Το πρόβλημα δεν είναι αν το «πλαίσιο Γκρέτα» δεν προτρέπει σε «ανατροπή του καπιταλισμού». Γιατί ακόμα και συνθήματα τύπου «Να αλλάξουμε το σύστημα και όχι το κλίμα» μπορούν άνετα να διατυπωθούν κι από πολύ συστημικούς κύκλους, σε ανταπόκριση ή για δημιουργία παλμού και κλίματος. Ο Μακρόν ήταν άλλωστε πολύ «επαναστατικός», προσυπογράφοντάς το από το βήμα της συνόδου του ΟΗΕ. Αν βέβαια αυτό είναι ένα σύνθημα εκατομμυρίων ανθρώπων, είναι πολύ διαφορετικό από το να γράφεται απλά σε μια προκήρυξη. Αυτό που σήμερα κρίνεται είναι η δυνατότητα να δοθούν σημαντικές μάχες που να θέτουν όρια στην καταστροφή της ζωής στον πλανήτη. Να υπάρξουν ρωγμές που να εξαναγκάζουν τους παίκτες –πολυεθνικές, κράτη, ενώσεις κ.λπ.–να κινηθούν διαφορετικά. Μα και μέσα σε όλα αυτά, να εκτιμηθεί ξανά και ξανά ο χαρακτήρας της σχέσης Ανθρώπου-Φύσης, αφού εδώ παράγονται και συγκρούονται ιδέες, φαντασιακά και στάσεις για το χαρακτήρα ανατροπών και μεταβάσεων. Η συζήτηση είναι μεγάλη, στρατηγική και οφείλει να φτάσει σε βάθος. Αν η παγκόσμια κινητοποίηση του τελευταίου διαστήματος δεθεί με αυτές τις ανάγκες, πολλά μπορούν να προχωρήσουν, αφήνοντας στην άκρη το στερεότυπο ότι ο αντικαπιταλισμός είναι η σωστή και ολοκληρωμένη πλατφόρμα. Όμως εν μέσω αυτών δεν βοηθά ούτε η αθωότητα, ούτε η αφέλεια. Πολύ περισσότερο μια αυτολογοκρισία στη βάση «κάτω τα χέρια από το κοριτσάκι με το Άσπεργκερ». Ή μια comme il faut υπεράσπιση των νέων γενικώς – στην πράξη ένας άλλος τρόπος κανονικότατης νουθεσίας. Αν τη Γκρέτα την πολεμούν οι πολυεθνικές, ας στηρίξουμε στο πρόσωπό της την εναντίωσή μας. Αν η εικόνα και ο λόγος της βοηθούν εκατομμύρια ανθρώπους να κινητοποιηθούν με τον τρόπο τους, ας είμαστε εκεί. Αν η αποφασιστικότητά της γίνει κομμάτι της μεγάλης οικογένειας Ομπάμα και Σία, ας την εγκαταλείψουμε μαζί με όσους περισσότερους γίνεται. Το δυνάμει κίνημα ούτε υπάρχει έτοιμο στα κεφάλια μας, ούτε όμως θα προχωρήσει δίχως αιχμές, κρίσεις και διακρίσεις. Και κάτι τελευταίο: Ακόμα μια φορά η συζήτηση περί Γκρέτας έγινε με σκιαμαχίες, καρικατούρες, τσουβαλιάσματα και εντυπωσιασμούς. Πρόβλημα.
Το «πλαίσιο Γκρέτα»
