Πρωτογφανείς ποινές που επιστρέφουν τη νομολογία στο ιδιώνυμο.
Μαύρη μέρα για τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις πολιτικές ελευθερίες χαρακτηρίζεται η περασμένη Τρίτη, ημέρα της ετυμηγορίας του δικαστηρίου επί της ενοχής των κατηγορουμένων, στην υπόθεση της οργάνωσης «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς».
Ξεπερνώντας κάθε όριο λογικής και δίκαιης νομικής κρίσης, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ένα δικαστήριο έκρινε ενόχους σε βαθμό κακουργήματος, νέους ανθρώπους με αποδεικτικά στοιχεία δαχτυλικά αποτυπώματα -και μάλιστα σε κινητά αντικείμενα- χωρίς αυτόπτες μάρτυρες που να τους ενοχοποιούν.
Παράλληλα, ποινικοποίησε φιλικές ή προσωπικές σχέσεις και πολιτικές ιδεολογίες, χαρακτήρισε ως γιάφκες κατοικίες των κατηγορουμένων, δικάζοντας βάσει προθέσεων και όχι πράξεων, ξεπερνώντας σε αυστηρότητα τις προτάσεις του εισαγγελέα για τις ποινές των κατηγορουμένων. Και όλα αυτά για μία οργάνωση με ολιγόμηνη δράση, αλλά και χωρίς καν τραυματία. «Το σπίτι ενός εκ των κατηγορουμένων έχει χαρακτηριστεί γιάφκα. Υπήρξαν πολλοί άνθρωποι που έχουν μπει σε αυτό το σπίτι, αλλά επειδή δεν έχουν σχέση με τον αντιεξουσιαστικό χώρο αλλά και επειδή, παράλληλα, είναι γόνοι πλούσιων και γνωστών οικογενειών βορείων προαστίων, δεν ενοχλήθηκαν ποτέ», εξηγεί ο δικηγόρος, Κώστας Παπαδάκης, μιλώντας για τη «Δίκη των αποτυπωμάτων», όπως θα μείνει στην ιστορία. Το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, έκρινε ένοχους τους 6 από τους 9 κατηγορούμενους για την υπόθεση. Ένας ακόμη κρίθηκε ένοχος για άλλες πράξεις, ενώ μόλις 2 άτομα αθωώθηκαν.
Πιο συγκεκριμένα, καταδικάστηκαν οι Χάρης Χατζημιχελάκης και Παναγιώτης Αργυρού με κατά συγχώνευση ποινή 25ετούς κάθειρξης (σύνολο ποινών 74 χρόνια), με κάθειρξη 20 ετών (σύνολο ποινών 32) ο Γιώργος Καραγιαννίδης, 11 χρόνια και 6 μήνες κάθειρξη στον Παναγιώτη Μασούρα (19 χρόνια η συνολική ποινή) και τέλος με κάθειρξη 11 ετών (σύνολο ποινών 19 χρόνια) οι Αλέξανδρος Μητρούσιας και Κωνσταντίνα Καρακατσάνη.
«Η ελληνική νομολογία επιστρέφει στην εποχή του νόμου 509 και του ιδιώνυμου. Γιατί είναι η πρώτη φορά που εφαρμόζεται ο τρομονόμος “νούμερο 2”, ο 3251/2004 που έφερε η Ν.Δ. και καθιέρωσε το άρθρο 187 Α’ στον Ποινικό Κώδικα με τον οποίο καθιέρωσε αφενός την τιμωρία για τη σύσταση, συγκρότηση και την ένταξη σε τρομοκρατική οργάνωση και αφετέρου αναβαθμίζει μία σειρά αξιόποινων πράξεων, όταν αυτές τελούνται με τρομοκρατικό σκοπό», σχολιάζει ο κ. Παπαδάκης, μιλώντας στο Δρόμο, για τις εξοντωτικές ποινές που επεβλήθησαν στους κατηγορουμένους, εν είδη παραδειγματισμού και όχι επί της ουσίας.
