Η Ρωσία έχει υποβάλει ένα σχέδιο απόφασης στα Ηνωμένα Έθνη, με το οποίο προτείνεται να καταδικαστεί η εξύμνηση του ναζισμού και η βεβήλωση μνημείων του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου. Η Επιτροπή του ΟΗΕ για κοινωνικά και ανθρωπιστικά θέματα πρόκειται να ψηφίσει το σχέδιο στις αρχές της επόμενης εβδομάδας.
Η Γενική Συνέλευση, που συνήθως υποστηρίζει με σημαντικές πλειοψηφίες τέτοια ψηφίσματα, θα εξετάσει την πρόταση της Ρωσίας στα μέσα Δεκεμβρίου.
Το σχέδιο ψηφίσματος καταδικάζει επίσης την οικοδόμηση μνημείων προς τιμήν πρώην Ναζί και στρατιωτών των Waffen-SS, καθώς και τη διεξαγωγή δημόσιων εκδηλώσεων και διαδηλώσεων υπέρ των Ναζί, συμπεριλαμβάνει δε συστάσεις για την αποτροπή της διάδοσης νεοναζιστικών ιδεών στο Ίντερνετ. Η Ρωσία προτείνει τέτοια σχέδια ψηφισμάτων συνεχώς από το 2005 και κάθε χρόνο υποστηρίζονται από αυξανόμενο αριθμό χωρών. Το 2009 ψήφισαν υπέρ 124 χώρες, ενώ 55 απείχαν. Τη μόνη χώρα που ψήφισε κατά δεν θα δυσκολευτεί κανείς να τη βρει: οι Ηνωμένες Πολιτείες, η λαμπρή δημοκρατία που θέλει να εξαγάγει παντού το παράδειγμά της.
Τον περασμένο Δεκέμβριο, οι Ρώσοι εξέφρασαν τις «ανησυχίες τους» για τη στάση των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε ένα παρόμοιο ψήφισμα. Στις 18/12/2009, προτάθηκε ένα σχέδιο ψηφίσματος που καταδίκαζε το ρατσισμό, τις φυλετικές διακρίσεις, την ξενοφοβία και την έλλειψη ανεκτικότητας. Σκοπός του ψηφίσματος τότε, όπως και τώρα, ήταν να υπάρξει κάποια αναχαίτιση, εκ μέρους του διεθνούς οργανισμού, των προσπαθειών να ηρωοποιηθεί το ναζιστικό κίνημα. Καταψηφίστηκε από τις ΗΠΑ, ενώ όλες οι χώρες της Ε.Ε. απείχαν, όπως και η Ουκρανία, η Μολδαβία και η Γεωργία.
Στην Ευρώπη, κυρίως στις κεντρο-ανατολικές και Βαλτικές χώρες αλλά και αλλού, έχουν γίνει μόνιμο στοιχείο του πολιτικού σκηνικού οι παρελάσεις νεοναζιστών, ενώ οι πολιτικές ηγεσίες που κυβερνούν υιοθετούν αντικομμουνιστικούς νόμους. Οι αντιδράσεις των μεγάλων χωρών είναι από μηδαμινές έως ανύπαρκτες.
Θα μπορούσε να υποθέσει κανείς ότι αυτή η στάση των ΗΠΑ και της Ε.Ε. είναι απόρροια ενός «βρόμικου» ρεαλισμού. Η άνοδος των ακροδεξιών και φιλοναζιστών βολεύει τις κυρίαρχες ελίτ σε εποχές κρίσης για να στραφεί η προσοχή του εργαζόμενου κόσμου, που υποφέρει από τα απανωτά πλήγματα της λιτότητας, προς του ξένους, να τους φορτώσει όλα τα δεινά του, και να χρησιμοποιηθεί ως φόβητρο. Βολεύει και γεωπολιτικά στις αντιπαραθέσεις με τη Ρωσία φερ’ ειπείν. Αυτά ισχύουν, μόνο εν μέρει όμως. Η φιλική στάση προς το ναζισμό, ως ακραία εκδήλωση ρατσισμού, ξενοφοβίας, πολεμικής βίας, καταστροφής δημοκρατικών παραδόσεων, αντικομμουνισμού εκφράζει μια πτυχή της «ψυχής» του καπιταλισμού, και στις περιόδους κρίσης αυτή η πτυχή έρχεται σε πρώτο πλάνο.
