Μέρες παραμονής του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ζει η Ευρώπη. Έχουν αλλάξει οι συνθήκες, αλλά οι πρωταγωνιστές είναι οι ίδιοι και οι πολιτικές που ακολουθούν έχουν κάτι από εκείνη την εποχή. Οι Αμερικανοί τότε υποστήριζαν ότι δεν ανακατεύονται στα ευρωπαϊκά θέματα. Υπολογίζοντας ότι την κατάλληλη στιγμή θα έριχναν το βάρος τους ώστε η θεά Νίκη να στεφανώσει το στρατόπεδο της επιλογής τους. Υπήρχαν ισχυροί οπαδοί του Χίτλερ τόσο στις ΗΠΑ όσο στην αγγλική Αυλή, αλλά και στη Γαλλία. Οι Αμερικανοί είδαν την επερχόμενη νίκη της ΕΣΣΔ (Ρωσία) και έριξαν το βάρος τους εναντίον του Χίτλερ εξασφαλίζοντας τον έλεγχο της μισής (Δυτικής) Ευρώπης, κατεστραμμένης και απολύτως εξαρτώμενης. Ο Ρούσβελτ άλλωστε είχε σχεδιάσει με «τους πατέρες» της Ε.Ε. (Σούμαν κ.ά.), εν μέσω του Πολέμου, μια Ευρώπη συνεργάτη των ΗΠΑ και όχι ανεξάρτητη όπως ήθελε ο Ντε Γκολ.
Το σκοτεινό μέλλον
Σήμερα οι ΗΠΑ, αφού υποχρέωσαν την Ε.Ε. να κόψει τις σχέσεις με τη Ρωσία, παραχωρούν την πρωτοβουλία στο Ουκρανικό στους Ευρωπαίους. Τώρα που στη Δύση ψιθυρίζουν επισήμως και ανεπισήμως ομολογούν ότι το παιχνίδι έχει πρακτικά κριθεί, υπέρ της Ρωσίας.
Έτσι οι Ευρωπαίοι θα ξοδέψουν και την τελευταία τους δεκάρα σε έναν ήδη χαμένο αγώνα και θα πρέπει οι ηγεσίες τους να απολογηθούν στον κόσμο τους γιατί προτίμησαν να χάσουν τα φτηνά ρωσικά καύσιμα και να πληρώνουν τα ακριβά αμερικάνικα. Φτώχεια, γκρίνια και σκοτεινό μέλλον. Από τον Μεγάλο Πόλεμο ως τον Μικρό Πόλεμο (Ουκρανία) η Ευρώπη θα μείνει εξαρτημένη. Και η Γερμανία που κυριαρχούσε μέχρι χθες, με ονειρώξεις ανεξαρτησίας, θα είναι «πατημένη στο χώμα» όπως την ήθελαν οι ΗΠΑ από όταν γεννιόταν το ΝΑΤΟ. Αν και, στη σκιά, το Βερολίνο στήνει Στρατό με 100 δισ. ευρώ, όπως τον ετοίμαζε, δήθεν «μυστικά», ο Χίτλερ τη δεκαετία του ’30…
Οι ελληνικές ελίτ ξεπουλάνε τη γεωπολιτική αξία της χώρας. Μόλις τελειώσει αυτό θα αρχίσουν να ξεπουλάνε την ίδια τη χώρα
Η Ευρώπη προτεκτοράτο
Οι ελίτ των ΗΠΑ δεν διχάζονται ως προς την Ευρώπη. Τη βλέπουν ενιαία ως προτεκτοράτο τους, λέει ο Μπρζεζίνσκι. Απαραίτητο για την παγκόσμια ηγεμονία τους. Είναι σχέση ιμπεριαλιστικού κέντρου με επαρχία που τα μυαλά της πήραν αέρα. Η ομάδα Μπάιντεν μεθοδεύει τη φτωχοποίηση-υποδούλωση της Ευρώπης, ενώ ο Τραμπ διακηρύσσει στη διαπασών την ίδια πολιτική με τον γνωστό αγενή του τρόπο.
Η πρόταση Μακρόν ίσως υπαγορεύθηκε από τις αμερικανικές υπηρεσίες για να εισάγει στην κοινή γνώμη την ιδέα του Πολέμου, και ταυτόχρονα να αποδειχθεί η ανικανότητα των Ευρωπαίων στο διεθνές παιχνίδι. Αλλά ακόμα και στην απίθανη περίπτωση να έχει καβαλήσει καλάμι ο Γάλλος πρόεδρος, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: οι αντιδράσεις των Ευρωπαίων ήταν πανικός και άρνηση να θεωρήσουν ότι είναι δυνατόν να επιτεθούν στη Ρωσία, έστω με τα λόγια.
Η τουρκική αλαζονεία και το ελληνικό «θαύμα»
Μια τέτοια, ηττημένη, Ευρώπη ούτε που διανοείται να δει την Τουρκία μέλος της. Ισχύει και το αντίστροφο, ο Ερντογάν πολιτεύεται ωσάν οι Βρυξέλλες να του πέφτουν λίγες. Η Τουρκία είναι μοναδική περίπτωση, όπου η πολιτική ηγεσία μπορεί να αξιοποιήσει τη γεωγραφική της θέση: Εμπόδιο της Ρωσίας προς τις θερμές θάλασσες και ταυτόχρονα φράχτης προστασίας της Ρωσίας απέναντι στην αδηφάγο Δύση. Το κάνει πετυχημένα, αλλά με περίσσευμα αλαζονείας που κρύβει θανάσιμες παγίδες.
Στον Ερντογάν χρειάστηκαν είκοσι χρόνια για να διεκδικήσει διεύρυνση των οριζόντων – τη θαλάσσια επέκταση, τη γαλάζια πατρίδα. Τα ίδια χρόνια χρειάστηκαν στις ελληνικές ελίτ για να κάνουν αυτό που έλεγε ο Παν. Κονδύλης από τη δεκαετία του 1990: Οι ελληνικές ελίτ ξεπουλάνε τη γεωπολιτική αξία της χώρας. Μόλις τελειώσει αυτό θα αρχίσουν να ξεπουλάνε την ίδια τη χώρα.
Τη διαδικασία εγκαινίασε ο Σημίτης και ολοκληρώνεται στις μέρες μας. Ακόμα και το γνωστό «ελληνικό θαύμα» γίνεται πλέον πρακτικά αδύνατον να κάνει… το θαύμα του. Τα υπόλοιπα θυμίζουν τη γνωστή «παρηγοριά στον άρρωστο ώσπου να βγει η ψυχή» μας.
