του Ηλία Φιλιππίδη*
1. Τα νέα της Χαϊβανόχωρας
Υπάρχει μία χώρα που μαζί με την Κίνα αποτελούν τους δύο αρχαιότερους, ζωντανούς και διαχρονικούς πολιτισμούς της ανθρωπότητας. Θα καταλάβατε, ότι εννοώ την Ελλάδα με ένα ανιχνεύσιμο πολιτισμό 6.000 ετών.
Δεν είναι μόνο η διάρκεια, είναι και η συνολική (χωρίς να είναι καθολική) ποιότητα αυτού του πολιτισμού καθώς και η συμβολή του στη διαμόρφωση του παγκόσμιου πολιτισμού.
Όμως σήμερα και ειδικά τα τελευταία 40 χρόνια, η ένδοξη Ελλάδα έχει περιέλθει σε μία κατάσταση τριτοκοσμικής καθιζήσεως, άθλιας κομματοκρατίας, αναξιοκρατίας, οικογενειοκρατίας, πολιτικής σαπίλας και παρακμής, γεωπολιτικού προτεκτοράτου και οικονομικής αποικιοκρατίας. Για τις αιτίες αυτής της κατρακύλας χρειάζεται τουλάχιστον ένα βιβλίο.
Παράλληλα διαμορφώνεται μία αντίστιξη στον χώρο του Λαού με τις μορφές του ατομικισμού, της παραιτήσεως καθώς κα της αβεβαιότητας και ανασφάλειας ακόμη και στον βαθμό της παραλύσεως.
Αν ήμουν ψυχίατρος, θα έπαιρνα το σφυράκι και θα κτυπούσα τον Λαό στο γόνατο, για να διαπιστώσω, αν αντιδρά ακόμη και πόσο έχει προχωρήσει η παράλυση. Επειδή όμως είμαι κοινωνιολόγος, προσπαθώ να βρω ερεθίσματα, τα οποία διαθέτουν υψηλή πολιτική και κοινωνική τοξικότητα και προκλητικότητα. Μπορούμε να τα χρησιμοποιούμε ως διεγερτικά αντίδοτα της παραλύσεως.
Έχοντας αυτή την προδιάθεση, μου ήρθε να ορμήσω στην τηλεόραση, όταν άκουσα τον Πρωθυπουργό μας, στις ειδήσεις (16/12/22), να μας κάνει μάθημα… δημοκρατίας!
Μητσοτάκης: «Έχουμε ένα σχέδιο οκταετίας για την πατρίδα μας και οι πολίτες πρέπει να γνωρίζουν … ποια είναι τα σχέδια των κομμάτων τα οποία διεκδικούν το προνόμιο (!) να κυβερνούν αυτόν τον τόπο».
2. Η «δημοκρατική» μοναρχία της Ελλάδας
Στην Χαϊβανόχωρα λοιπόν η άσκηση της εξουσίας δεν είναι υπηρεσία, δεν είναι υπουργία (υπουργώ σημαίνει υπηρετώ), δεν είναι διακονία αλλά κατά τον Πρωθυπουργό μας, είναι προνόμιο!
Αυτό σημαίνει, ότι υπάρχουμε εμείς γι’ αυτούς και όχι αυτοί για μας. Οι πολιτικοί μας δεν βλέπουν την εξουσία ως περιουσία του Λαού, την οποία καλούνται να διαχειρισθούν με σεβασμό, με επιμέλεια και με φιλοδοξία να αφήσουν ένα υπόδειγμα και ένα μέτρο συγκρίσεως για τους επόμενους αλλά την θεωρούν ότι είναι κατάκτηση, όπως όταν κατακτάς μία ξένη χώρα, ότι είναι λάφυρο και λεία πολέμου.
Αφού λοιπόν η εξουσία είναι προνόμιο, μπορεί ο νικητής αρχηγός και το κόμμα του να κάνουν ό,τι θέλουν. Ο πολιτικός πολιτισμός που διαμορφώθηκε στην πατρίδα μας στα χρόνια του «ομαλού δημοκρατικού βίου» συνίσταται στο να θεωρείται η εξουσία ως πηγή πλουτισμού και μάλιστα μέχρι τρίτης γενεάς.