Η αποφασιστική στάση που κράτησαν οι κατηγορούμενοι αντιμετωπίζοντας τη δίκη ως πολιτική, αρνούμενοι ακόμη και την υπεράσπιση, σίγουρα επιβάρυνε τη θέση τους, ωστόσο, αποκάλυψε και την πολίτικη σκοπιμότητα των αποφάσεων. «Έχουμε έναν τρομονόμο ο οποίος μεταφέρει το Ποινικό Δίκαιο, ως προς τις προθέσεις του δράστη, σε δίκαιο αφηρημένων υποκειμενικών εκτιμήσεων και οι μεν προθέσεις χρησιμοποιούνται από τους δικαστές και το νομοθέτη για να ποινικοποιήσουν και να επαυξήσουν το αξιόποινο της πράξης τους, δεν χρησιμοποιούνται όμως για να τον ωφελήσουν, όπως στη προκειμένη περίπτωση για να αναγνωριστούν τα πολιτικά κίνητρα», εξηγεί ο δικηγόρος σημειώνοντας: «Το συνηθισμένο είναι το δικαστήριο να είναι επιεικέστερο από την πρόταση του εισαγγελέα. Για να καταλάβετε, από τις 77 αποφάσεις που εκφώνησε το δικαστήριο, στις 50 συνέπεσε με την πρόταση του εισαγγελέα, ενώ από τις υπόλοιπες 27, μόλις σε δύο το δικαστήριο αποφάσισε επιεικέστερη ποινή από τον εισαγγελέα. Ο Αλέξανδρος Μητρούσιας για παράδειγμα, τον οποίο υπερασπίστηκα, καταδικάστηκε σε ποινή κάθειρξης 11 χρόνων αφού κρίθηκε ένοχος για 4 αδικήματα. Ο εισαγγελέας, ωστόσο, τον είχε κρίνει ένοχο για ένα μόνο αδίκημα!», αναφέρει ο συνήγορος υπεράσπισης του Αλέξανδρου Μητρούσια, περιγράφοντας: «Κρίθηκε ένοχος για ένα δαχτυλικό αποτύπωμα και μάλιστα σε μη ακίνητο αντικείμενο! Πιο συγκεκριμένα, ο Μητρούσιας κατηγορήθηκε για το δαχτυλικό του αποτύπωμα που βρέθηκε σε μία σακούλα, η οποία ήταν μέσα σε μία άλλη σακούλα η οποία περιείχε αγορασμένο θειάφι. Από αυτό και μόνο, ο Μητρούσιας, κρίθηκε ότι το θειάφι το είχε αγοράσει για να συνεισφέρει στην οργάνωση, άρα είναι μέλος της οργάνωσης (και εδώ, σύμφωνα με το νέο τρομονόμο, δικάζεται χωρίς περαιτέρω στοιχεία) και δεύτερον, επειδή ο χρόνος που αγοράστηκε η συγκεκριμένη ποσότητα, ήταν κάποιους μήνες πριν από την έκρηξη στο σπίτι της κ. Κατσέλη, άρα θεωρήθηκε ότι συνέργησε στην έκρηξη και ότι συνέβαλε στην κατασκευή των εκρηκτικών που προκάλεσαν την έκρηξη».
Χαρακτηριστικό, τέλος, των όσων διαδραματίστηκαν στη δίκη είναι και η παραπομπή τόσο του κ. Παπαδάκη, όσο και ακόμη περίπου 60 συνάδελφων του για απείθεια, καθώς δεν δέχτηκαν να υπερασπίσουν τους κατηγορούμενους, μετά από αίτημα των τελευταίων.
Ξεπερνώντας κάθε όριο λογικής και δίκαιης νομικής κρίσης, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ένα δικαστήριο έκρινε ενόχους σε βαθμό κακουργήματος, νέους ανθρώπους με αποδεικτικά στοιχεία δαχτυλικά αποτυπώματα -και μάλιστα σε κινητά αντικείμενα- χωρίς αυτόπτες μάρτυρες που να τους ενοχοποιούν.
Παράλληλα, ποινικοποίησε φιλικές ή προσωπικές σχέσεις και πολιτικές ιδεολογίες, χαρακτήρισε ως γιάφκες κατοικίες των κατηγορουμένων, δικάζοντας βάσει προθέσεων και όχι πράξεων, ξεπερνώντας σε αυστηρότητα τις προτάσεις του εισαγγελέα για τις ποινές των κατηγορουμένων. Και όλα αυτά για μία οργάνωση με ολιγόμηνη δράση, αλλά και χωρίς καν τραυματία. «Το σπίτι ενός εκ των κατηγορουμένων έχει χαρακτηριστεί γιάφκα. Υπήρξαν πολλοί άνθρωποι που έχουν μπει σε αυτό το σπίτι, αλλά επειδή δεν έχουν σχέση με τον αντιεξουσιαστικό χώρο αλλά και επειδή, παράλληλα, είναι γόνοι πλούσιων και γνωστών οικογενειών βορείων προαστίων, δεν ενοχλήθηκαν ποτέ», εξηγεί ο δικηγόρος, Κώστας Παπαδάκης, μιλώντας για τη «Δίκη των αποτυπωμάτων», όπως θα μείνει στην ιστορία. Το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, έκρινε ένοχους τους 6 από τους 9 κατηγορούμενους για την υπόθεση. Ένας ακόμη κρίθηκε ένοχος για άλλες πράξεις, ενώ μόλις 2 άτομα αθωώθηκαν.
