του Νίκου Σίμου*
Δεν απασχολεί καθόλου τους παγκοσμιοποιητές και «ιδιοκτήτες» των ΗΠΑ η οικονομική κατάσταση της άλλοτε υπερδύναμης, μπροστά στη μανία της αναμέτρησης με το αντίπαλο μπλοκ των BRICS και του παγκόσμιου Νότου – το οποίο συνασπίζεται για να αντιμετωπίσει το παγκόσμιο οικονομικό «τσουνάμι» το οποίο φέρνει η άφρονη πολιτική της εντολοδοχικής εξουσίας στην Ουάσιγκτον, αλλά και γενικότερα των συμμάχων της στον άλλοτε Δυτικό κόσμο. Διότι ξεπέρασαν τα 34 τρισεκατομμύρια δολάρια οι εκκρεμείς οικονομικές υποχρεώσεις της ομοσπονδιακής κυβέρνησης των ΗΠΑ, περίπου στο 123% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος (ΑΕΠ) της χώρας, γεγονός που αποτελεί ιστορικό ρεκόρ.
Η κατηφορική κούρσα των δαπανών δεν λέει να σταματήσει, αφού το ουκρανικό μέτωπο παραμένει ανοιχτό, όπως και η –αντί κάθε τιμήματος– υποστήριξη της κυβέρνησης Μπάιντεν, που αποτελεί μια κατ’ ουσία κυβερνητική καρικατούρα των deep states τα οποία ελέγχονται από το νεοφεουδαρχικό μπλοκ του City της Νέας Υόρκης. Αξιοσημείωτο είναι ακόμα ότι το βαθύ κράτος της διοίκησης των ΗΠΑ ετοιμάζει συγκρούσεις και στο Μεσανατολικό πεδίο, αλλά και στο αντίστοιχο του Ειρηνικού, όπου προσπαθεί να συνασπίσει Ταϊβάν, Φιλιππίνες και Ιαπωνία κόντρα στην υπερδύναμη που τρέμουν οι νεοφεουδάρχες: την Κίνα. Και όλα αυτά σπαταλώντας δισεκατομμύρια υπερπληθωριστικού δολαρίου (που νομισματικά τρεκλίζει και χάνει διαρκώς έδαφος) αλλά και αξιοπιστία, πάνω στην οποία έχτιζε για δεκαετίες το «νεοαγγλοσαξονικό» αποικιοκρατικό δόγμα.
Πληθαίνουν οι προειδοποιήσεις
Εύλογα, λοιπόν, οι ανά τον κόσμο οικονομολόγοι διερωτώνται αν συγκεντρώνει πιθανότητες το σενάριο να ξεσπάσει μια νέα, παγκόσμια οικονομική κρίση. Σε αυτό το πλαίσιο ο Larry Fink, της διαβόητης Blackrock, ενώνει τη φωνή του με αυτή του CEO της JP Morgan, Jamie Dimon, και του προέδρου της Fed*, Jerome Powell, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου για «φαινόμενο χιονοστιβάδας» και κρίση μέγιστου εύρους σε ό,τι αφορά το κρατικό χρέος των ΗΠΑ. «Το δημόσιο αμερικανικό χρέος βάζει τη χώρα σε τροχιά κρίσης – μια κρίση που θα θυμίζει τη χαμένη δεκαετία της Ιαπωνίας. Η Ουάσιγκτον δεν μπορεί να έχει δεδομένο ότι οι επενδυτές θα χρηματοδοτούν το δημοσιονομικό έλλειμμα για πάντα», προειδοποιεί ο κ. Fink, και συνεχίζει: «Επίσης, σε μια Αμερική με υψηλό χρέος θα ήταν πολύ δύσκολο να καταπολεμηθεί ο πληθωρισμός, αφού οι υπεύθυνοι χάραξης νομισματικής πολιτικής δεν θα μπορούσαν να αυξήσουν τα επιτόκια χωρίς να προσθέσουν δραματικά έναν ήδη μη βιώσιμο λογαριασμό εξυπηρέτησης του χρέους».
Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και ο CEO της JP Morgan, καθώς και ο πρόεδρος της Fed. Ο Τζο Μπάιντεν κατηγορείται για υπερβολικά επεκτατική δημοσιονομική πολιτική από την εποχή της Covid. Η αλήθεια είναι ότι τα προβλήματα επανεμφανίζονται, και είναι πιο έντονα, καθώς η χώρα παραπαίει από τη μια κρίση στην άλλη. Η εκτεταμένη αποπαραγωγικοποίηση, καθώς και ο ανταγωνισμός με την υπερδύναμη της παραγωγικής οικονομίας Κίνα, εντείνουν τα προβλήματα των δημοσίων ελλειμμάτων. Αυτά αυξάνονται σε ρυθμούς 1 τρισεκατομμυρίου ανά τρίμηνο, πόσο ασύλληπτο, όσο και εφιαλτικό για το βιώσιμο μέλλον της άλλοτε υπερδύναμης.
