Όταν ο υποτακτικός κοσμοπολιτισμός συναντά τον κυνισμό
του Σπύρου Παναγιώτου
«America is back»
Τζέφρι Πάϊατ, πρέσβης ΗΠΑ στην Αθήνα
Είναι παροιμιώδης η αποστροφή της πλειοψηφίας των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για τα θέματα που αφορούν την εξωτερική πολιτική, τις ελληνοτουρκικές αντιθέσεις, τα θέματα της αμφισβήτησης των συνόρων και της εθνικής ανεξαρτησίας.
Ο «πατροπαράδοτος» κοσμοπολίτικος φιλοευρωπαϊσμός του πάλαι ποτέ ΣΥΝ συνδυάστηκε αρμονικά με όλο το οπλοστάσιο της ιμπεριαλιστικής παγκοσμιοποίησης για «υπεράσπιση των ατομικών δικαιωμάτων» ως τον αναγκαίο φερετζέ μιας κάλπικης
Αριστεράς, πρόθυμης να κάνει και να δικαιολογήσει την πιο απίθανη κωλοτούμπα προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία. Και όλα αυτά μαζί δυνάμωσαν υπό την επίδραση του ιστορικού αναθεωρητισμού, αγαπημένη ιστορική μεθοδολογία όσων
αρνούνται την ίδια την ιστορία και τα συμπεράσματα της, για να παράξουν το πιο επικίνδυνο μείγμα άγνοιας, κυνισμού, φιλαρέσκειας, ψευδαίσθησης και λατρείας της
εξουσίας.
Πρόκειται για το πιο επικίνδυνο μείγμα κυβερνητικής πολιτικής στις πιο κρίσιμες στιγμές που γνώρισε ο τόπος. Ο Αλ. Τσίπρας με την ίδια ευκολία που χαρακτήρισε τη Μέρκελ «ανοιχτόμυαλη με συναίσθηση της ευθύνης», τον Σόιμπλε «σοβαρό και συνετό πολιτικό» και τη Λαγκάρντ «φίλη της Ελλάδας», με την ίδια ευκολία είδε στο πρόσωπο του Τραμπ τον «συνεχιστή των αξιών της ελευθερίας και της δημοκρατίας», τον «υπέρμαχο της
σταθερότητας και της ειρήνης».
Η χώρα στη δίνη μιας παγκόσμιας αντιπαράθεσης
Και τα πράγματα θα ήταν απλά αν το μοναδικό πρωθυπουργικό αμάρτημα ήταν η σύγχυση ανάμεσα στο μιλώ και γλύφω. Όμως, όπως στους «ανοιχτόμυαλους φίλους» της Ελλάδας παρέδωσε τα κλειδιά του οικονομικού και κοινωνικού διαφεντέματος της χώρας για 99 χρόνια, έτσι και στον «υπέρμαχο της ειρήνης» παρέδωσε την τύχη της, στην πιο παράλογη και καταστροφική στρατιωτική αντιπαράθεση που γνώρισε η περιοχή της Ν.Α. Μεσογείου μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Δεν είναι υπερβολή. Από την εποχή των «σταυροφοριών» της Νέας Τάξης του πατέρα Μπους κατά του Αραβικού κόσμου μέχρι σήμερα δεν έχουμε απλά τη συνέχιση ενός ατέλειωτου καταστροφικού πόλεμου που έχει συμπαρασύρει στη
δίνη τις περισσότερες χώρες της Μ. Ανατολής, αλλά διεύρυνση των αντιπαραθέσεων από τη Βαλτική ως τη Μαύρη Θάλασσα και από τα Βαλκάνια ως τη Θάλασσα της Ν. Κίνας, με ορατό τον κίνδυνο άμεσης εμπλοκής των μεγάλων ιμπεριαλισμών σε μια απευθείας αντιπαράθεση.
Σε αυτό το τοπίο, μια γονατισμένη οικονομικά χώρα δεν παραδίδεται απλά χωρίς σχέδιο και μάχη στους οικονομικούς πειραματισμούς Ε.Ε. και ΔΝΤ, αλλά προσχωρεί χωρίς συναίσθηση των συνεπειών στα πιο φιλοπόλεμα σχέδια των ΗΠΑ, προσφέροντας τις χερσαίες και θαλάσσιες υποδομές και βάσεις της σε ένα τεράστιο σχέδιο ανατροπής των ισορροπιών και ανακατανομής της γεωστρατηγικής ισχύος και των ζωνών επιρροής.
Αυτή ήταν η ουσία του πρωθυπουργικού ταξιδιού στις ΗΠΑ και το αντικείμενο των συζητήσεων με τον Τραμπ και τους Αμερικανούς ιθύνοντες. Η αμφιλεγόμενης σημασίας αναβάθμιση των F16, με ένα τεράστιο κόστος πάνω από 2 δισ. ευρώ, ίσως να αποτελεί την πιο ανώδυνη συμφωνία που έγινε γνωστή. Το πιο επικίνδυνο από όλα είναι η συνέχιση μιας πολιτικής που θεωρεί ότι εξασφαλίζει εχέγγυα «προστασίας και ασφάλειας» με αντίκρισμα την άμεση εμπλοκή της χώρας στους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ.
Πολύ περισσότερο σήμερα, που οι κίνδυνοι δεν περιορίζονται απλά στην επιθετικότητα της Τουρκίας αλλά διακυβεύεται συνολικά η ειρήνη στην περιοχή, με αντιπάλους τις ίδιες τις ΗΠΑ και τη Ρωσία.
