Η αποτυχημένη εκτόξευση δορυφόρου από τη Βόρεια Κορέα πριν από μια εβδομάδα ήταν ένα ακόμη επεισόδιο στην πορεία απόκτησης της δυνατότητας να χτυπηθεί το αμερικανικό έδαφος με διηπειρωτικό πύραυλο. Διηπειρωτικούς πυραύλους, πυρηνικά όπλα και συνδυασμό των δυο διαθέτουν σήμερα οι ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Γαλλία, Βρετανία και το Ισραήλ ενώ κοντά βρίσκονται η Ινδία και η Β. Κορέα. Η απόκτηση αυτής της δυνατότητας θα σημάνει μια σημαντική επαύξηση της αποτρεπτικής δύναμης της Πιονγκγιάνγκ. Κοινώς, οι ΗΠΑ θα το σκεφτούν διπλά και τρίδιπλα πριν αποπειραθούν κάποιο τυχοδιωκτισμό στην περιοχή.
Απέναντι σε μια υπερδύναμη που έχει αποδείξει με το παραπάνω πως δεν σταματά μπροστά σε τίποτα, ούτε καν στην απουσία προσχημάτων, όπως έγινε στο Ιράκ, για να εξαπολύσει μια άδικη, κτηνώδη επίθεση, αν ένα όπλο, έστω ένα πυρηνικό όπλο αποτελεί αναγκαία αποτρεπτική προστασία του υποψήφιου θύματος, θα ήταν παράλογο να αρνηθεί αυτό το όπλο. Ακόμη πιο παράλογη είναι η ευθυγράμμιση μέρους της Αριστεράς, ιδιαίτερα στην Ευρώπη, με αυτόν τον παραλογισμό.
Αντίθετα από όσα υποβάλλονται και ανεξάρτητα από το ποιον της εσωτερικής κατάστασης και τον ιδιότυπο μιλιταρισμό που τη χαρακτηρίζει, η Β. Κορέα είναι μια ειρηνική χώρα που αναπτύσσει τη στρατιωτική της δύναμη με προφανείς αμυντικούς σκοπούς. Αυτός που υποδαυλίζει τον πόλεμο στην περιοχή είναι οι ΗΠΑ και όσοι τις ακολουθούν, δηλαδή η Ν. Κορέα και άλλοι. Αν μέχρι σήμερα η «θρασύτατη» Β. Κορέα που τολμά να μην υποκύπτει στις αμερικανικές πιέσεις δεν δέχτηκε τη στρατιωτική επίθεση των ΗΠΑ, ο λόγος ήταν η αποφασιστικότητα της Πιονγκγιάνγκ και ότι αυτή έχει βόρεια τη Ρωσία και δυτικά την Κίνα. Ο πλανήτης που ζούμε θα ήταν πολύ λιγότερο ομοιόμορφος και «δυτικός» αν αυτοί οι γεωπολιτικοί συσχετισμοί ίσχυαν και αλλού. Και αυτό δεν σημαίνει περισσότερες κοινωνίες σαν αυτή της Β. Κορέας. Αλλά ούτε και σαν αυτή της Ν. Κορέας…
Τα ανοίγματα που πολλά σημάδια δείχνουν ότι θα επιδιώξει ο εγγονός και κληρονόμος του Κιμ Ιλ Σουνγκ, θαυμάζοντας την οικονομία της Κίνας, εντάσσονται στην πορεία άρσης αυτής της ανομοιομορφίας στην περιοχή. Όπως και στην περίπτωση του Ιράν, η υποστήριξη του δικαιώματος μιας χώρας να υπερασπίσει την ακεραιότητά της και τα κυριαρχικά της δικαιώματα και την όποια ιδιομορφία της, δεν σημαίνει υποστήριξη της εσωτερικής της κατάστασης.
Γιώργος Τσίπρας