Υπάρχει ημερομηνία λήξεως
Η απερίσκεπτη δημοσιονομική και νομισματική πολιτική έχει φέρει την κυβέρνηση και την οικονομία των ΗΠΑ, αλλά και όλο τον κόσμο, μπροστά σε ένα εν δυνάμει οικονομικό χάος. Αναμένεται ότι η Fed και η κυβέρνηση θα χρησιμοποιήσουν απερίσκεπτη δημοσιονομική και νομισματική πολιτική για να προσπαθήσουν να ξεφύγουν, είτε μέσα από μια ήπια χρεοκοπία, αντίστοιχη με αυτήν του 1930 για παράδειγμα, είτε αξιοποιώντας την δυνατότητα η Fed να πλημμυρίσει την οικονομία με φρεσκοτυπωμένο χρήμα, και να επιβάλει χαμηλότερα επιτόκια πραγματοποιώντας άλλη μια μαζική αγορά δημόσιου χρέους, όπως έκανε σε προηγούμενες κρίσεις.
Η πολιτική επέκτασης των γεωπολιτικών κρίσεων όμως, με όπλο το δολάριο, έχει ημερομηνία λήξεως. Και αυτό σοβαροί παράγοντες της αγοράς το λαμβάνουν υπόψιν όσο το οικονομικό αδιέξοδο στις ΗΠΑ επεκτείνεται. Έχει ιδιαίτερη σημασία να τονιστεί ότι ήδη από το 2014 μειώνονται σταθερά τα κράτη που «αγοράζουν» το αμερικανικό χρέος. Για παράδειγμα, η Κίνα και η Ιαπωνία μειώνουν τις αγορές τους σε αμερικανικά ομόλογα, αφήνοντας τις ΗΠΑ με μικρότερη πελατειακή βάση για το χρέος τους, και η ίδια η Fed (που είναι ο προνομιακός αγοραστής χρέους των ΗΠΑ) αποφεύγει έντονα τον τελευταίο καιρό τα χρεόγραφα του αμερικανικού Υπουργείου Οικονομικών…
Οι νεοφεουδάρχες θα κλιμακώσουν την κρίση με θέατρο αναμέτρησης την Ευρώπη, προς το παρόν, και με όπλο τους πρόθυμους εντολοδόχους κυβερνήτες κρατών μελών της Ε.Ε., τους εκλεκτούς του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (Νταβός), και φυσικά το ΝΑΤΟ
Εφιαλτικό σενάριο καθολικής αναμέτρησης
Όλα αυτά, και μαζί οι προειδοποιήσεις από έγκριτους οικονομολόγους, φαίνεται να αφήνουν παγερά αδιάφορους τους νεοφεουδάρχες, των οποίων ο στόχος είναι η αναμέτρηση με τις νέες υπερδυνάμεις της Ευρασιατικής ζώνης μέσα από τις πολιτικές των αλλεπάλληλων κρίσεων. Μέσα σε αυτό το πολλαπλά συγκρουσιακό κλίμα η Ευρώπη καθίσταται το παρακολούθημα της κρίσης, και το τελικό θύμα του ηττημένου στρατοπέδου της άλλοτε Δύσης.
Η πρόθεση του Γάλλου προέδρου Μακρόν να αποστείλει εκστρατευτικό σώμα 1.500 ανδρών του γαλλικού στρατού στο ουκρανικό μέτωπο, παρά την αντίθεση της –ευρισκόμενης σε οικονομική κατάρρευση– Γερμανίας, δείχνει ότι οι νεοφεουδάρχες θα κλιμακώσουν την κρίση με θέατρο αναμέτρησης την Ευρώπη, προς το παρόν, και με όπλο τους πρόθυμους εντολοδόχους κυβερνήτες κρατών μελών της Ε.Ε., τους εκλεκτούς του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (Νταβός), και φυσικά το ΝΑΤΟ. To οποίο θέλει την Ουκρανία στους κόλπους του, αγνοώντας ακόμα και το γεγονός ότι είναι άγνωστο τι θα απομείνει από αυτή τη χώρα μετά τη συντριπτική νίκη των Ρώσων στο πεδίο της στρατιωτικής αναμέτρησης –που έχει κατ’ ουσία κριθεί– ξοδεύοντας περί τα 100 δισεκατομμύρια δολάρια από τις οικονομίες των κρατών μελών της συμμαχίας, σαν οικονομική βοήθεια σε μια χώρα-φάντασμα που διακυβεύει κυριολεκτικά την ύπαρξή της στο τέλος της ρωσοουκρανικής σύρραξης.
Έτσι σταδιακά ξετυλίγεται το σενάριο των «πολλαπλών κρίσεων», ένα αναπόφευκτο επινόημα των παγκοσμιοποιητών-νεοφεουδαρχών, που με βεβαιότητα εξαντλεί τις (ήδη σε κρίση) δυτικές οικονομίες, και που στόχο έχει να οδηγήσει ολόκληρο το μπλοκ των Δυτικών συμμάχων σε μια καθολική αναμέτρηση με τις νέες υπερδυνάμεις της Ευρασιατικής ζώνης. Μια αναμέτρηση που είτε θα αλλάξει τη ροή της ιστορίας είτε θα σημάνει το τέλος της… μαζί με το τέλος της ζωής σε αυτόν τον πλανήτη.
* Οι μεσότιτλοι και η λεζάντα είναι της Σύνταξης.