Είναι ήδη γνωστό ότι η, με ελληνική υπογραφή, παρουσία της νατοϊκής αρμάδας στο Αιγαίο δεν έχει στόχο να διαφυλάξει τη Δύση από τα μεταναστευτικά ρεύματα, αλλά να παρακολουθεί από κοντά τις κινήσεις του ρωσικού στόλου. Πρόκειται για αναπόσπαστο τμήμα της αντίστοιχης μεσογειακής αρμάδας που έχει ως αντικείμενο τον έλεγχο της Β. Αφρικής αλλά και της Μαύρης Θάλασσας.
Είναι γνωστή η πρόθεση της κυβέρνησης να παραχωρήσει νέα στρατιωτική βάση στην Κάρπαθο και να αναβαθμίσει τις διευκολύνσεις στις βάσεις του Άραχθου, της Καλαμάτας και αλλού Είναι γνωστό ότι η αναβαθμισμένη βάση της Σούδας δεν χρησιμοποιείται μόνο για αποστολές στη Μ. Ανατολή, όπου η σύγκρουση ΗΠΑ-Ρωσίας προς το παρόν διεξάγεται δια αντιπροσώπων, αλλά συμμετέχει ενεργά στην περικύκλωση της Ρωσίας και μετασχηματίζεται σταδιακά σε σημαντικό κέντρο συγκέντρωσης πληροφοριών. Και οι διευκολύνσεις αυτές δεν είναι οι μοναδικές.
Ο Αμερικάνος πρέσβης αποκαλύπτει
Σε πρόσφατη συνέντευξη του στο Πρώτο Θέμα και στην ιστοσελίδα mignatiou.com ο Αμερικάνος πρέσβης Τζέφρι Πάϊατ δηλώνει «Είμαστε αποφασισμένοι να βοηθήσουμε την Ελλάδα ώστε να παραμείνει ένας πυλώνας ασφάλειας στην περιοχή και να αναγνωρίσουμε τους κοινούς στόχους ασφαλείας μας. Η Ελληνο–αμερικανική συνεργασία στον κόλπο της Σούδας αποτελεί αληθινά ένα πρότυπο για τον τρόπο με τον οποίο τέτοιες συνεργασίες στον τομέα της ασφάλειας μπορούν να εφαρμοστούν παγκοσμίως». Όχι, ο Αμερικάνος πρέσβης δεν έχει στόχο να εκθέσει τον Τσίπρα. Οι δηλώσεις του υποκρύπτουν το πραγματικό ενδιαφέρον των ΗΠΑ και την προθυμία της ελληνικής κυβέρνησης να υπαχθεί σε αυτή την πολιτική.
Πράγματι, λίγες μέρες πριν, ανακοινώθηκε η παραχώρηση του ναυπηγείου Νεωρίου στη Σύρο στην αμερικανικών συμφερόντων Onex που σχεδιάζει την επέκταση των δραστηριοτήτων του ναυπηγείου στην κατασκευή νέων σκαφών πολυτελείας, σκαφών και πλωτών μέσων ειδικών αποστολών και ωκεάνιων και παράκτιων εξεδρών-πλατφορμών εξορύξεων και μετασκευών πλοίων ειδικού σκοπού. Να θυμίσουμε ότι στο παρελθόν το ναυπηγείο της Σύρου είχε χρησιμοποιηθεί ως κέντρο υποστήριξης του σοβιετικού στόλου στη Μεσόγειο, γεγονός που φανερώνει τη στρατηγική του σημασία για τις ΗΠΑ.
Την ίδια στιγμή, ο Τζ. Πάϊατ αποκαλύπτει το ενδιαφέρον των ΗΠΑ για τον έλεγχο του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης προκειμένου να χρησιμοποιηθεί για εμπορική και στρατιωτική χρήση, ειδικά δε για βάση ελικοπτέρων. Όπως δήλωσε κατά το 7o Συνέδριο Navigator 2017, «Το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης είναι στρατηγικής σημασίας για τις ΗΠΑ. Θέλουμε να διαδραματίσει έναν μεγαλύτερο ρόλο». Η πρόθεση των ΗΠΑ είναι να αναδειχθεί η Αλεξανδρούπολη ως ενεργειακός κόμβος και κόμβος μεταφοράς αζέρικου (αμερικανικών συμφερόντων) φυσικού αερίου, σε αντίθεση με τα σχέδια Turkish Stream και Νord Stream που «φιλοδοξούν» να μεταφέρουν ρωσικό φυσικό αέριο στην Ευρώπη. Η παρουσία της Exxon στην Κύπρο και η πρόθεση των Αμερικανών να αποκτήσουν πρόσβαση στην αγορά ενέργειας της Ευρώπης, καθιστούν την Αλεξανδρούπολη στρατηγικό σημείο. Και παράλληλα στην περιοχή επιθυμούν μια βάση ελικοπτέρων για τον πιο αποτελεσματικό έλεγχο της Μαύρης Θάλασσας και τη στενή παρακολούθηση ολόκληρης της Ν. Μεσογείου και της Τουρκίας. Μέσω αυτών των επιλογών η πολιτική Τσίπρα-Κοτζιά, όχι μόνο εμπλέκει τη χώρα στους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ, όχι μόνο διαταράσσει μακροχρόνιες φιλικές σχέσεις με τον αραβικό κόσμο, αλλά μετατρέπει την Ελλάδα σε πιθανό στόχο τρομοκρατικών χτυπημάτων ή και στρατιωτικών πληγμάτων, αν η κατάσταση ξεφύγει από τον έλεγχο.
