Όταν ο Μαντρακλής γύρισε ζωντανός από το άντρο της Λερναίας Μίζας, ο Γιουρωσθέας τα ’παιξε κανονικά. Δεν το περίμενε καθόλου να τα καταφέρει να επιζήσει ο πτωχός εξάδελφος. Έτσι είναι όλοι οι πλούσιοι, νομίζουν πως έχουν την αθανασία στο τσεπάκι τους, ο Γιουρωσθέας θα αποτελούσε εξαίρεση; Ανάθεσε, λοιπόν, ένα νέο κατόρθωμα στο παλικάρι, μπας και καταφέρει να το ξεφορτωθεί αυτή τη φορά. «Να πας ξάδερφε» του λέει «να μου φέρεις το Χρυσοκέρατο Ελάφι της Άρτεμης, εκείνο, ξέρεις, με τα χρυσά κέρατα και τα χάλκινα ποδάρια, που τρέχει σαν τον άνεμο της ανάπτυξης στα δάση της Χαλκιδικής… Άντε τρέχα!».
Αρχίζει να τρέχει ο Μαντρακλής, αλλά πού να το φτάσει το Ελάφι, που απ’ όπου πέρναγε προκαλούσε τσουνάμι εξελίξεων. Δεν έπρεπε να το σαϊτέψει κιόλας, γιατί η θεά Άρτεμης παραφύλαγε… Μετά από κυνηγητό ενός χρόνου περίπου, το Ελάφι δίψασε και στάθηκε σε ένα περίπτερο να ψωνίσει εμφιαλωμένο νερό να πιει -δεν εμπιστευόταν το τρεχούμενο, περιείχε δηλητήριο- κι εκεί το τσάκωσε ο Μαντρακλής και το πήγε στον ξάδερφο.
Ο Γιουρωσθέας καταχάρηκε λέμε και το ’θελε το Ελάφι για τη πάρτη του, να το βάλει στον κήπο του να το βλέπει, μπορεί να το πούλαγε κιόλας… Έλα όμως που κι η θεά Αρτεμης ήθελε πίσω το αγαπημένο της Ελάφι ελεύθερο; Κάνει ένα κολπάκι ο ήρωας και φωνάζει το βασιλιά να βγει έξω από το παλάτι να παραλάβει το πεσκέσι. Πάει να πιάσει ο Γιουρωσθέας το ζωντανό, το αφήνει ο Μαντρακλής κι από δω πάν’ κι άλλοι! Χάθηκε το Ελάφι σαν αστραπή, ούτε να το κυνηγούσαν καναδοί χρυσοθήρες.
Είναι χρήσιμο να τα ’χεις καλά με τους θεούς, αυτό το ’ξερε καλά ο ήρωας και, έχοντας εκπληρώσει την υποχρέωσή του προς το Γιουρωσθέα, ευχαρίστησε κυρίως τη θεά της Φύσης λευτερώνοντας το Ελάφι, που τρέχει ως τα σήμερα στα δάση της Χαλκιδικής. Εκεί πάνω, υπάρχουν ακόμα μερικοί απόγονοι του ήρωα που θέλουν το Χρυσοκέρατο Ελάφι στον τόπο του και τα δάση τους ανέπαφα. Σύμφωνα με το παλίμψηστο, η θεά Άρτεμης παρουσιάζεται συχνά με τη μορφή ντόπιας γραίας και προστατεύει τη Φύση από κάτι μαύρες σαύρες που θέλουν να την καταπιούν.
Ήμπαν Ταλ
(μετάφραση: Ροδέα Μαρίνου)
