Οι πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις στη Γερμανία και την Αυστρία οδηγούν σε δύο βασικές εκτιμήσεις: Πρώτον, ότι συνεχίζεται ακόμη και στην καρδιά του ευρωπαϊκού «οικοδομήματος» η δυσκολία σταθεροποίησης του πολιτικού σκηνικού, άρα και δημιουργίας σταθερών και σχετικά ομοιογενών, «λειτουργικών» κυβερνήσεων. Δεύτερον, ότι βρισκόμαστε μπροστά στην ανάδυση ενός νέου γερμανικού εθνικισμού, που έχει όμως μεγάλο ιστορικό βάθος και σηματοδοτεί την απενοχοποίηση ευρέων στρωμάτων για τα όσα συνέβησαν σε ένα «μακρινό παρελθόν». Αυτό θα οδηγήσει τη Γερμανία υπό την Μέρκελ σε μια προσπάθεια να ασκήσει ακόμη πιο κραταιή διαχείριση επί της Ε.Ε.
Αν μέχρι πρόσφατα οι καταναγκασμοί επιβάλλονταν υπό το πρόσχημα «αντικειμενικών» οικονομικών νόμων, σταδιακά όλο και πιο απροκάλυπτα εξαγγέλλεται ότι «εφόσον είμαστε οι πλέον ισχυροί και δυναμικοί, δικαιούμαστε να επεκτείνουμε περαιτέρω την επιρροή μας». Έτσι ο γερμανικός ιμπεριαλισμός νομιμοποιείται και ιστορικά, ενώ ακούγονται όλο και πιο θαρραλέα φωνές ενεργητικής υπεράσπισης του γενοκτονικού παρελθόντος του. Φυσικά το αν θα υλοποιηθούν αυτά τα σχέδια είναι αμφίβολο, αφού θα σκοντάφτουν τόσο στις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, που βρίσκονται σε παροξυσμό σε ένα χαοτικό κόσμο, όσο και σε λαϊκές αντιστάσεις.
Στο σημερινό φύλλο καταπιανόμαστε με τις βουλευτικές εκλογές στην Αυστρία, όπου η παραδοσιακή «δημοκρατική» Δεξιά, κι όχι η Ακροδεξιά, οδηγεί μια κούρσα ακραίας συντηρητικής στροφής. Επίσης με τα συμπεράσματα από τις τοπικές εκλογές στην Κάτω Σαξονία, στο φόντο των πυρετωδών διαβουλεύσεων για τη σύνθεση της νέας γερμανικής ομοσπονδιακής κυβέρνησης υπό την Μέρκελ. Τέλος, δημοσιεύουμε μια παρέμβαση του ιστορικού ηγέτη της γερμανικής Αριστεράς Όσκαρ Λαφοντέν που έχει να κάνει με μια ζωηρή εσωκομματική αλλά και δημόσια αντιπαράθεση σχετικά με τα αίτια των χαμηλών ποσοστών της ανάμεσα στους εργαζόμενους – τα οποία ο Λαφοντέν αποδίδει στη «λαθεμένη πολιτική για το προσφυγικό». Πολύ υλικό για προβληματισμό!
