Επιστολή προσήλωσης στο Μνημόνιο που θα ζήλευε ο Γιώργος Παπανδρέου
Οι περίφημες επιστολές και οι εξευτελιστικές υπογραφές των αρχηγών της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, αλλά και του τότε υπουργού Οικονομικών, Β. Βενιζέλου, οι οποίες υποθήκευσαν τη χώρα στην πορεία καταστροφής των δύο Μνημονίων, αποτέλεσαν κεντρικό αντικείμενο της προεκλογικής διαμάχης. Κι ήρθαν έτσι τα πράγματα, ώστε μία νέα επιστολή, αυτή τη φορά του ασθενούντος πρωθυπουργού Α. Σαμαρά, να σηματοδοτήσει με τον πλέον εμβληματικό τρόπο την ιδρυτική πράξη της νέας κυβέρνησης: «Θα ήθελα να σας επαναβεβαιώσω ότι η Ελλάδα είναι απόλυτα αποφασισμένη να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις που προκύπτουν από την πρόσφατη συμφωνία διάσωσης.
Η νέα κυβέρνηση της Ελλάδας αποδέχεται την ιδιοκτησία του προγράμματος σταθεροποίησης και είναι πλήρως δεσμευμένη στους στόχους, στους αντικειμενικούς σκοπούς και σε όλες τις βασικές πολιτικές του προγράμματος.
Θα επιταχύνω την εφαρμογή του προγράμματος με έμφαση στον τομέα των ιδιωτικοποιήσεων.
Βεβαίως, υπάρχει το ζήτημα ορισμένων αναγκαίων τροποποιήσεων του προγράμματος, ώστε να ελεγχθεί η άνευ προηγουμένου ανεργία και να ανασχεθεί η καταστρεπτική ύφεση στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα για πέμπτο συνεχές έτος. Με τον τρόπο αυτό θα εξασφαλισθεί, επίσης, η επίτευξη όλων των στόχων.»
Πρόκειται, προφανέστατα, για μνημείο υποτέλειας λέξη προς λέξη. Και βέβαια η αναφορά σε «ορισμένες αναγκαίες τροποποιήσεις» κουρελιάζει και τα πιο στοιχειώδη προσχήματα που θα μπορούσαν να τηρηθούν, αφού είναι εντελώς αόριστη, αποσκοπώντας μόνο και μόνο να δικαιολογήσει την «επαιτεία» των απορριμμάτων από τα δήθεν ευρωπαϊκά αναπτυξιακά προγράμματα, από τα οποία στην Ελλάδα θα καταλήξουν (αν καταλήξουν) κονδύλια μειωμένα κατά τουλάχιστον 50%, από τα ήδη περικομμένα προγράμματα του ΕΣΠΑ. Σε απόλυτη αντιπαραβολή ο τόνος είναι κατηγορηματικός εκεί που… πρέπει: «Θα επιταχύνω… με έμφαση στις ιδιωτικοποιήσεις… απόλυτα αποφασισμένη να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις… αποδέχεται την ιδιοκτησία(!) του προγράμματος σταθεροποίησης… πλήρως δεσμευμένη στους στόχους…».
Όταν λίγες μόνο ώρες αφότου έκλεισαν οι κάλπες ο αρχηγός της Ν.Δ., ακόμη ως μέλλων πρωθυπουργός, επαναλάμβανε δις -σε ελληνικά και αγγλικά για να μην υπάρχει καμία παρανόηση- την προφορική του δέσμευση στο Μνημόνιο, είχε τότε με έμφαση επισημανθεί πως πουθενά, όχι εκ παραδρομής προφανώς, δεν αναφερόταν, ούτε καν… αλλιώς, η έννοια της «επαναδιαπραγμάτευσης». Ήταν, βέβαια, ο κεντρικός άξονας της καμπάνιας της Ν.Δ. και για να μην ξεχνιόμαστε, για το ΠΑΣΟΚ η «αναθεώρηση» και για τη ΔΗΜΑΡ η «απαγκίστρωση». Τώρα, πλέον, ο πρωθυπουργός αναγορεύεται επισήμως σε θεματοφύλακα του Μνημονίου κι οι άλλοι δύο ως πλήρως συνένοχοι συνεταίροι. Και αξίζει να προσεχθεί η ραγιάδικη… κουτοπονηριά στη διατύπωση της ντροπιαστικής επιστολής: «Η καταστρεπτική ύφεση στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα»… Η Ελλάδα «βρίσκεται» σε ύφεση˙ ε, όχι βέβαια, δεν προκαλεί το Μνημόνιο την ανθρωπιστική κρίση.
