Δομικού χαρακτήρα οι αντιδραστικές αλλαγές που προωθεί η κυβέρνηση
Με το νομοσχέδιο που κατατέθηκε στη Βουλή επέρχεται μια ριζική και αντιδραστικά αλλαγή στον τρόπο λειτουργίας του ασφαλιστικού συστήματος αλλά και της φορολογίας σε βάρος φυσικά του λαού και κυρίως των πλέον αδύνατων τμημάτων του, αφού άμεσα ή έμμεσα θα επιβαρυνθούν δυσανάλογα με τις οικονομικές «δυνατότητές» τους.
Καταρχήν να σημειώσουμε, για την αξιοπιστία τόσο της κυβέρνησης όσο και του αρμόδιου υπουργού για την κοινωνική ασφάλιση κ. Κατρούγκαλου, που είναι και συνταγματολόγος και έγραψε πριν γίνει υπουργός βιβλία και μελέτες για την αντισυνταγματικότητα των μνημονιακών νόμων, ότι το Ελεγκτικό Συνέδριο κρίνει αντισυνταγματικό το ασφαλιστικό τμήμα του νομοσχεδίου. Και η αντισυνταγματικότητα δεν αφορά μόνο την μη κατάθεση ως τώρα των σχετικών αναλογιστικών μελετών, τις οποίες ο κ. υπουργός για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις είπε ότι θα τις καταθέσει στη Βουλή, όταν θα κατατεθεί εκεί το νομοσχέδιο. Υπάρχει και η αντισυνταγματικότητα της υπαγωγής δημοσίων υπαλλήλων και ιδιωτικών σε ένα ενιαίο ασφαλιστικό οργανισμό που αποτελεί «καραμπινάτη» παραβίαση του Συντάγματος για την οποία δεν είπε κουβέντα. Είναι και αυτό ένα δείγμα του ήθους, τόσο του κ. υπουργού για το πώς υπερασπίζεται το Σύνταγμα που ως καθηγητής διδάσκει στα παιδιά μας, αλλά και του πρωθυπουργού που θα ήταν «κάθε λέξη του Συντάγματος».
Στα επιμέρους θέματα του Ασφαλιστικού οφείλουμε να σημειώσουμε τις ακόλουθες αλλαγές που έχουν τεράστια κοινωνική και πολιτική σημασία όχι μόνο για σήμερα ή έστω για τα λίγα επόμενα χρόνια, αλλά και για τις επόμενες γενιές. Αυτό που έστω και μετά τις τόσες περικοπές επί εποχής μνημονίων αναγνωρίζαμε ως κοινωνική ασφάλιση παύει να υπάρχει. Στη θέση του τοποθετείται ένα ακραιφνώς νεοφιλελεύθερο κατασκεύασμα χωρίς κρατική χρηματοδότηση, με αυτόματους μηχανισμούς που θα οδηγούν σε συνεχείς μειώσεις των συντάξεων στο βαθμό που θα υπάρχουν ελλείμματα κ.λπ.
1.Το σύστημα μέχρι τώρα ήταν αναδιανεμητικό για να προστατεύσει τους πλέον αδύνατους. Με τις προτεινόμενες ρυθμίσεις αυτό παύει να ισχύει ως θεμελιώδης κανόνας. Από την κυβέρνηση της «Αριστεράς» καθιερώνεται, έναντι του ισχύοντος μέχρι τώρα αναδιανεμητικού συστήματος, η ανταποδοτικότητα του συνταξιοδοτικού συστήματος με πολλά ανοιχτά θέματα, ακόμα και γι αυτή την ανταποδοτικότητα που θα καταλήγει σε υπο-αποδοτικότητα.
2. Θεσπίζονται αυτόματοι μηχανισμοί που θα λαμβάνουν τις αναγκαίες αποφάσεις περικοπών συντάξεων. Το σχέδιο νόμου περιλαμβάνει μόνιμους μηχανισμούς μείωσης των παροχών, έως το 2060, που περιέχουν πολλές παγίδες κατά τους ειδικούς. Π.χ. προβλέπεται ότι από την 1/1/2017 και ανά τριετία η Εθνική Αναλογιστική Αρχή εκπονεί υποχρεωτικά αναλογιστικές μελέτες, με στόχο τη διασφάλιση της μακροχρόνιας βιωσιμότητας του Ασφαλιστικού Συστήματος. Για όποιον κατανοεί τι θα συμβαίνει λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι: α) σε ένα γηράσκοντα πληθυσμό με ανεστραμμένη ηλικιακή πυραμίδα, που έχει επιδεινωθεί ραγδαία λόγω των μνημονίων και β) με επίσημη ανεργία στα επίπεδα του 26%, ανεπίσημη πάνω από 30% και μαύρη – ανασφάλιστη εργασία στα ύψη, είναι προφανές ότι η «διασφάλιση της μακροχρόνιας βιωσιμότητας του Ασφαλιστικού» θα συνεχίζει να επιτυγχάνεται με τον μέχρι τώρα καθιερωμένο τρόπο, τις μειώσεις των συντάξεων. Μόνο που δεν θα χρειάζονται πλέον νέοι νόμοι αλλά αυτόματα, σύμφωνα με τα αποτελέσματα των αναλογιστικών μελετών, θα αποφασίζονται οι αναγκαίες περικοπές. Επίσης, για μια σειρά ασφαλισμένους που έχουν καταβάλει επί δεκαετίες υψηλές εισφορές στα επικουρικά ταμεία θα δουν τις επικουρικές συντάξεις τους να εκμηδενίζονται.
