Αυτοί που κυβερνούσαν την Ελλάδα μέχρι χτες, είναι οι μοναδικοί στον κόσμο που κατάφεραν να καταστρέψουν μια ολόκληρη χώρα, χωρίς αντίπαλο, εν καιρώ ειρήνης! Αυτό που μου είπε ένας παλιός και άξιος εκδότης βιβλίων, συζητώντας στο όρθιο, στη Χαριλάου Τρικούπη, το πρωί της Παρασκευής, σκεφτόμουν και ξανασκεφτόμουν καθώς δυο λεπτά αργότερα, στο απέναντι ψιλικατζίδικο, διάβαζα το βαρύγδουπο κείμενο του αναπληρωτή υπουργού Προστασίας του Πολίτη Γιάννη Πανούση, σε ολόκληρη την πρώτη σελίδα της εφημερίδας «Τα Νέα», με τη μορφή διαγγέλματος-καταγγελίας, με το οποίο έκανε μια σκληρή επίθεση στην «Αριστερά του Τίποτα» με φράσεις που μοιάζουν ξεσηκωμένες από τον Γεωργιάδη («Θα ήθελα να μάθω πως νοούν οι “καθαρόαιμοι” την “αριστερή Αστυνομία”. Να καίγονται αστυνόμοι από κουκουλοφόρους;») και με ένα υπερτονισμό των τελευταίων καταλήψεων, που συνάδει με την καλλιέργεια του φόβου και της ανασφάλειας που καλλιεργεί συστηματικά η σαμαρική και η χρυσαυγίτικη ακροδεξιά για να τρομοκρατήσει τον κόσμο και να υπονομεύσει την προσπάθεια της Αριστεράς. Και καθόλου δεν με ξάφνιασε ότι ήταν συγγενές, χωρίς μεγάλη διαφορά στη διατύπωση, με τους τίτλους της τρομο-καταστροφολογίας στο πρωτοσέλιδο του «Ελεύθερου Τύπου». Προβληματίστηκα, όμως, γιατί άραγε ο υπουργός κάνει σήμερα αυτή την απονενοημένη ενέργεια; Είναι τόσο μεγάλο το πρόβλημα στο οποίο αναφέρεται με υπέρμετρη έμφαση και ένταση ή κάτι άλλο θέλει να πει ή να κρύψει; Και γιατί επιλέγει τη δημοσιογραφική ναυαρχίδα της διαπλοκής; Και μάλιστα, με ένα κείμενο που δεν μπαίνει στις μέσα σελίδες, όπως τόσα άλλα κείμενα του καθηγητή στον Τύπο, αλλά καταλαμβάνει με ασυνήθιστο για την εφημερίδα lay-out ολόκληρη την πρώτη σελίδα;
Στιγμιαία, σαν τρέιλερ πέρασαν από το μυαλό μου τα σημαντικότερα γεγονότα του διημέρου. Και αυτομάτως, η βελόνα έδειξε την αναγγελία της απαίτησης να καταβληθούν από τους εργολάβους-καναλάρχες, Μπόμπολα, ΔΟΛ κ.λπ. τα οφειλόμενα δεκάδες εκατομμύρια στο κράτος από το 2011. Και μετά, έδειξε την αναγγελία των μέτρων ανόρθωσης του Εθνικού Συστήματος Υγείας που εξαρθρώθηκε από τις μνημονιακές κυβερνήσεις, καθώς και την προώθηση του νομοσχεδίου για την κατάργηση των φυλακών Γ΄ από το υπουργείο Δικαιοσύνης. Επίσης, γινόταν αναφορά στη μεταφορά του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη από το υπουργείο Εσωτερικών στο υπουργείο Δικαιοσύνης. Και αναρωτήθηκα, μπορεί να μην τα συνυπολόγισε αυτά ένας πολιτικός που έχει φάει την πολιτική με το κουτάλι; Δηλαδή, ότι υποβαθμίζει και συγκαλύπτει, με το ντόρο που ηθελημένα και στημένα προκαλεί, το έγκλημα και την αυθαιρεσία των καναλαρχών, υποβαθμίζοντας ταυτόχρονα δύο από τα πρώτα θετικά μέτρα της κυβέρνησης και βγάζοντας –ανομολόγητα- νύχια για την υπαγωγή του από τον Βούτση στον Παρασκευόπουλο;
Στη φάση μιας πρώτης ρήξης της κυβέρνησης με τους ολιγάρχες που, με τις εφημερίδες, τα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις που τους χάρισαν οι διαπλεκόμενοι πολιτικοί, άσκησαν πραγματική εξουσία στον τόπο, σε βάρος της εθνικής κυριαρχίας, της δημοκρατίας και της οικονομίας, μπορεί ο υπουργός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ να μεταθέτει το βάρος της αντιπαράθεσης σε ένα ζήτημα υπαρκτό, αλλά απείρως μικρότερης εμβέλειας και σημασίας; Κατά την ταπεινή μου γνώμη, η ενέργεια αυτή θα πρέπει να διδάσκεται στις σχολές πολιτικών επιστημών, αλλά και στις στρατιωτικές, σαν καραμπινάτος αντιπερισπασμός.
