Μια ισχνότατη κυβερνητική πλειοψηφία (153 βουλευτές) ετοιμάζεται να χρησιμοποιήσει όλα τα όπλα που διαθέτει μήπως και αντιστρέψει την φορά των πραγμάτων και την φθορά της. Με την στήριξη των κύκλων της Ε.Ε. (βλέπε επίσκεψη Ντάισελμπλουμ), το αναπτυσσόμενο ενδιαφέρον των ΗΠΑ για την Ελλάδα, την δεδομένη πολιτική ανεπάρκεια της Ν.Δ. να αναλάβει πρωτοβουλίες, με τον χώρο του κέντρου να ομφαλοσκοπεί περί του οίκου του, και την κοινωνία να βρίσκεται σε απάθεια, το σχήμα ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πασχίζει κι εύχεται την μακροημέρευσή του. Παρόλο που τα εκφυλιστικά φαινόμενα παίρνουν ιδιαίτερες διαστάσεις (Κουρουμπλής, ρύπανση Σαρωνικού, ΕΡΤ και παραίτηση Τσακνή, αποχώρηση Χρυσόγονου, αγοροπωλησίες μεταξύ Καμμένου και Τσίπρα, συμφωνίες με λαθρεμπορικούς κύκλους και παζαρέματα για τα ΜΜΕ κόκ) το επικοινωνιακό επιτελείο του Μαξίμου ετοιμάζει ένα νέο πακέτο: α) Να μοιράσει ένα κάποιο μέρισμα ενώ συνεχίζει τις περικοπές όπως φαίνεται στο σχέδιο προϋπολογισμού που κατέθεσε και εναρμονίζεται πλήρως με τις απαιτήσεις της τρίτης αξιολόγησης, β) Να συνεχίσει την διαφημιστική καμπάνια για την ανάπτυξη με τα περιφερειακά συνέδρια. Το βαρύ πυροβολικό για τον Οκτώβριο θα είναι το ταξίδι του Τσίπρα στις ΗΠΑ και η συνάντηση με τον Τραμπ. Στο ταξίδι θα πάρει μέρος πλειάδα υπουργών και θα καταβληθεί κάθε προσπάθεια να εμφανιστεί ως το γεγονός της χρονιάς. Πίσω από το ταξίδι αυτό βρίσκεται το αυξημένο ενδιαφέρον των ΗΠΑ για την Ελλάδα, αφού οι εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή προσδίδουν ιδιαίτερη σημασία στην παρουσία και στην αναβάθμιση των αμερικάνικων βάσεων ειδικά της Σούδας, αλλά και για τα λιμάνια και τα αεροδρόμια της χώρας ιδιαίτερα στην βόρεια Ελλάδα.
Ο γερμανικός παράγοντας δεν έχει ακόμα μιλήσει αφού προέχει ο σχηματισμός κυβέρνησης στο Βερολίνο. Αλλά θα μιλήσει χωρίς να αποσύρει από το τραπέζι την εκδοχή Grexit για να μην ξεχνιόμαστε.
Οι εφαρμοζόμενες συνταγές από τους διεθνείς παράγοντες δεν αποσκοπούν στην ενδυνάμωση της χώρας –αλλά στο αντίθετο– και η διαχείριση που κάνει ο πολιτικός κόσμος δεν έχει κανένα σχέδιο αποφυγής κρίσεων και διεξόδου. Διαχείριση δια της μικροπολιτικής και με σκοπό την στήριξη από κάποιο μεγάλο διεθνές κέντρο, εξυπηρέτηση εκλογικών σχεδιασμών και άγνοια των εκρηκτικών καταστάσεων και κινδύνων που συσσωρεύονται στην περιοχή μας. Η ατζέντα λοιπόν στήνεται σε βάση αντιλαϊκή και απολύτως αδιάφορη για το παρόν και το μέλλον της κοινωνίας και της χώρας. Η αναζήτηση ενός πολιτικού κινήματος ικανού να θέσει μια άλλη ποιοτικά διαφορετική ατζέντα παραμένει επιτακτικό ζητούμενο.