Αν η Χούντα κατάργησε την Δημοκρατία ευθέως, η κομματοκρατία της Μεταπολιτεύσεως ενσωμάτωσε την μοναρχία και μετέτρεψε τον κοινοβουλευτισμό σε πρωθυπουργοκεντρική απόλυτη μοναρχία, η οποία μάλιστα προστατεύεται με διπλό δίκτυ ασφαλείας. Τόσο ο «δημοκρατικός» πολιτικός μονάρχης όσο και η υπουργική «αυλή» του κινούνται υπεράνω του νόμου. Καλύπτονται τόσο από το συνταγματικό πλαίσιο της ασυλίας, το οποίο έχουν φτιάξει στα μέτρα τους όσο και από τον έλεγχο τους πάνω στο Δικαστικό σώμα. Στις δημοκρατίες του Δυτικού κόσμου τουλάχιστον η Δικαιοσύνη ελέγχει τους πολιτικούς, ενώ στην Ελλάδα οι πολιτικοί ελέγχουν τους Δικαστικούς.
3. Μη τους χειροκροτείτε!
Η παντοδυναμία των πολιτικών θεωρείται προνόμιο, εξυπνάδα, ανωτερότητα. Αυτοί είναι τα σαΐνια, ο Λαός γι’ αυτούς είναι τα χαϊβάνια. Μας έχουν μόνο για να τους ψηφίζουμε, να μας αρμέγουν και απαιτούν να τους χειροκροτούμε και από πάνω, ως απόδειξη της υποτέλειάς μας. Πόση ντροπή πρέπει να αισθανόμαστε ως Έλληνες με τόσα που έχουμε πάθει, να βλέπουμε στην τηλεόραση συμπολίτες μας να συνωθούνται, για να χαιρετίσουν, να χειροκροτήσουν, ακόμη και να αγκαλιάσουν τον όποιο «αρχηγό»!
Γιατί μεταφέρουμε το χειροκρότημα του θεάτρου ως επιδοκιμασία της τέχνης στην πολιτική; Οι πολιτικοί είναι θεατρίνοι με την κακή έννοια του όρου, γι’ αυτό δεν αξίζουν το χειροκρότημά μας.
Ως Λαός πρέπει να κρατάμε ενιαία στάση απέναντι στους πολιτικούς τουλάχιστο σε ορισμένα θέματα που δεν αφορούν την ουσία των προβλημάτων αλλά έχουν τεράστια συμβολική σημασία για την ατομική και την συλλογική μας αξιοπρέπεια καθώς και για τον πολιτικό πολιτισμό μας.
Αντισταθείτε λοιπόν με τον πιο ανώδυνο αλλά και εκκωφαντικό τρόπο: συζητήστε μαζί τους, θέστε τους ερωτήσεις, κάντε τους προτάσεις αλλά, αν έχετε αξιοπρέπεια, μη τους χειροκροτείτε! Αποδείξτε τους, ότι ΕΣΕΙΣ είστε οι εντολείς και αυτοί οι εντολοδόχοι! Κάντε τους να στέκονται προσοχή μπροστά σας και να σας δίνουν αναφορά για ότι κάνουν και ότι δεν κάνουν. Αυτό θα πει δημοκρατία!
Διαδώστε το. Το «Δεν χειροκροτούμε!» να γίνει πανελλήνιος τρόπος εκφράσεως της πλέον ήπιας αντιστάσεως με διπλό όφελος, διότι θα βοηθήσει και εμάς να κάνουμε το πρώτο μικρό βήμα διαφυγής από την βαρύτητα της παραλύσεως. Καλά Χριστούγεννα!
* Ο Ηλίας Φιλιππίδης είναι συγγραφέας και έχει διατελέσει πανεπιστημιακός κοινωνιολογίας και νομικός