Βέβαια, ενώ τα καταιγιστικά πυρά του αναπληρωτή υπουργού Προστασίας του Πολίτη στρέφονται αορίστως εναντίον κάποιων, είναι φανερό ότι στρέφονται και εναντίον της προέδρου της Βουλής Ζωής Κωνσταντοπούλου που έθεσε στη σωστή του διάσταση την ειρηνική παρουσία των αντιεξουσιαστών έξω από τη Βουλή και μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη∙ μια πολιτικός που έχει κατηγορηματικά ταχθεί κατά της διαπλοκής. Αλλά στρέφονται και εναντίον του προϊσταμένου υπουργού Δικαιοσύνης που καλείται να σηκώσει το τεράστιο βάρος της αποκατάστασης της δικαιοσύνης, ασκώντας ταυτόχρονα δια των εισαγγελικών αρχών τις διώξεις σε βάρος των ολιγαρχών που επί δεκαετίες λεηλάτησαν ανενόχλητα την Ελλάδα.
Προσωπικά, επειδή κυκλοφορώ στην Αθήνα καθημερινά τα τελευταία 56 χρόνια, θα ήθελα να παρακαλέσω τον αναπληρωτή υπουργό Προστασίας του Πολίτη να ασχοληθεί πολύ σοβαρά με τη δίωξη του οργανωμένου εγκλήματος και με την εύρυθμη λειτουργία της πόλης. Το σωματεμπόριο και το εμπόριο ναρκωτικών διεξάγεται στην Ελλάδα με μεγάλη άνεση, ανοχή και διευκόλυνση. Στην οδό Φυλής που είναι μέρος της γειτονιάς μου, τα νεαρά κορίτσια μερικές φορές μεταφέρονται δεμένα στους οίκους ανοχής που έχουν ξεπεράσει τους 200, χωρίς να προσθέσουμε δεκάδες άλλους οίκους στο κέντρο της Αθήνας. Η πρέζα πουλιέται χωρίς προφυλάξεις, οι ενέσεις χτυπιούνται στα πεζούλια των κεντρικών δρόμων και τα ρείθρα των πεζοδρομίων είναι γεμάτα από τα σπασμένα κρύσταλλα των αυτοκινήτων, στο Μοναστηράκι, στου Ψυρρή, στο Μεταξουργείο, στα Εξάρχεια κι αλλού. Δεν είναι μόνο η μοτοσικλέτα μου που έκανε φτερά κοντά στο αστυνομικό τμήμα Εξαρχείων και το ποδήλατό μου κοντά στον «105,5 Στο Κόκκινο». Το γεγονός είναι ρουτίνα.
Ακόμα και οι καταλήψεις της Νομικής Σχολής, του ραδιοσταθμού στη Σαρρή και της Πρυτανείας, ούτε μεγάλη εμβέλεια έχουν ούτε απειλούν την ασφάλεια των πολιτών ούτε κλονίζουν το κράτος. Αναμενόμενες έπρεπε να είναι αφού τόσοι έγκλειστοι κάνουν πολυήμερη απεργία πείνας. Όσο κι αν προσπαθώ δεν μπορώ να πιστέψω ότι σαράντα νεαροί θέτουν σε κίνδυνο την πολιτεία του Γιάννη Πανούση. Κι όταν, μάλιστα, σε αντίθεση με ό,τι αφήνει να εννοηθεί ο υπουργός, όχι μόνο τα κόμματα της Αριστεράς, αλλά και ο αντιεξουσιαστικός χώρος, στο μεγαλύτερο μέρος του, αποδοκίμασε άμεσα ή έμμεσα τις επιλογές των ολιγάριθμων καταληψιών. Και δεν έχω ακόμα συναντήσει κάποιον άνθρωπο από την Αριστερά που να επιδοκίμασε τις ασχήμιες και τους βανδαλισμούς στο πανεπιστήμιο, στο εκκλησάκι της Σόλωνος κι οπουδήποτε αλλού. Κι αν υπάρχουν είναι αριθμητικά αμελητέοι. Τόσα κουσούρια έχει η Αριστερά, αυτό βρήκε να της καταλογίσει ο υπουργός;
Όπως και να έχει, όλη αυτή η δράση παρέμεινε απομονωμένη. Μόνο οι ακροδεξιοί προσπάθησαν να μεγεθύνουν τερατωδώς τα γεγονότα, όπως συνηθίζουν όταν αυτό τους συμφέρει προπαγανδιστικά.
Γι’ αυτό, όταν ένας υπουργός της κυβέρνησης ο οποίος είναι έμπειρος και ευφυής, υιοθετεί το ίδιο μοτίβο, εκτίθεται πολύ σοβαρά…
Αναθυμιάζων,
Γκαούρ
