Παλλόμενος ο θίασος της κυβέρνησης μετρά τόσα έργα, όσες και οι υποσχέσεις του. Μάλιστα, ο «εξάδελφος» σε πρωταπριλιάτικο πάνελ υποστήριξε με πάθος και αγαθοσύνη ότι η κυβέρνηση υλοποίησε όλες τις υποσχέσεις που είχε δώσει. Τα χάχανα δεν τον πτόησαν καθόλου.
Παλλόμενος, λοιπόν, ο… θίασος, μετά την τεράστια αναβάθμιση του πολιτισμού διά του διδύμου Μπαλτά-Φαμπρ που έτεινε προς διεθνοποίηση του ελληνικού πολιτισμού (που, δυστυχώς, δεν κατάλαβαν οι αλαφροΐσκιωτοι βλαχοέλληνες) διεθνοποιεί εν τοις πράγμασι το Αιγαίο, τα νησιά, φέρνει πολυεθνικές δυνάμεις καταστολής και οργανωμένα τμήματα ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας για την καταγραφή, «συντομεύει τον δρόμο του μεταξιού» παραδίδοντας το λιμάνι στους Κινέζους. Έχει ήδη θέσει βάσεις ισοτιμίας με τους γείτονες υπογράφοντας τα κλειστά σύνορα, υποδεχόμενη τουρκικές Αρχές στα νησιά και στήνοντας δρομολόγια «επικοινωνίας»-απέλασης προσφύγων και μεταναστών.
Ο παλλόμενος… θίασος βαράει προσοχές προς την πραγματική κυβέρνηση που καταλύει στο Χίλτον (που είναι κι αυτό προς πώληση), ενώ μεγάλο μέρος του θιάσου θα μεταβεί στις ΗΠΑ για να παρακολουθήσει την Εαρινή Σύνοδο του «καταγγελλόμενου» ΔΝΤ.
Η φεστιβαλοποίηση της χώρας, η παράδοση όλων των οργανισμών και όλων των καίριων και ζωτικών στοιχείων της χώρας σε Δυτικόφραγκους των υπερεθνικών ελίτ, η δημιουργία ευρω-παρακράτους πάνω σε αυτό που υπήρχε, πραγματοποιείται με την ευθύνη μιας κυβέρνησης της «Αριστεράς», σε πλήρη σύμπνοια με το αμοραλιστικό πολιτικό μόρφωμα του Π. Καμμένου. Πραγματοποιείται από μια κυβέρνηση ψευτών, ανίκανων και συνάμα επικίνδυνων στοιχείων. Πραγματοποιείται από ένα βουλευτικό σώμα 153 που για να διατηρήσουν την έδρα τους είναι έτοιμοι να ξεπουλήσουν τα πάντα. Τόση είναι η λιγούρα τους… Τόσο μεγάλη η ευθύνη απέναντι στο τόπο και το λαό.
Τίποτα δεν θα μείνει όρθιο από αυτήν τη λεηλασία που διαπράττεται στο όνομα της Ευρώπης, του ανθρωπισμού, της Δύσης, του ελεύθερου κόσμου. Η χώρα κυκλώνεται από συρματοπλέγματα, από δυνάμεις καταστολής, φτώχεια, πεινασμένους, άρρωστους, άνεργους. Διεθνές Φεστιβάλ Μαξίμου. Να αναλάβουν αυτοπροσώπως τη διεύθυνσή του η Λαγκάρντ, ο Σόρος, ο Σόιμπλε, να ξανάρθει ο Φούχτελ, ο Πλατινί, ο σεΐχης του Κατάρ, ο γιος του Κωσταντίνου Γλίξμπουργκ, οι «αθάνατοι» της Ολυμπιακής Επιτροπής, η λέσχη Μπίλντεμπργκ, o Οίκος Ρότσιλντ. Μην ξεχάσουμε και κάποιους Ρώσους ολιγάρχες, να πουλήσουμε και κάνα νησί, αυτοί ξέρουν και μπορούν.
Να στρωθούν οι υπουργοί στην δουλειά και κατά ομάδες με βάση τις γλώσσες που γνωρίζουν να χρεωθούν πρόσωπα για το διεθνές φεστιβάλ. Όσοι δεν γνωρίζουν γλώσσες ας τα βρουν με Μελισαννίδη και Μαρινάκη, πίνοντας φραπέ στη Φιλαδέλφεια ή τρώγοντας ψάρι σε ταβέρνες του Πειραιά. Ο «μεγάλος» ας συναντιέται και με τον διάβολο ακόμα, ξέροντας ότι τον μαγνητοφωνούν ή τον σκανάρουν. Άλλωστε, με το Διεθνές Φεστιβάλ Μαξίμου επιτελείται οικουμενικό έργο: Ο αρχηγός βαράει το ζουρνά και τα νταούλια και όλες οι αγορές χορεύουν, χορεύουν, μαγεμένες, σαστισμένες. Νωχελικά και λάγνα. Μουσική υπόκρουση ο Ζορμπάς, τα παλικάρια και τα κορίτσια του θιάσου επί σκηνής. Παλλόμεθα ως χώρα σε έναν διονυσιακό χορό, μια Θεία φώτιση που μας πάει κατά διαβόλου…
