Εδώ και πολλά χρόνια οι τρεις Μάγοι δεν φέρνουν δώρα. Ούτε στον Χριστό, ούτε στον λαό.
Αντιθέτως , ο κόσμος έχει γεμίσει μαθητευόμενους μάγους που, απ’ το καπέλο τους βγάζουν κλόουν – αφειδώς και ανελέητα!
Ταυτοχρόνως, ο κόσμος γύρω μας αλλάζει, με μεγάλη ταχύτητα και προς το χειρότερο – ασχέτως αν οι περισσότεροι άνθρωποι σχεδόν δεν αντιλαμβάνονται αυτές τις αλλαγές, περιοριζόμενοι να τις κοιτούν παγωμένοι, μαρμαρωμένοι, σαν τη γυναίκα του Λωτ.
Τι βλέπουν και μαρμαρώνουν; Το πρόσωπο της Μέδουσας, δηλαδή τον φόβο. Τον φόβο που προκαλούν όλες αυτές οι τρομακτικές αλλαγές αλλά και (κυρίως αυτό) η τρομακτική απουσία κάθε αντιλόγου – αντιλόγου που να επηρεάζει τα πράγματα.
Όλα γίνονται πλέον σε πολύ πυκνό χρόνο, αλλά απ’ αυτά μας αιφνιδιάζουν, άλλα τα αποδεχόμαστε «σαν έτοιμοι από καιρό» κι «ανεπαισθήτως» προετοιμασμένοι για αυτά.
Ποιος θα πίστευε δύο χρόνια πριν, ότι η Ρωσική Ομοσπονδία θα εισβάλει στην Ουκρανία; Ποιος θα πίστευε δύο μήνες πριν, ότι η Βρετανία θα παραλύσει από τις γενικευμένες απεργίες; Ακόμα και κλάδοι που δεν έχουν απεργήσει ποτέ στην ιστορία τους, απεργούν τώρα!
Από την άλλη, ποιος αιφνιδιάζεται με την κατάντια της Δημοκρατίας; Όλοι από καιρό παρακολουθούμε τον εκφυλισμό, την πτώση και τη διολίσθηση αυτού του πολιτεύματος προς την τυραννία. Ποιοι είναι ανύποπτοι για τις νέες (παλιές) σχέσεις που (επανα)διαμορφώνονται, σχέσεις αφέντη-δούλου, δουλοπάροικου, κολίγου;
Δεν ωφελεί να απαριθμήσω τη γνωστή παθολογία που πλέον το σύστημα παράγει ως άλλη πανούκλα – έχει όμως ένα νόημα (ίσως) να πει κανείς δυο λόγια για την κατάσταση της καθ’ ημάς Αριστεράς.
Παρά τη νεκρική ακαμψία του (τουλάχιστον δημοσκοπικά) ο ΣΥΡΙΖΑ κινείται με γνώμονα την απόστασή του (εγγύτερα ή μακρύτερα) από την κυβερνητική κουτάλα. Η δε υπόλοιπη Αριστερά (πλην ΚΚΕ που έχει τις δικές του σταθερές) κινείται γύρω από συν ή πλην του ΣΥΡΙΖΑ, εν μέσω ΜΚΟ, προγραμμάτων, επιδοτήσεων και λοιπών ενσωματωμένων συμπεριφορών.
Και ακριβώς για αυτό, σε αυτό το σημείο είμαι υποχρεωμένος να «ευλογήσω τα γένια» του Δρόμου της Αριστεράς. Για την καθαρότητα του χώρου, την εντιμότητα, την ελπίδα που καλλιεργεί και κυρίως τη δυνατότητα που δίνει σε πλήθος ανθρώπων, αριστερών και δεξιών να διατυπώνουν σκέψεις, να διερευνούν και να προτείνουν λύσεις.
Προσωπικώς είμαι ευτυχής που τους διαβάζω και τους ευχαριστώ όλους!
ΣΤΑΘΗΣ Σ.
22•ΧΙΙ•2022
