Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ψήφισε το 4ο και διαρκές μνημόνιο
Του Παύλου Δερμενάκη
Ο ορισμός του ευτελισμού της πολιτικής ζωής αποτελεί πλέον συνώνυμο των λέξεων ΣΥΡΙΖΑ – Τσίπρας. Συνώνυμο αυτών που έφτιαξαν την προσωπική πολιτική τους καριέρα εξαπατώντας το λαό ότι θα καταργήσουν τα μνημόνια και αφού έγιναν κυβέρνηση μεταλλάχτηκαν σε μνημονιακούς, χειρότερους από τους προηγούμενους.
Στην περίοδο της κυβερνητικής τους θητείας, ως εντολοδόχοι των δανειστών και όχι του λαού, έχουν πει απίθανα ψέματα. Είναι απόλυτα αδίστακτοι. Λένε οτιδήποτε προκειμένου να κοροϊδέψουν το λαό και να δημιουργήσουν ελπίδες και με τον πλέον κυνικό τρόπο κάνουν ακριβώς το αντίθετο μόλις τους το ζητήσουν οι δανειστές, εντολείς τους.
Στην παρούσα περίοδο, ο κυβερνητικός συρφετός (υπουργοί, βουλευτές και παρατρεχάμενοι), στο όνομα της καρέκλας και των οικονομικών προνομίων που αυτή δημιουργεί, «ψηφίζουν και με τα δύο χέρια», όπως λένε κάποιοι από αυτούς, το τέταρτο μνημόνιο.
«Δεν υπάρχει περίπτωση να νομοθετήσουμε ούτε ένα ευρώ επιπλέον μέτρα» δήλωνε ο Πινόκιο της πολιτικής Α. Τσίπρας στις 25/1/2017 στην Εφημερίδα των Συντακτών. Το δήλωνε με πλήρη συνείδηση της απάτης που διέπραττε σε βάρος του λαού, αφού την ίδια περίοδο διαπραγματευόταν το νέο μνημόνιο. Τα ωμά αποκαλυπτήρια της απάτης ΣΥΡΙΖΑ – Τσίπρα έγιναν το περασμένο Σάββατο με την κατάθεση στη Βουλή του τέταρτου μνημονίου.
Βασικά χαρακτηριστικά του νέου μνημονίου:
– Δεσμεύει τη χώρα για την περίοδο μετά τη λήξη της θητείας της παρούσας Βουλής, κουρελιάζοντας το Σύνταγμα της χώρας και τη λαϊκή βούληση.
– Ενημερώθηκε για το περιεχόμενό του πρώτα η γερμανική Βουλή, δημοσιεύθηκε στο γερμανικό Τύπο και μετά γνωστοποιήθηκε στο ελληνικό Κοινοβούλιο.
– Προβλέπει νέα, απίστευτης αγριότητας μέτρα, το τελικό ύψος των οποίων ακόμα αναζητείται στις ερμηνείες του πολυνομοσχεδίου, σίγουρα όμως υπερβαίνει τα 5,5 δισ. ευρώ, και τα οποία αφορούν κύρια τους πλέον αδύνατους (χαμηλά εισοδήματα και συνταξιούχους).
– Προβλέπει «μεταρρυθμίσεις» που διαλύουν τις εργασιακές σχέσεις, τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και γενικά την οικονομία, δημεύουν και εκποιούν τη λαϊκή περιουσία, ξεπουλούν ό,τι δημόσιο απέμεινε.
– Θα είναι διάρκειας πολλών ετών, χωρίς σαφή ημερομηνία λήξης και χωρίς χρηματοδότηση.