Ούτε δέκα μέρες κυβέρνησης και δεν ξέρει κανείς τι να σχολιάσει: τα σοβαρά ή τα κωμικοτραγικά; Παραιτείται -αξιοποιώντας άραγε «διπλωματικά» την πραγματική του ασθένεια;- ο κ. Ράπανος, ο άνθρωπος των τραπεζιτών, ενώ σύσσωμο το κλαμπ της διαπλοκής είχε κάνει βούκινο τη δυσαρέσκειά του, γιατί δεν πλαισιώθηκε με τους πατενταρισμένους σημιτικούς και νεοφιλελεύθερους Γιαννίτση, Στουρνάρα και Ζανιά. Και, βεβαίως, υπό τις ιαχές των πανηγυρισμών του ίδιου κλαμπ αναλαμβάνει διάδοχος ο… κ. Στουρνάρας, εξέχων αντιπρόσωπος του ΣΕΒ, ενώ ο κ. Ζανιάς τοποθετείται στο νευραλγικό πόστο της Εθνικής Τράπεζας! Στο υπουργείο Ανάπτυξης ο Κ. Χατζηδάκης, έχοντας στο ενεργητικό του το ξεπούλημα της Ολυμπιακής στο μονοπώλιο της Aegean (επί κυβέρνησης Καραμανλή) κρίνεται ως ο πλέον κατάλληλος για το γενικό πωλητήριο.
Στο πωλητήριο που σαλπίζει ο ίδιος ο Α. Σαμαράς, ο οποίος μόλις λίγες εβδομάδες πριν απέκλειε το να εκποιηθεί ο δημόσιος πλούτος σε συνθήκες κατάρρευσης του Χρηματιστηρίου. Ο υφυπουργός Αθλητισμού, Γ. Ιωαννίδης, κάτι ψελλίζει επιφυλασσόμενος, για την ιδιωτικοποίηση του κερδοφόρου για τα δημόσια έσοδα ΟΠΑΠ και αντιμετωπίζει ακαριαία την αντίδραση της τρόικας. Η υφυπουργός Υγείας κ. Σκοπούλη, προταθείσα μάλιστα από τη ΔΗΜΑΡ, δηλώνει προγραμματικά πως οι δεσμεύσεις του Μνημονίου πρέπει να τηρηθούν ως εξυγιαντικές. Στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης έχει τοποθετηθεί καθηγητικό στέλεχος με άμεση σύνδεση με τις εταιρίες μεταλλαγμένων. Έτσι, το ασυμβίβαστο του κ. Βερνίκου με τις off shore θα αποτελεί μάλλον παρωνυχίδα μπροστά στα συντελούμενα και τα μελλούμενα.
Το κυρίως ζητούμενο δεν είναι αν υπάρχουν περιθώρια ανοχής γι’ αυτή την επικίνδυνη κυβέρνηση, που συνόψισε σε λίγες μόνο λέξεις της επιστολής Σαμαρά τις προγραμματικές της δηλώσεις. Τα περιθώρια αντοχής της κοινωνίας είναι που, καθημερινά και τραγικά, εξαντλούνται μπρος στα μάτια μας.
Η νέα κυβέρνηση της Ελλάδας αποδέχεται την ιδιοκτησία του προγράμματος σταθεροποίησης και είναι πλήρως δεσμευμένη στους στόχους, στους αντικειμενικούς σκοπούς και σε όλες τις βασικές πολιτικές του προγράμματος.
Θα επιταχύνω την εφαρμογή του προγράμματος με έμφαση στον τομέα των ιδιωτικοποιήσεων.
Βεβαίως, υπάρχει το ζήτημα ορισμένων αναγκαίων τροποποιήσεων του προγράμματος, ώστε να ελεγχθεί η άνευ προηγουμένου ανεργία και να ανασχεθεί η καταστρεπτική ύφεση στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα για πέμπτο συνεχές έτος. Με τον τρόπο αυτό θα εξασφαλισθεί, επίσης, η επίτευξη όλων των στόχων.»
Πρόκειται, προφανέστατα, για μνημείο υποτέλειας λέξη προς λέξη. Και βέβαια η αναφορά σε «ορισμένες αναγκαίες τροποποιήσεις» κουρελιάζει και τα πιο στοιχειώδη προσχήματα που θα μπορούσαν να τηρηθούν, αφού είναι εντελώς αόριστη, αποσκοπώντας μόνο και μόνο να δικαιολογήσει την «επαιτεία» των απορριμμάτων από τα δήθεν ευρωπαϊκά αναπτυξιακά προγράμματα, από τα οποία στην Ελλάδα θα καταλήξουν (αν καταλήξουν) κονδύλια μειωμένα κατά τουλάχιστον 50%, από τα ήδη περικομμένα προγράμματα του ΕΣΠΑ. Σε απόλυτη αντιπαραβολή ο τόνος είναι κατηγορηματικός εκεί που… πρέπει: «Θα επιταχύνω… με έμφαση στις ιδιωτικοποιήσεις… απόλυτα αποφασισμένη να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις… αποδέχεται την ιδιοκτησία(!) του προγράμματος σταθεροποίησης… πλήρως δεσμευμένη στους στόχους…».
