στήλες

Όσοι Υποψιασμένοι Κινητοποιηθείτε

Δεν κατάφεραν τελικά οι ελληναράδες του Λιμενικού να συγκρατήσουν τον «πατριωτισμό» και τη βλακεία τους και μόλις βρήκαν ευκαιρία αμόλησαν με άνεση και δημόσια τον καταπιεσμένο φασισμό τους.

Ότι πιο εμετικό, ρατσιστικό, φασιστικό τραγουδάκι τους έμαθαν στην «ειδική» τους εκπαίδευση, το τραγούδησαν γεμάτοι περηφάνια· ξεφτιλίζοντας με άνεση όλη την ουσία του γιορτασμού της 25ης Μαρτίου και κάνοντας όλους μας να ντραπούμε.

Όχι ακριβώς όλους μας, γιατί βρέθηκαν και κάποιοι –χρυσαυγίτες, παπάδες και χουντικοί– που χειροκροτούσαν τα «παιδιά» και κάποιοι άλλοι που τους είπαν μπράβο, γιατί «μας θύμισαν τραγούδια που τα ξεχάσαμε»

Όπως και να έχει το ζήτημα, ανεξάρτητα από ΕΔΕ και τιμωρίες, οι ανεγκέφαλοι ένστολοι μας υπενθύμισαν με τον πιο σαφή τρόπο πως ο αγώνας ενάντια στο φασισμό και στο ρατσισμό είναι καθημερινή υπόθεση όλων μας, όλης της κοινωνίας.

Γιατί φασίστας και ρατσιστής, δε γεννιέσαι. Γίνεσαι.

Μπάμπη μάς ξελάσπωσες

Τελικά βρήκαμε τον Μπάμπη, του φορτώσαμε τις αμαρτίες και τις λαμογιές μας και περήφανοι πάμε να φτιάξουμε τη νέα Ελλάδα της μιζέριας και της εξαθλίωσης.

Συνελήφθη, λοιπόν, υπάλληλος συντήρησης των εθνικών οδών ονόματι... Μπάμπης, ο οποίος συγκέντρωνε τις σκόρπιες αποδείξεις πληρωμής από τη διέλευση οχημάτων στους σταθμούς διοδίων της Πελοποννήσου, για λογαριασμό δημοσίων υπαλλήλων, οι οποίοι στη συνέχεια εμφάνιζαν τις αποδείξεις και εισέπρατταν έξοδα μετακίνησης αλλά και αποδοχές για εκτός έδρας εργασία. Στο κόλπο συμμετείχαν ταξιδιωτικά γραφεία και ξενοδοχεία, τα οποία εξέδιδαν εικονικά τιμολόγια για ταξίδια και διαμονές τα οποία ουδέποτε πραγματοποιήθηκαν. Σύμφωνα με το πόρισμα του υπουργείου Εσωτερικών, υπήρχαν και άλλοι... Μπάμπηδες σε άλλες περιοχές της Ελλάδας. Ευτυχώς που υπάρχεις φίλε Μπάμπη για να σου φορτώσουμε τη βρωμιά του συστήματος και ξαλαφρωμένοι, να συνεχίσουμε να το στηρίζουμε και να το… αξιοποιούμε.

Καλή μας Ανάσταση.

Όταν μιλά το παρελθόν

Τελικά όταν χρειάζεται κάποια βοήθεια το σύστημα, ο «επίτιμος» σπεύδει αυτόκλητος και λάβρος υπερασπιστής του, να την προσφέρει προκλητικά απλόχερα.

Για τον κ. Μητσοτάκη ο λόγος.

Προσκαλεσμένος του γνωστού κ. Παπαχελά στον ΣΚΑΪ ο αειθαλής της δεξιάς σχολιάζοντας την πολιτική κατάσταση, την παρομοίασε ίδια με «τις παραμονές της δικτατορίας»

Τον φοβίζει-κατά δήλωση του-περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, η διαφαινόμενη κοινωνική αναταραχή. Και για να συνδέσει την εκτίμηση του περί παραμονών δικτατορίας και του φόβου για κοινωνικές εκρήξεις, προχωρά και στο δια ταύτα:

«Εάν ολίγοι, ελάχιστοι, επιμένουν να δημιουργούν αναταραχές, το κράτος η κυβέρνηση πρέπει να χρησιμοποιήσει την ισχύ που της δίνει ο νόμος» Να λοιπόν η λύση, το αντίδοτο στις λαϊκές κινητοποιήσεις. Τελικά το ΠΑΣΟΚ τέτοια στήριξη από ΛΑΟΣ και Δεξιά την περίμενε;

Το διοικητικό μέτρο της προσαγωγής ατόμου από αστυνομικά όργανα αποτελεί περιορισμό του ατομικού δικαιώματος στην προσωπική ελευθερία και την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας. Ως περιορισμός ατομικών δικαιωμάτων, για να είναι νόμιμος, οφείλει, κατά το Σύνταγμα, να προβλέπεται από νόμο, ψηφισμένο από την Ολομέλεια της Βουλής.

