/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Κανονικός πίνακας”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:”Calibri”,”sans-serif”;
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:”Times New Roman”;
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:”Times New Roman”;
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}
Γράφει ο Δημήτρης Ουλής
«Από μικρός μου άρεσε να διαβάζω βιβλία Κοινωνικής Ανθρωπολογίας. Όποιο βιβλίο και να έπεφτε στα χέρια μου, το καταβρόχθιζα και μετά το συζητούσα με όλους – τους γονείς, τους φίλους, τους συγγενείς μου. Αυτό κάνω μέχρι σήμερα. Και δεν το κάνω από υποχρέωση. Είναι κάτι που πραγματικά με ευχαριστεί. Μου δίνει ικανοποίηση. Μπορώ να κάθομαι και να ασχολούμαι με τα βιβλία της Ανθρωπολογίας όλη μέρα. Τώρα, βέβαια, γιατί το υπουργείο Παιδείας μού λέει να γίνω μάστορης;».
Και γιατί το υπουργείο Παιδείας έχει πέσει σε τέτοια έσχατη υποστάθμη χυδαιότητας; Γιατί το υπουργείο Παιδείας μισεί τόσο πολύ τα παιδιά μας, που θέλει να τα πείσει με το στανιό, ότι αυτό που τους «αρέσει» και αυτό που έχει «προοπτική», είναι να γίνουν μαστοράντζες και ράφτρες; Γιατί αυτό το μίσος προς την Ανώτατη Εκπαίδευση, γιατί αυτός ο ενορχηστρωμένος σνομπισμός της επιστήμης και των γραμμάτων; Προφανώς, διότι δεν είναι δυνατόν να νομιμοποιηθούν διαφορετικά οι «απαραίτητες» εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις της παρούσας κυβέρνησης εθνικής πανωλεθρίας, που επιτάσσει τη δραματική συρρίκνωση των κονδυλίων για την Παιδεία, τις βίαιες συγχωνεύσεις τμημάτων και τις καταργήσεις σχολείων και σχολών, την ταπείνωση του διδακτικού προσωπικού και των τριών εκπαιδευτικών βαθμίδων, το ξεπάστρεμα του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της Παιδείας, τη σαφή πρόθεση μετατροπής των πανεπιστημίων σε ΙΕΚ. Επιτέλους πια: Ποιοι μέγιστοι φωστήρες της τρισηλίου θεότητας σκέφτηκαν τα κατάπτυστα αυτά «σποτάκια»; Τι πάει να πει, δηλαδή, ότι «από μικρός μου άρεσε να μαστορεύω»; Κι αν δηλαδή σου άρεσε από μικρός να σκάβεις λαγούμια στο χώμα, αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να γίνεις μπουλντοζιέρης; Και αν σου άρεσε από μικρή να βοηθάς τη μητέρα σου στις δουλειές του σπιτιού, αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να γίνεις καμαριέρα; Τι είδους συσχετισμοί είναι αυτοί; Για πόσο ανεγκέφαλους μας λογαριάζουν;
Στο Θεό σας, αδέλφια: Μαυρίστε τους, αγνοήστε τους. Πατάνε πάνω στον εργασιακό ζόφο του παρόντος και του μέλλοντος, στις αγωνίες και τα αδιέξοδα που οι ίδιοι δημιούργησαν, στα ματαιωμένα όνειρα των παιδιών μας, κι έχουν το θράσος να μας παρουσιάζονται για ακόμα μία φορά ως σωτήρες, που έσκυψαν ξαφνικά στις «δεξιότητες» και τα «ταλέντα» των παιδιών, αφουγκράστηκαν τις ανάγκες τους και θέλουν να τους προσφέρουν διέξοδο και προοπτική. Κανάγιες! Το πόσο ενδιαφέρεστε για τα παιδιά, το είδαμε στις πρόσφατες προσπάθειές σας να τα κάνετε καταδότες και ρουφιάνους, το είδαμε στην εργώδη μέριμνά σας να ξαναχτίσετε την Παιδεία σε αυστηρώς ταξικά θεμέλια, το είδαμε στα ποσοστά της ανεργίας για νέους μέχρι 29 ετών, το είδαμε στην οικοδομική ασφυξία που στερεί από τα παιδιά ακόμα και τον ελάχιστο ζωτικό χώρο του ομαδικού παιχνιδιού. Σε έσχατη ανάλυση, το είδαμε στην πρόσφατη έκθεση της Unicef, σύμφωνα με την οποία η Ελλάδα καταλαμβάνει την 25η θέση στον συγκεντρωτικό πίνακα κατάταξης για την παιδική ευημερία, ανάμεσα στις 29 αναπτυγμένες χώρες που εξετάζει η έκθεση (βλ. https://www.unicef.gr/news/2013/dt1213.php).
Διερωτώμαι λοιπόν: Σ’ εμένα που μου άρεσε από μικρός η Κοινωνική Ανθρωπολογία, στο φίλο μου τον Κώστα που του άρεσε από μικρός η Ιατρική, στον Μπάμπη που του άρεσαν οι Πολιτικές Επιστήμες, στον Φάνη που του άρεσε η Ιστορία ή στη Μαρία που της άρεσε η Μουσικολογία, το υπουργείο Παιδείας προέβη, άραγε, στις «απαραίτητες» εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις ώστε να δουλέψουμε κάποτε σε αυτό που μας αρέσει, σε αυτό που είμαστε καλοί; Θα δώσει, άραγε, ποτέ το υπουργείο Παιδείας και σε μας κάποια προοπτική;