Γι’ αυτό ακριβώς αρνούνται οι κυρίαρχοι του παιχνιδιού στον ΟΗΕ να κάνουν μια παραχώρηση ακόμη και σε θέματα που θα φαίνονταν αυτονόητα στη «σύμμαχό» τους Ρωσία, η οποία, βεβαίως, έχει τις δικές της γεωπολιτικές σκοπιμότητες υποβάλλοντας τέτοια ψηφίσματα. Πολύ περισσότερο που, στην παρούσα φάση, αυτή η ενέργεια συμπίπτει με το δημοκρατικό συμφέρον των λαών.
Αρ.Α.
Το σχέδιο ψηφίσματος καταδικάζει επίσης την οικοδόμηση μνημείων προς τιμήν πρώην Ναζί και στρατιωτών των Waffen-SS, καθώς και τη διεξαγωγή δημόσιων εκδηλώσεων και διαδηλώσεων υπέρ των Ναζί, συμπεριλαμβάνει δε συστάσεις για την αποτροπή της διάδοσης νεοναζιστικών ιδεών στο Ίντερνετ. Η Ρωσία προτείνει τέτοια σχέδια ψηφισμάτων συνεχώς από το 2005 και κάθε χρόνο υποστηρίζονται από αυξανόμενο αριθμό χωρών. Το 2009 ψήφισαν υπέρ 124 χώρες, ενώ 55 απείχαν. Τη μόνη χώρα που ψήφισε κατά δεν θα δυσκολευτεί κανείς να τη βρει: οι Ηνωμένες Πολιτείες, η λαμπρή δημοκρατία που θέλει να εξαγάγει παντού το παράδειγμά της.
Τον περασμένο Δεκέμβριο, οι Ρώσοι εξέφρασαν τις «ανησυχίες τους» για τη στάση των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε ένα παρόμοιο ψήφισμα. Στις 18/12/2009, προτάθηκε ένα σχέδιο ψηφίσματος που καταδίκαζε το ρατσισμό, τις φυλετικές διακρίσεις, την ξενοφοβία και την έλλειψη ανεκτικότητας. Σκοπός του ψηφίσματος τότε, όπως και τώρα, ήταν να υπάρξει κάποια αναχαίτιση, εκ μέρους του διεθνούς οργανισμού, των προσπαθειών να ηρωοποιηθεί το ναζιστικό κίνημα. Καταψηφίστηκε από τις ΗΠΑ, ενώ όλες οι χώρες της Ε.Ε. απείχαν, όπως και η Ουκρανία, η Μολδαβία και η Γεωργία.
Στην Ευρώπη, κυρίως στις κεντρο-ανατολικές και Βαλτικές χώρες αλλά και αλλού, έχουν γίνει μόνιμο στοιχείο του πολιτικού σκηνικού οι παρελάσεις νεοναζιστών, ενώ οι πολιτικές ηγεσίες που κυβερνούν υιοθετούν αντικομμουνιστικούς νόμους. Οι αντιδράσεις των μεγάλων χωρών είναι από μηδαμινές έως ανύπαρκτες.
Θα μπορούσε να υποθέσει κανείς ότι αυτή η στάση των ΗΠΑ και της Ε.Ε. είναι απόρροια ενός «βρόμικου» ρεαλισμού. Η άνοδος των ακροδεξιών και φιλοναζιστών βολεύει τις κυρίαρχες ελίτ σε εποχές κρίσης για να στραφεί η προσοχή του εργαζόμενου κόσμου, που υποφέρει από τα απανωτά πλήγματα της λιτότητας, προς του ξένους, να τους φορτώσει όλα τα δεινά του, και να χρησιμοποιηθεί ως φόβητρο. Βολεύει και γεωπολιτικά στις αντιπαραθέσεις με τη Ρωσία φερ’ ειπείν. Αυτά ισχύουν, μόνο εν μέρει όμως. Η φιλική στάση προς το ναζισμό, ως ακραία εκδήλωση ρατσισμού, ξενοφοβίας, πολεμικής βίας, καταστροφής δημοκρατικών παραδόσεων, αντικομμουνισμού εκφράζει μια πτυχή της «ψυχής» του καπιταλισμού, και στις περιόδους κρίσης αυτή η πτυχή έρχεται σε πρώτο πλάνο.
Γι’ αυτό ακριβώς αρνούνται οι κυρίαρχοι του παιχνιδιού στον ΟΗΕ να κάνουν μια παραχώρηση ακόμη και σε θέματα που θα φαίνονταν αυτονόητα στη «σύμμαχό» τους Ρωσία, η οποία, βεβαίως, έχει τις δικές της γεωπολιτικές σκοπιμότητες υποβάλλοντας τέτοια ψηφίσματα. Πολύ περισσότερο που, στην παρούσα φάση, αυτή η ενέργεια συμπίπτει με το δημοκρατικό συμφέρον των λαών.
Αρ.Α.
Σχόλια