Πώς τα ‘χεις έτσι μοιρασμέ

ντουνιά ψευτοπολιτισμέ

Άκης Πάνου

Δέχτηκα και αποδέχτηκα -μάλλον εγώ το πρότεινα- να γράψω ένα κειμενάκι στην εν λόγω εφημερίδα- και μάλιστα με τίτλο: «Δρόμο παίρνω, δρόμο αφήνω», που να αναφέρεται στις σχέσεις Αριστεράς-Πολιτισμού, μια σχέση χαμένη στη μετάφραση, όχι βέβαια γιατί συμφωνώ με τα σκεπτικά του σ. Αλαβάνου αλλά και γιατί δεν διαφωνώ, αφού δεν καταλαβαίνω τι συμβαίνει (Αλέκος, Αλέξης, Αλέκα, Αλέξης Γρηγορόπουλος, Άλεξ της Βέροιας, αλεξικέραυνος, αλεξίσφαιρο κ.λπ.), αλλά και επειδή παλιά δούλευα πολιτικά στο τροτσικιστικό γκρουπούσκουλο στο Λονδίνο, δηλαδή δούλευα για τον Μαρξ και Έγκελς και, παράλληλα, δούλευα στο Μαρξ και Σπένσερς και αυτό με βασάνιζε απείρως και μου δημιουργούσε μέθεξη και βάθος και, ας πούμε, μια άποψη για τη σχέση Αριστεράς και πολιτισμικού γίγνεσθαι. Έχει σχεδόν καθιερωθεί ο όρος πλέον στους επαγγελματίες πολιτικούς: «πολιτικός πολιτισμός» (βάιβάιβάι !). Επίσης: «νομικός πολιτισμός» ετσετερά ετσετερά. Πολιτισμικός πολιτισμός; Γιόκ.

Όταν πριν από 80 σχεδόν χρόνια ο Όρσον Ουέλες ανήγγειλε από ραδιοφωνική εκπομπή την εισβολή Αρειανών στη Γη, για να δοκιμάσει την ευπιστία των ακροατών και για να περάσει στην ιστορία ως ο πρώτος που είχε αντιληφθεί τη δύναμη χειραγώγησης που είχαν, στα κατάλληλα χέρια, τα ΜΜΕ, κανείς δεν είχε εμπεδώσει ακόμη ότι η «4η εξουσία», που γινόταν νοητή ως δύναμη ελέγχου της κρατικής εξουσίας, θα γίνει «συνέταιρος» των εξουσιαστών και πρόθυμη να παίζει τα παιχνίδια τους.

 Αν ήταν δυνατό να διαβάσεις την επιστολή μου, θα σε παραξένευε η προσφώνηση. Μάθε, όμως, ότι από το θάνατό σου μέχρι σήμερα πέρασαν κιόλας 27 χρόνια. Είμαι πλέον ασπρομάλλης σαν κι εσένα, οπότε ελπίζω να μου επιτρέπεις την καινοτομία.

Του Γιώργου Βοϊκλή

Στο Δρόμο…

Στα γρήγορα διαβάζετε αριστεροί το «Δρόμο»

Με όπλα στη φαρέτρα σας να μη σας πιάνει τρόμος

Του άνεργου, του μισθωτού το δίκιο είναι νόμος

Για αυτό και σεις αριστεροί διαβάζετε το «Δρόμο»

Για ενωθείτε αριστεροί και άνεργοι του κράτους

Τότε μονάχα θα γενεί η αλλαγή του στάτους

Το «Δρόμο» της Αριστεράς διαβάζετε επιμόνως

Πιάσαμε πάτο Έλληνες διέξοδο ο «Δρόμος»

