του Νίκου Σίμου
Το 4ο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε μια καθαρή έκφανση της πολιτικής μας παρακμής, ως συνέπεια της κοινωνικής αντίστοιχης, που προστέθηκε σαν επί πλέον ιστορικό βάρος στη διαδρομή μιας παραδοσιακά υπόδουλης και συντηρητικής κοινωνικής δομής που σύρθηκε μιμούμενη ξένα, κυρίως αγγλοσαξονικά, πρότυπα ζωής που ουδέποτε ενεργά ενσωμάτωσε
Μία κοινωνική δομή, απότοκο της οθωμανικής δουλείας που «εκσυγχρονίστηκε» βίαια και με υποδείξεις του εξωτερικού παράγοντα που μετέτρεψε τη χώρα σε παραδοσιακό αγγλοσαξονικό προτεκτοράτο αφήνοντας για λόγους ευνόητους ανέγγιχτο το κοτζαμπασικό «ήθος» που εξυπηρετούσε τη διατήρηση της εξάρτησης κοινωνίας και χώρας στα αγγλοσαξονικά γεωπολιτικά και γεωοικονομικά συμφέροντα
Ένα συνέδριο παρωδία για όσους από εμάς γνωρίζουμε τις διαδικασίες αλλά και το πολιτικό ήθος και περιεχόμενο συνεδρίων πολιτικών σχηματισμών άλλων εποχών
Ένα συνέδριο στο οποίο επιχειρήθηκε από τον «επιλεγμένο» (πολλοί τον λένε και φυτευτό) αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ ένα επικοινωνιακό σόου όπου, απευθυνόμενος σε «συνέδρους-οπαδούς» που είχαν προπαρασκευάσει και την ανάλογη οπαδικού χαρακτήρα «κλάκα», είπε ότι καλά είχε αποστηθίσει από τα μαθήματα πολιτικής παρουσίας στα οποία υποβάλλεται εντατικά αποφεύγοντας να μιλήσει για την ουσία των πραγματικών πολιτικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα, για τις τραγικές ιστορικές ευθύνες του κόμματος που τον έφεραν για να ηγηθεί και προβάλλοντας δειλά αλλά καθαρά το ουσιαστικό πολιτικό πρόσωπο της woke «αριστεράς» δηλαδή ένα καθαρά νεοδεξιό αφήγημα με στόχο τον αντίπαλο εξουσίας και όχι τα θεμελιακά προβλήματα οπισθοχώρησης και ήττας που έχει υποστεί η χώρα, η κοινωνία, οι πολιτειακές δομές της και η οικονομία της. Και σαν γνήσιος εκφραστής της κοινωνικής συμπερίληψης (βλέπε κοινωνίας χυλού) και της προώθησης της δυστοπικής ατζέντας στην Ελλάδα έκανε και αναφορές στον σύντροφο του, προσπαθώντας να επιβάλλει τα πολιτικά χαρακτηριστικά της δυστοπιας στην οποία έχει εισέλθει χωρίς αντιστάσεις ένα μεγάλο, δυστυχώς, μέρος της νεοελληνικής, σταθερά πιθηκίζουσας, κοινωνίας των νεοελλήνων.
Βέβαια αποδείχτηκε ξεκάθαρα και για άλλη μια φορά ότι ο Κασσελάκης είναι ελάχιστος πολιτικά και πέραν των «υπαγορεύσεων» ο πολιτικός του λόγος είναι ανύπαρκτος ενώ από την άλλη πλευρά τα στελέχη της «ιστορικής πολιτικής χρεοκοπίας» της πάλαι ποτέ ευρωαριστεράς συρθήκαν σε πολιτικές κοινοτυπίες διαδικαστικού χαρακτήρα χωρίς να αγγίξουν τα πραγματικά προβλήματα που αποτελούν τα απότοκα της μνημονιακής δουλείας της χώρας, αφού εξακολουθούν να επιμένουν, ψευδώς ισχυριζόμενοι, ότι η χώρα βγήκε από τα μνημόνια.
Σαφώς ο «ένοχος, ένοχον ου ποιεί» και κατά τούτο είναι απολύτως κατανοητός ο εξοργιστικά πυθμενικός πολιτικός λόγος που αναπτύχθηκε στην διαδικασία αυτή
Μέσα σε αυτόν τον πολιτικό ζόφο που απέπνεε το συνέδριο της woke «αριστεράς» στην ουσία τελείωσε και το ψευδεπίγραφο πολιτικό κεφάλαιο του «ιστορικού ηγέτη» Τσιπρα που υπήρξε και εκ των αφανών πρωτεργατών της εγκαθίδρυσης Κασσελάκη στο υπό διάλυση κόμμα πάντα σε συνεννόηση με τα κέντρα που θέλουν στο μέλλον επιφανειακές αλλαγές διαχειριστικού χαρακτήρα στην χρεοδουλοπαροικία-προτεκτοράτο που δεν θα θίγει τα νεοκοτζαμπασικά, μεταπρατικού τύπου οικονομικά συμφέροντα στο εσωτερικό και τις γεωστρατηγικές χρήσεις του χώρου στο εξωτερικό.
Η γραπτή θέση-πρόταση, ουσιαστικά πολιτική κόντρα και αμφισβήτηση στον Κασσελάκη, ο οποίος έμμεσα υπήρξε στην ουσία και δική του επιλογή, που υπέβαλε ο σταθερά απών Τσίπρας αμφισβητήθηκε από την πλειοψηφία των «οπαδών-συνέδρων» και στην ουσία καταψηφίστηκε, ενώ ταυτόχρονα ανέδειξε την πολιτική κενότητα του αυθαίρετα αποκαλούμενου «ιστορικού ηγέτη» (εδώ γελάνε), που αποτέλεσε έναν ακόμα ολετήρα της προ πολλού χρόνου –από το 1996– παραδομένης στην ΝΤΠ ελληνικής κεντροαριστεράς.
Να ξαναθυμίσω ότι η αδράνεια η αποστροφή και η απογοήτευση στα περί πολιτικής τεκταινόμενα μεγάλου μέρους της νεοελληνικής κοινωνίας οφείλεται στην προσχεδιασμένη «πολιτική κωλοτούμπα» του απερίγραπτου Τσίπρα και του τότε εναπομείναντος –μετά τις αποχωρήσεις– «κυβερνητικού» και υποταγμένου στο δυσμορφικό σχέδιο του αγγλοσαξονισμού ΣΥΡΙΖΑ.
Σε αυτές τις πολιτικές περιστάσεις αυτό που αναμένω, για το επόμενο έως τις ευρωεκλογές χρονικό διάστημα, είναι ένας διαρκής εσωκομματικός εμφύλιος που μετά το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών θα σημάνει νέα αμφισβήτηση και ίσως μια δεύτερη διάσπαση στον ελαχιστοποιημένο πολιτικά ΣΥΡΙΖΑ
Ακροτελεύτια: Συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ… γενικό συμπέρασμα… Ο πολιτικός εξευτελισμός από την κοινωνικοπολιτική περιθωριοποίηση είναι «μισό τσιγάρο» δρόμος… Ένα συμπέρασμα και σαν μάθημα για το μέλλον των επίδοξων πολιτικών προσώπων στη χώρα αυτή!