3. Μέχρι τώρα είχαμε αγωνιστεί είχαμε πετύχει και συνεπώς γνωρίζαμε ότι η χρηματοδότηση του ασφαλιστικού συστήματος είναι τριμερής: σφαλισμένος, εργοδότης (επί της ουσίας με χρήματα του ασφαλισμένου που παρήγαγε κατά την εργασία του) και κράτος. Από το νέο νομοσχέδιο λείπει η κρατική χρηματοδότηση. Ειδικότερα στο άρθρο 2 & 5 προβλέπονται: «Το κράτος έχει πλήρη εγγυητική υποχρέωση για το σύνολο των ασφαλιστικών παροχών. Ειδικές διατάξεις σχετικές με την κρατική χρηματοδότηση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης καταργούνται». Συνεπώς, μια ακόμα μεγάλη «προσφορά» της κυβέρνησης της «Αριστεράς» προς τον ελληνικό λαό είναι η κατάργηση της υποχρέωσης του κράτους (που λεηλάτησε ποικιλοτρόπως τα ταμεία επί 60 και πλέον χρόνια κατακλέβοντας τα αποθεματικά τους που πλήρωσε ο λαός) να χρηματοδοτεί πλέον το ασφαλιστικό σύστημα. Αλλά βέβαια θα έχει «πλήρη εγγυητική υποχρέωση» και με αυτό τον όρο θα τηρήσει την υποχρέωση του! Με άλλα λόγια «το δούλεμα πάει σύννεφο» από ένα κράτος που ποτέ δεν τήρησε τις δεσμεύσεις του και τις υποχρεώσεις που είχε αναλάβει διαχρονικά έναντι του ασφαλιστικού συστήματος και των ταμείων. Γιατί θα το κάνει τώρα που τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα;
4. Τέλος, όσον αφορά το Φορολογικό και εδώ οι διατάξεις που θεσπίζονται επιτυγχάνουν ένα και μοναδικό στόχο: να αυξηθούν, για μία ακόμα φορά, τα βάρη στα μεσαία στρώματα αξιοποιώντας επί του παρόντως μόνο τα θέματα άμεσης φορολογίας ενώ θα ακολουθήσουν και οι σχετικές ρυθμίσεις για την έμμεση. Έτσι, σχετικά με την άμεση φορολογία προβλέπεται να εισπραχθούν για το έτος 2016 (φορολογική δήλωση 2017) επιπλέον 1,8 δισ. ευρώ. Μια απλή ανάγνωση στις αναλύσεις που δημοσιεύονται καθημερινά θα πείσει και τον πλέον δύσπιστο ότι και αυτή την αύξηση θα την πληρώσουν τα μεσαία στρώματα από μισθωτούς, μπλοκάκια, ελεύθερους επαγγελματίες & βιοτέχνες και αγρότες. Παράλληλα βέβαια συνεχίζονται οι «διαπραγματεύσεις» για την έμμεση φορολογία όπου προβλέπεται να επιβληθούν σύμφωνα με το 3ο Μνημόνιο νέοι φόροι ύψους 1,8 δισ. ευρώ συν ό,τι εκκρεμότητες υπάρχουν(!) από το παρελθόν. Το ποιοί θα θιγούν από αυτά τα μέτρα και τα υπόλοιπα που θα ανακοινωθούν στην πορεία είναι γνωστό. Αυτοί που θίγονται περισσότερο από τους έμμεσους φόρους είναι οι πλέον αδύναμοι, τα χαμηλότερα εισοδήματα αφού θα αποδίδουν σε φόρους συγκριτικά με άλλες κατηγορίες υψηλότερο ποσοστό του εισοδήματός τους. Για αυτό και οι έμμεσοι φόροι θεωρούνται ως οι πλέον αντιλαϊκοί.
5. Και ένα «τραγελαφικό»(;) στοιχείο της φορολογικής πολιτικής της «κυβέρνησης». Ισχυρίζεται η «κυβέρνηση» ότι στο πλαίσιο της δικαιότερης κατανομής των φορολογικών βαρών αυξάνει από 30% σε 35% το φόρο στα μικτά έσοδα όσων έχουν άδειες τυχερών παιγνιδιών. Και ιδού το αποτέλεσμα της «δίκαιης» αυτής απόφασης. Σύμφωνα με έκθεση της BETΑ Χρηματιστηριακή που επεξεργάστηκε τα στοιχεία του ΟΠΑΠ (για αυτόν γίνεται η ρύθμιση για να καταργηθεί το προταθέν τέλος των 5 λεπτών ανά στήλη). Η έκθεση αναφέρει για το 2015 «τα αποτελέσματα προ φόρων, τόκων και αποσβέσεων (EBITDA) θα επιβαρυνθούν με περίπου 70 εκατ. ευρώ» από την προτεινόμενη αύξηση του φόρου. «Την ίδια στιγμή, αν διατηρούνταν το ειδικό τέλος των 5 σεντς ανά στήλη παιχνιδιού του Οργανισμού, τότε η επιβάρυνση θα έφτανε τα 210 εκατ. ευρώ ετησίως». Συνεπώς, η κυβέρνηση που τα βάζει με τη διαπλοκή, χαρίζει ετησίως στον κ. Μελισσανίδη, που… δεν έχει καμία σχέση με διαπλοκή, το ποσό των 140 εκ. € τουλάχιστον!
Οι αλλαγές πλέον είναι δομικού χαρακτήρα. Ανατρέπουν τη φιλοσοφία και την αποστολή του ασφαλιστικού συστήματος και διαμορφώνουν τις συνθήκες πραγματικής «ταξικής μεροληψίας».
Π.Δ.
