Tου Νίκου Γεωργιάδη
Η κυβέρνηση δείχνει κάθε μέρα όλο και πιο πιεσμένη, αφού οι αξιολογήσεις πάνε από το κακό στο χειρότερο, φέρνοντας επιπλέον μέτρα. Μέτρα που σε πολλές περιπτώσεις επιχειρούν να δεσμεύσουν και τις όποιες επόμενες κυβερνήσεις, συμφωνίες που υποθηκεύουν τη χώρα και τις υποδομές ακόμη και για έναν αιώνα. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος όμως για την «πρώτη φορά αριστερά» δεν είναι η κακή αξιολόγηση που θα έρθει από τους δανειστές αλλά αυτή της κοινωνίας.
Μπορεί ο λαός να έχει χάσει το φρόνημά του, να είναι πολυδιασπασμένος και βουβός, να μην αποδοκιμάζει στο δρόμο το συνεχές ξεπούλημα και τη διαρκή υποδούλωση της χώρας, όμως η οργή και η αγανάκτηση υφίσταται και στρέφει τα πυρά της κυρίως προς τον «ψεύτη» πρωθύπουργό. Η δημοσκοπική ψαλίδα ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ δεν κλείνει, παρά τις γκάφες και την οσφυοκαψία της αντιπολίτευσης.
Γρήγορα και άτσαλα επιχειρήθηκε να στηθεί ένα νέο κομματικό κράτος και ένας στρατός που θα υπερασπίζεται το «αριστερό success story». Οργανισμοί επανδρώθηκαν και διοικητικές θέσεις καλύφθηκαν από «νέα» πρόσωπα, ακολουθώντας την παλαιοπασοκική πεπατημένη. Παρόλα αυτά η κατάσταση όχι μόνο δε βελιτώθηκε για την κυβέρνηση, αλλά η αποστροφή της κοινωνίας εντείνεται.
Το συριζικό κράτος στήνει πλέον τον δεύτερο πυλώνα του. Μετά το κομματικό έρχεται και το πελατειακό, χρησιμοποιώντας αυτή τη φορά ευρωπαϊκά κονδύλια και τις σχέσεις με παλιούς και νέους διαπλεκόμενους που από εχθροί μετατρέπονται σε άσπονδους φίλους.
Η Θεσσαλονίκη, ως φτωχομάνα και πρωταθλήτρια της ανεργιάς, έχει την τιμητική της. Δεν είναι τυχαίο ότι ιδρύθηκε και πρωθυπουργικό γραφείο στην πόλη με την Κατερίνα Νοτοπούλου σε ρόλο τροχονόμου εκδουλεύσεων. Σειρά ΜΚΟ στήθηκαν από το πουθενά στις πλάτες των προσφύγων, για να μοιραστούν τα ευρωπαϊκά κονδύλια. Μέλη και φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ από υπερασπιστές των προσφύγων, μετατράπηκαν σε επαγγελματίες έμποροι αλληλεγγύης με βιτρίνα παλιές και νέες ΜΚΟ. Εκμεταλλευόμενοι την ανάγκη της νεολαίας, που μαστίζεται από την ανεργία, έθεσαν κομματικά κριτήρια προτεραιότητας και φυσικά οι πρώτοι που προσλήθησαν είχαν σχέσεις με το κυβερνόν κόμμα.
Και αν τα hotspot εξασφαλίζουν λίγους μήνες δουλειάς, το Μετρό της Θεσσαλονίκης αποτελεί μια καλύτερη ευκαιρία. Η δεύτερη φουρνιά προσλήψεων περιελάμβανε 350 θέσεις και εκπονήθηκε σε μεγάλο βαθμό από τον τότε πρωθυπουργικό σύμβουλο, Νίκο Καρανίκα, αλλά και από το γραφείο του Διοικητή της Αττικό Μετρό, Γιάννη Μυλόπουλο. Μια αντίστοιχη κατάσταση επικρατεί και στα έργα του TAP, στον Σκλαβενίτη, ενώ οι 78 νέες θέσεις εργασίας στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, δε θα περάσουν από ΑΣΕΠ, αλλά αναμένεται να συμφωνηθούν από τον ΣΥΡΙΖΑ και τον νέο ιδιοκτήτη, Ιβάν Σαββίδη. Βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο τρομερός Ιβάν έχει σειρά ελληνικών επιχειρήσεων πλέον με ότι σημαίνει αυτό.
Το νέο πελατειακό κράτος του ΣΥΡΙΖΑ, χτίζεται πάνω στον πόνο, την ανέχεια και την ανάγκη της κοινωνίας, προκειμένου η εκλογική πτώση να μην πάρει διαστάσεις γκρεμίσματος και ποσοστά ΠΑΣΟΚ του 2015. Κυνισμός, τυχοδιωκτισμός, διαπλοκή και μάλιστα με στυλ παλιάς κοπής.
