Δεν είναι καθόλου το πρόβλημά τους τα χρήματα.
Ποτέ δεν ήταν.
Για τους «εταίρους» μας λέω, αυτούς τους κυριλέ ηγέτες της Ευρώπης, τους χρεωμένους με την εξαθλίωση λαών, με την πείνα παιδιών, με την ανεργία νέων, με τους πεινασμένους, τους άστεγους και τους φτωχούς, με τους χιλιάδες κολασμένους και τους απεγνωσμένους αυτόχειρες μιας απάνθρωπης καπιταλιστικής ένωσης κρατών που τους επιτρέψαμε να οικοδομήσουν.
Δεκάρα τσακιστή δεν δίνουν για το πόσο ποσοστό του ΑΕΠ θα φτάσει το ελληνικό χρέος, για το πόσα και ποιοι θα πρέπει να πληρώσουν, ούτε καν πόσο θα κοστίσει στις τράπεζες και στις «αγορές» τους, η «ελληνική περίπτωση».
Καρφί δεν τους καίγεται για τους λαούς και τους φορολογούμενους που επικαλούνται, καρφί δεν τους καίγεται για τους «θεσμούς» και τη δημοκρατία και την αλληλεγγύη που επικαλούνται, καρφί δεν τους καίγεται για νόμους και κανόνες και «συνθήκες» που επικαλούνται.
Άλλο τους «καίει» από την αρχή της κρίσης.
Άλλος είναι ο καημός, ο φόβος και ο μόνιμος εφιάλτης τους.
Μήπως τυχόν και κάποιος λαός σηκώσει κεφάλι, μήπως και κάποιος λαός αποδείξει πως μπορεί και χωρίς αυτούς, μήπως και κάποιος λαός αποφασίσει να τους «βγάλει γλώσσα».
Μήπως κάποιος λαός-αντάρτης δείξει πως υπάρχει κι άλλος δρόμος από την υποταγή και τη ξεφτίλα.
Μήπως και κάποιος λαός-αποικία, αποφασίσει να βγει από το μαντρί και γίνει, έτσι, το κακό «παράδειγμα» για τους άλλους υποτακτικούς.
Δεν φοβούνται τα «έξοδα», το «παράδειγμα» τρέμουν.
Όλα είναι έτοιμοι να τα δεχτούν.
Και μικρότερες δόσεις και μικρότερο επιτόκιο και χρήματα για τα «τρέχοντα έξοδά» μας και προστασία των τραπεζών, όλα.
Όλα εκτός…
Από την αμφισβήτηση των «κανόνων» του συστήματός τους.
Από την αγνόηση των «αφεντικών».
Από τη διεκδίκηση ισοτιμίας με αυτόν που «κάνει κουμάντο».
Μας το είπαν κατάμουτρα πολλές φορές: Σας επιτρέψαμε να έχετε Βουλή, άντε και να τη χρησιμοποιείτε ενίοτε, άντε να επικαλείστε και το Σύνταγμα, άντε να κάνετε και εκλογές, ακόμα και κυβέρνηση αριστεριστών σας αφήσαμε να φτιάξετε και μάλιστα χωρίς το Ποτάμι μας.
Αφού δυστυχώς υπάρχει κι ο λαός, θα κάνουμε την ανάγκη φιλοτιμία και θα δηλώσουμε πως σεβόμαστε την απόφασή του.
Μην το παρατραβάς όμως, φίλε Τσίπρα.
Εντάξει, έταξες ό,τι έταξες προεκλογικά, έγινες κυβέρνηση, ό,τι υποσχέθηκες, τώρα περασμένα-ξεχασμένα.
Έτσι γίνεται στις «δημοκρατίες» μας, τώρα στροφή στο ρεαλισμό και στο εφικτό.
Κάνε, λοιπόν, τώρα μια αίτηση όπου θα μας ζητάς να συνεχίσουμε να σας καβαλάμε, να είμαστε κι εμείς «θεσμικά» εντάξει.
Μια δήλωση μετάνοιας και υποταγής στο σύστημα ζητάμε.
Και μετά, τα συζητάμε όλα.
Και χρέος και δάνεια και ρευστότητα και τράπεζες και επενδύσεις και ανάπτυξη και «γέφυρες» κι ό,τι θες.
Δεν τους νοιάζουν να δώσουν λεφτά σύντροφοι.
Τους νοιάζει να μην επιτρέψουν στους λαούς να συνειδητοποιήσουν τη δύναμή τους, να υποχρεώσουν μια αριστερή κυβέρνηση να γονατίσει, να ξευτιλιστεί, να τους δηλώσει υποταγή, να την έχουν αιχμάλωτη.
Σας ζητούν σύντροφοι να βάλετε νερό στο κρασί σας.
Αυτό είναι το κύριο πολιτικό επίδικο όλης τούτης της «μάχης».
Ξέρω πως δεν το θέλετε.
Μην το κάνετε λοιπόν.
Θα κάνετε μεγάλη ζημιά.
Και πάντα, να θυμάστε.
Εδώ, δίπλα σας είμαστε.
Στις πλατείες…