Κι αν θέτε κάθε Σάββατο να στέλνω δυο στιχάκια

Για την Αριστερά να πω κι εγώ δυο τρία πραγματάκια

Κι εγώ ως ψευτοποιητής ζητώ συνεργασία

Και Δρόμε της Αριστεράς δώσμου μια ευκαιρία

Δημήτρης Συκιωτάκης

Κάλεσσα Ηρακλείου Κρήτης

Το «κουτί» και το έντυπο

Είδα τη διαφήμιση του «Δρόμου» στους δρόμους, την ξαναείδα στην τηλεόραση, τη βρήκα στο γειτονικό μου περίπτερο, την πήρα, την ξεφύλλισα, τη ρούφηξα, τη χάρηκα. Άνοιξα την τηλεόραση, χάζεψα, βαρέθηκα, έκλεισα τα μάτια κι αναλογίστηκα τι τάχα προσφέρει το «κουτί» μπροστά σε ένα ζωντανό έντυπο. Κι έστειλα τη σκέψη μου σεργιάνι στα περασμένα, στα προχουντικά χρόνια. Στην «Αυγή» των κοινωνικών μου αναζητήσεων και θέσεων. Είδα μπροστά μου ολοζώντανο τον Αυγερινό, έναν απ’ τους πνευματικούς μου δασκάλους. Τον άκουσα να μου απαγγέλλει με τη βροντερή λαϊκή φωνή: «Ο στυγνός φασίστας Φράνκο τον Γκριμάο εκτελεί, στην Ελλάδα δρουν τα τζίνια του Κωστή Καραμανλή…». Άνοιξα τα μάτια, κάθισα κι έγραψα. Με την ελπίδα μια γόνιμης αγωνιστικής συνεργασίας, με την ευχή στο «Δρόμο» της Αριστεράς να γίνει σύντομα κυκλοφοριακή συμφόρηση.

Ο αναγνώστης μας έστειλε και ένα «σημαδιακό» ποίημα, από το οποίο –λόγω χώρου- δημοσιεύουμε ένα μικρό απόσπασμα:

«Η κρίση» (…)

Την Κρίση πάντα ισχυροί δημιουργούν

Για τα δικά τους τα συμφέροντα μονάχα,

Μα όταν, Φίλοι, τα στομάχια μας «αργούν»

Η απεργία του Λαού στοιχίζει τάχα;!

Εμείς πιστεύουμε πως είμαστ’ όλοι ίσοι,

Μα σαν υπάρχει αρχοντόπουλων σπορά

Που στη δεξιά τους θε’ να σκύβουμε την «κρίση»,

Ο ίσιος «Δρόμος» μας πηγαίνει Αριστερά!

Με συντροφική εκτίμηση

Χρήστος Τσούκας

Επικοινωνήστε μαζί μας

• Όταν αναζητείτε και δεν βρίσκετε την εφημερίδα σε ορισμένα περίπτερα παρακαλούμε να μας ειδοποιείτε αμέσως για να φροντίζουμε να καλυφθεί το κενό μέσω του πρακτορείου τηλ. επικοινωνίας 2103468282, 6977226683.

• Ήδη έχουν αρχίσει και φτάνουν αρκετές επιστολές και κείμενα αναγνωστών. Θυμίζουμε ότι η έκτασή τους πρέπει να είναι σύντομη για να μπορούμε να τα δημοσιεύουμε έγκαιρα και με τις λιγότερες δυνατές περικοπές.

• Επίσης περιμένουμε φωτογραφίες (για οποιοδήποτε θέμα) ώστε να μπαίνουν σε μια έκθεση στο site και ορισμένες να δημοσιεύονται στην τελευταία σελίδα.

Τέλος, θέλουμε να τονίσουμε ότι κάνουμε προσπάθειες βελτίωσης σε όλα τα επίπεδα της εφημερίδας και χρειαζόμαστε γνώμες – προτάσεις – συνεργασίες. Φυσικά ζητάμε την κατανόησή σας αυτό το πρώτο διάστημα.

Κύριε βασιλόφρων,

Ελπίζω να έχω καταλάβει καλά. Δεν είσαι παρά ένα φανταστικό πρόσωπο στη δούλεψη του γνωστού υπουργού μιας κυβέρνησης που φαντάζεται ότι κυβερνάει.

Το αποκαλυπτικό παράδειγμα του Δημήτρη Ντάβου

Σε καιρούς επίθεσης στην απασχόληση και αύξησης της ανεργίας, οι συνδικαλιστές και οι συνδικαλιστικά δραστήριοι εργαζόμενοι γίνονται «διακεκριμένοι στόχοι» των εργοδοτών. Δηλαδή, απολύονται κατά προτεραιότητα. Δεν γνωρίζουμε αν στα «μέτρα απελευθέρωσης της αγοράς εργασίας» που, με πάθος, ζητούν οι επιχειρηματικές ενώσεις, περιλαμβάνεται και η άρση των προστατευτικών διατάξεων του ν. 1264 του 1982, πάντως, είναι εκφρασμένη η απέχθειά τους σ’ αυτόν και επανειλημμένες οι απόπειρες καταστρατήγησής του. Από την άποψη αυτή η εμπειρία του Δημήτρη Ντάβου είναι εξαιρετικά χρήσιμη.