editorial

Έχουν φουλάρει τις μηχανές για να μετατρέψουν μια καθημαγμένη κοινωνία σε αναμορφωτήριο πειθάρχησης στις νόρμες του προγράμματος που «μας σώζει».

Μετά και πριν. Μετά το σοκ: Από το καθοριστικό «όχι» ώς την τελική απόφαση του Eurogroup.

Μέσα στον ορυμαγδό των καταιγιστικών εξελίξεων τι διακρίνεται ως κύριο για τη λαϊκή υπόθεση;

Οι κυβερνητικοί, αίφνης, δεν αισθάνονται και τόσο άνετα σε δημόσιες εμφανίσεις.

Γίνεται πολύ συζήτηση για τη θεωρία «των δύο άκρων» ως εργαλείο απομόνωσης των κοινωνικών αντιστάσεων και της Αριστεράς.

Προβάλλουν μαγικές εικόνες αναπτυξιακής επαγγελίας, ενώ στάζουν το φαρμάκι του εκφασισμού και του διχασμού κι έτσι βαυκαλίζονται πως έχουν τον έλεγχο.

Οι συνειρμοί είναι αυτόματοι.

Για πρώτη φορά, μετά τον πόλεμο, τα παιδιά θα βρεθούν σε χειρότερη μοίρα από τους γονείς τους.

Κάτι παράξενο αιωρείται στην ατμόσφαιρα και ποτίζει δηλητήριο το κοινωνικό έδαφος.

Η κυβέρνηση –είναι πλέον κοινός τόπος– με μηδενική ανοχή και άγρια πυγμή στήνει τείχος ακαριαίας και προληπτικής πάταξης και απαγόρευσης απέναντι σε ό,τι κινείται ή πρόκειται να κινηθεί.