ύπατο, και βεβαίως-βεβαίως να φωτογραφηθούν μαζί του. Η φωτογραφία αυτή είναι ένα πρώτης τάξης πιστοποιητικό-διαβατήριο για κάθε τους κίνηση.
Τώρα ως χώρα, μάλλον αποικία προς μπανανία, έπρεπε να δηλώσουμε την «περηφάνια» μας για την νίκη απέναντι στις δυνάμεις του Κακού (πάει πια η εποχή που ο απελθών «είχε έναν τρόπο που μοιάζει διαβολικός αλλά γίνεται για καλό»), και να προστεθεί η φωνή της Ελληνίδας Προέδρου στις φωνές των υπερασπιστών της «κανονικότητας», δηλαδή της προσαρμογής στην παγκοσμιοποίηση και την ισοπέδωση που αυτή φέρνει. Αυτά, δε, έπρεπε να συνοδευτούν από όλους τους δυνατούς συμβολισμούς: η πρώτη πολίτης της χώρας, στην Πνύκα, μαζί με τον Ύπατο…
Την ίδια ακριβώς στιγμή –και δεν είναι απλή σύμπτωση– στην Βουλή των Ελλήνων ο πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έδωσαν ρεσιτάλ για το ποιος θα πρωτοβρίσει τον «όχλο» (διάβαζε: οργανωμένες φασιστικές δυνάμεις και σούργελα) που συμμετείχε στον «εκπαιδευτικό» περίπατο στο Καπιτώλιο στις 6 Ιανουαρίου 2021. Ο Μητσοτάκης με τσιριχτή φωνή κατήγγειλε την «πάνω και την κάτω πλατεία του 2011», που θέλησε να επιτεθεί στη Βουλή και στη Δημοκρατία, ο δε Τσίπρας «στόλισε» και πάλι τον «ετερόκλητο όχλο» των συλλαλητηρίων του 2018 για τις Πρέσπες.
Όπως χθες προσκυνούσαν τον Τραμπ και τη διοίκησή του γονυπετείς, έτσι σήμερα σύμπασα η Ελληνική Πολιτεία βγάζει κραυγές υποτέλειας και πίστης στη νέα αμερικανική διοίκηση. Κι όχι μόνο: σπεύδει μαζί με όλα τα ΜΜΕ να ευθυγραμμιστεί με τη ρεβανσιστική διάθεση που εκδικητικά επιδεικνύει η παγκόσμια παράταξη της παγκοσμιοποίησης όχι απλά κατά του Τραμπ και των οπαδών του, αλλά ενάντια σε κάθε φωνή, ιδέα και κίνηση επικριτική προς την ολοκληρωτική ισοπέδωση η οποία επιβάλλεται στο όνομα της παγκοσμιοποίησης, και δη της Δυτικής.
Η εχθρότητα απέναντι στον λαϊκό παράγοντα είναι το σήμα κατατεθέν όλων των παρατάξεων που διευθύνουν ή διεύθυναν έως χθες την πολιτική ζωή του τόπου. Γι’ αυτό είναι ζωτικής σημασίας για το παρόν και το μέλλον της ανθρωπότητας η ανάδυση, σε διεθνές και ελλαδικό επίπεδο, μιας κίνησης και συσπείρωσης αυθεντικής, ανεξάρτητης από τα διάφορα κέντρα που ανταγωνίζονται στην καρδιά του συστήματος, ακηδεμόνευτης.
Η αντίσταση απέναντι στην κρίση υπόστασης της χώρας (με δύο προεξέχουσες αιχμές: τη δυτική αποικιοποίηση και κατατεμαχισμό, και την ανοικτά επεκτατική πολιτική της Τουρκίας) αποτελεί κύριο καθήκον, παρά τις δυσκολίες και τα εμπόδια που ορθώνονται. Ιδίως όταν η άρχουσα τάξη στη χώρα μας και ο πολιτικός μας κόσμος υποκλίνονται μεγαλοπρεπώς σε όποια παραγγελία δώσει η Δύση, και είναι έτοιμοι να υποχωρήσουν απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα – έως και να δορυφοροποιήσουν τη χώρα, ή να αποδεχθούν την απώλεια τμημάτων της ακεραιότητας της.
Κι ο λαός; Προς το παρόν, σε καραντίνα. Το γιατί δεν πολυαπασχολεί ως φαίνεται, διότι βολεύει τους πάντες. Ο δε Χρυσοχοΐδης μας ανακοινώνει τον νέο τιμοκατάλογο του Υπουργείου «Προστασίας» του Πολίτη για συναθροίσεις, για παραγγέλματα και χρήση βίας. Ξανά νέοι φοιτητές δοκίμασαν προχθές τη βαρβαρότητα των οργάνων της τάξης.
Το Πάσχα αργεί, αλλά θαρθεί. Να είναι σίγουροι γι’ αυτό όλοι οι αντιδραστικοί, κάθε απόχρωσης και μεταμφίεσης… Κι ας τρέχουν για σέλφι με τον Πάιατ κάθε 4η Ιουλίου, κι ας γιορτάζουν μαζί του στην Πνύκα…
