1. Η πολεμική επιχείρηση της Τουρκίας με βομβαρδισμούς στόχων και εισβολή στα εδάφη της Βόρειας Συρίας είναι μια πράξη ανοιχτής παραβίασης του διεθνούς δικαίου και των κυριαρχικών δικαιωμάτων ενός κράτους. Μπορεί τα τελευταία χρόνια να έχουμε συνηθίσει να μιλάμε για εκτοπισμένους πληθυσμούς, για ρευστοποιημένες περιοχές, για μισθοφορικούς στρατούς, για πόλεμο δι’ αντιπροσώπων, δεν πρέπει όμως να γίνει αποδεκτή αυτή η πραγματικότητα που γεννάει το γεωπολιτικό χάος. Η απραξία της διεθνούς κοινότητας, και των θεσμικών οργάνων του ΟΗΕ, που υποτίθεται πως είναι οι θεματοφύλακες του διεθνούς δικαίου, είναι σκανδαλώδης. Η αμφισβήτηση της εθνικής κυριαρχίας των κρατών της περιοχής, η ρευστοποίηση των συνόρων, είναι βέβαιο πως θα διαιωνίσει την παρουσία των ιμπεριαλιστών στην Μέση Ανατολή, γεγονός που αποτελεί εγγύηση για την συνέχιση του πολέμου.
2. Οι Κούρδοι γίνονται γι’ ακόμη μια φορά το εξιλαστήριο θύμα στην ταραγμένη Μέση Ανατολή. Μετά την ηρωική τους αντίσταση στο Ισλαμικό Κράτος και τις άλλες τζιχαντιστικές συμμορίες που υποκινούνται από την Τουρκία, τις ΗΠΑ και τις χώρες του Περσικού Κόλπου, βρέθηκαν μπλεγμένοι στο γεωπολιτικό κουβάρι της περιοχής. Περικυκλωμένοι από εχθρικές δυνάμεις και υπό τη διαρκή απειλή γενοκτονίας από την Τουρκία, βρέθηκαν στην αγκαλιά των ΗΠΑ και του Ισραήλ, που μετά από την ήττα των αντιπροσώπων τους στην περιοχή, επεδίωξαν να χρησιμοποιήσουν τις δυνάμεις των Κούρδων για να διατηρήσουν την παρουσία τους στην περιοχή. Με τον τρόπο αυτό το δίκαιο αίτημα της αυτοδιάθεσης των Κούρδων, συνδέθηκε με τους ανίερους σκοπούς των ΗΠΑ και του Ισραήλ. Την ίδια στιγμή, ο ρόλος προστάτη που έπαιξαν οι ΗΠΑ, μπορεί βραχυπρόθεσμα να λειτούργησε ως ασπίδα απέναντι στα σχέδια της Τουρκίας, όμως αυτός ο εναγκαλισμός μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα λειτούργησε αντίθετα αν κρίνουμε εκ του αποτελέσματος και έκανε δυσκολότερες τις τακτικές συμμαχίες με άλλες αντιδυτικού προσανατολισμού δυνάμεις της περιοχής. Υπό αυτή την έννοια η ρομαντική εικόνα της Κούρδισας αντάρτισσας, μπορεί να καλύπτει τις συναισθηματικές ανάγκες των Δυτικών, που πίσω από μεγαλοστομίες για αλληλεγγύη κρύβουν την απραξία της διεθνούς κοινότητας για την κουρδική υπόθεση, όμως δύσκολα μπορεί να περιγράψει την πολύπλοκη πραγματικότητα του εν εξελίξει πολέμου.
3. Η Τουρκία προχωρά σε νέους «Αττίλες». Το μοτίβο είναι ίδιο σ’ όλες τις περιπτώσεις, με τις διαρκώς επεκτεινόμενες βλέψεις της Τουρκίας πολύ πέρα από τα σύνορά της. Θέτει τις αιτιάσεις της με ξεκάθαρο τρόπο, απειλεί, δημιουργεί τετελεσμένα με την ισχύ των όπλων, ίσως κάποιες φορές να καθυστερεί κάποιες ενέργειες για να επανέλθει αργότερα, παζαρεύει με τις μεγάλες δυνάμεις και επιδιώκει κέρδη σε όλα τα μέτωπα, αναζητεί την όποια χαραμάδα στις αντιθέσεις των άλλων παικτών για να επιβάλει διευθετήσεις κατά το συμφέρον της. Έτσι και τώρα, αξιοποιεί την βούληση των ΗΠΑ του Τραμπ να απεμπλακούν από τον βούρκο της Συρίας και εκβιάζει την σιωπή της Ευρώπης υπό την απειλή 2 εκατομμυρίων προσφύγων.
4. Είναι ανάγκη να εκφραστεί με κάθε τρόπο η εναντίωση στο νέο έγκλημα που συντελείται αυτές τις μέρες και αναζωπυρώνει τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή για τόσους πολλούς λόγους. Για την υπεράσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας της Συρίας, ενός κυρίαρχου κράτους που το έδαφος της μετατράπηκε σε πεδίο σύγκρουσης όλων των μεγάλων δυνάμεων για την αλλαγή των παγκόσμιων συσχετισμών, που αποτέλεσε και αποτελεί βασικό κρίκο των σχεδιασμών για τη Νέα Μέση Ανατολή. Για την υπεράσπιση των Κούρδων, των Αρμενίων, των Ασσυρίων και των Αράβων, που κατοικούν στα εδάφη που βομβαρδίζει ο σφαγέας Τ. Ερντογάν, για την πολιτισμική πολυμορφία των λαών της Μεσοποταμίας, κόντρα στο χυλό του Ισλαμοφασισμού που από κοινού σχεδιάζουν ο Τούρκος πρόεδρος και η Δύση. Για να ηττηθεί η Τουρκία, το κράτος τραμπούκος της περιοχής μας, που όσο δυναμώνει τόσο ανοίγει η όρεξη της, θέτοντας κάθε φορά νέες παράλογες απαιτήσεις στο μεγάλο γεωπολιτικό παζάρι, δημιουργώντας κάθε φορά νέα τετελεσμένα.