Όταν λίγες μόνο ώρες αφότου έκλεισαν οι κάλπες ο αρχηγός της Ν.Δ., ακόμη ως μέλλων πρωθυπουργός, επαναλάμβανε δις -σε ελληνικά και αγγλικά για να μην υπάρχει καμία παρανόηση- την προφορική του δέσμευση στο Μνημόνιο, είχε τότε με έμφαση επισημανθεί πως πουθενά, όχι εκ παραδρομής προφανώς, δεν αναφερόταν, ούτε καν… αλλιώς, η έννοια της «επαναδιαπραγμάτευσης». Ήταν, βέβαια, ο κεντρικός άξονας της καμπάνιας της Ν.Δ. και για να μην ξεχνιόμαστε, για το ΠΑΣΟΚ η «αναθεώρηση» και για τη ΔΗΜΑΡ η «απαγκίστρωση». Τώρα, πλέον, ο πρωθυπουργός αναγορεύεται επισήμως σε θεματοφύλακα του Μνημονίου κι οι άλλοι δύο ως πλήρως συνένοχοι συνεταίροι. Και αξίζει να προσεχθεί η ραγιάδικη… κουτοπονηριά στη διατύπωση της ντροπιαστικής επιστολής: «Η καταστρεπτική ύφεση στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα»… Η Ελλάδα «βρίσκεται» σε ύφεση˙ ε, όχι βέβαια, δεν προκαλεί το Μνημόνιο την ανθρωπιστική κρίση.
Ούτε δέκα μέρες κυβέρνησης και δεν ξέρει κανείς τι να σχολιάσει: τα σοβαρά ή τα κωμικοτραγικά; Παραιτείται -αξιοποιώντας άραγε «διπλωματικά» την πραγματική του ασθένεια;- ο κ. Ράπανος, ο άνθρωπος των τραπεζιτών, ενώ σύσσωμο το κλαμπ της διαπλοκής είχε κάνει βούκινο τη δυσαρέσκειά του, γιατί δεν πλαισιώθηκε με τους πατενταρισμένους σημιτικούς και νεοφιλελεύθερους Γιαννίτση, Στουρνάρα και Ζανιά. Και, βεβαίως, υπό τις ιαχές των πανηγυρισμών του ίδιου κλαμπ αναλαμβάνει διάδοχος ο… κ. Στουρνάρας, εξέχων αντιπρόσωπος του ΣΕΒ, ενώ ο κ. Ζανιάς τοποθετείται στο νευραλγικό πόστο της Εθνικής Τράπεζας! Στο υπουργείο Ανάπτυξης ο Κ. Χατζηδάκης, έχοντας στο ενεργητικό του το ξεπούλημα της Ολυμπιακής στο μονοπώλιο της Aegean (επί κυβέρνησης Καραμανλή) κρίνεται ως ο πλέον κατάλληλος για το γενικό πωλητήριο.
Στο πωλητήριο που σαλπίζει ο ίδιος ο Α. Σαμαράς, ο οποίος μόλις λίγες εβδομάδες πριν απέκλειε το να εκποιηθεί ο δημόσιος πλούτος σε συνθήκες κατάρρευσης του Χρηματιστηρίου. Ο υφυπουργός Αθλητισμού, Γ. Ιωαννίδης, κάτι ψελλίζει επιφυλασσόμενος, για την ιδιωτικοποίηση του κερδοφόρου για τα δημόσια έσοδα ΟΠΑΠ και αντιμετωπίζει ακαριαία την αντίδραση της τρόικας. Η υφυπουργός Υγείας κ. Σκοπούλη, προταθείσα μάλιστα από τη ΔΗΜΑΡ, δηλώνει προγραμματικά πως οι δεσμεύσεις του Μνημονίου πρέπει να τηρηθούν ως εξυγιαντικές. Στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης έχει τοποθετηθεί καθηγητικό στέλεχος με άμεση σύνδεση με τις εταιρίες μεταλλαγμένων. Έτσι, το ασυμβίβαστο του κ. Βερνίκου με τις off shore θα αποτελεί μάλλον παρωνυχίδα μπροστά στα συντελούμενα και τα μελλούμενα.
Το κυρίως ζητούμενο δεν είναι αν υπάρχουν περιθώρια ανοχής γι’ αυτή την επικίνδυνη κυβέρνηση, που συνόψισε σε λίγες μόνο λέξεις της επιστολής Σαμαρά τις προγραμματικές της δηλώσεις. Τα περιθώρια αντοχής της κοινωνίας είναι που, καθημερινά και τραγικά, εξαντλούνται μπρος στα μάτια μας.
Δημήτρης Υφαντής
Σχόλια