Πιο συγκεκριμένα, καταδικάστηκαν οι Χάρης Χατζημιχελάκης και Παναγιώτης Αργυρού με κατά συγχώνευση ποινή 25ετούς κάθειρξης (σύνολο ποινών 74 χρόνια), με κάθειρξη 20 ετών (σύνολο ποινών 32) ο Γιώργος Καραγιαννίδης, 11 χρόνια και 6 μήνες κάθειρξη στον Παναγιώτη Μασούρα (19 χρόνια η συνολική ποινή) και τέλος με κάθειρξη 11 ετών (σύνολο ποινών 19 χρόνια) οι Αλέξανδρος Μητρούσιας και Κωνσταντίνα Καρακατσάνη.
«Η ελληνική νομολογία επιστρέφει στην εποχή του νόμου 509 και του ιδιώνυμου. Γιατί είναι η πρώτη φορά που εφαρμόζεται ο τρομονόμος “νούμερο 2”, ο 3251/2004 που έφερε η Ν.Δ. και καθιέρωσε το άρθρο 187 Α’ στον Ποινικό Κώδικα με τον οποίο καθιέρωσε αφενός την τιμωρία για τη σύσταση, συγκρότηση και την ένταξη σε τρομοκρατική οργάνωση και αφετέρου αναβαθμίζει μία σειρά αξιόποινων πράξεων, όταν αυτές τελούνται με τρομοκρατικό σκοπό», σχολιάζει ο κ. Παπαδάκης, μιλώντας στο Δρόμο, για τις εξοντωτικές ποινές που επεβλήθησαν στους κατηγορουμένους, εν είδη παραδειγματισμού και όχι επί της ουσίας.
Η αποφασιστική στάση που κράτησαν οι κατηγορούμενοι αντιμετωπίζοντας τη δίκη ως πολιτική, αρνούμενοι ακόμη και την υπεράσπιση, σίγουρα επιβάρυνε τη θέση τους, ωστόσο, αποκάλυψε και την πολίτικη σκοπιμότητα των αποφάσεων. «Έχουμε έναν τρομονόμο ο οποίος μεταφέρει το Ποινικό Δίκαιο, ως προς τις προθέσεις του δράστη, σε δίκαιο αφηρημένων υποκειμενικών εκτιμήσεων και οι μεν προθέσεις χρησιμοποιούνται από τους δικαστές και το νομοθέτη για να ποινικοποιήσουν και να επαυξήσουν το αξιόποινο της πράξης τους, δεν χρησιμοποιούνται όμως για να τον ωφελήσουν, όπως στη προκειμένη περίπτωση για να αναγνωριστούν τα πολιτικά κίνητρα», εξηγεί ο δικηγόρος σημειώνοντας: «Το συνηθισμένο είναι το δικαστήριο να είναι επιεικέστερο από την πρόταση του εισαγγελέα. Για να καταλάβετε, από τις 77 αποφάσεις που εκφώνησε το δικαστήριο, στις 50 συνέπεσε με την πρόταση του εισαγγελέα, ενώ από τις υπόλοιπες 27, μόλις σε δύο το δικαστήριο αποφάσισε επιεικέστερη ποινή από τον εισαγγελέα. Ο Αλέξανδρος Μητρούσιας για παράδειγμα, τον οποίο υπερασπίστηκα, καταδικάστηκε σε ποινή κάθειρξης 11 χρόνων αφού κρίθηκε ένοχος για 4 αδικήματα. Ο εισαγγελέας, ωστόσο, τον είχε κρίνει ένοχο για ένα μόνο αδίκημα!», αναφέρει ο συνήγορος υπεράσπισης του Αλέξανδρου Μητρούσια, περιγράφοντας: «Κρίθηκε ένοχος για ένα δαχτυλικό αποτύπωμα και μάλιστα σε μη ακίνητο αντικείμενο! Πιο συγκεκριμένα, ο Μητρούσιας κατηγορήθηκε για το δαχτυλικό του αποτύπωμα που βρέθηκε σε μία σακούλα, η οποία ήταν μέσα σε μία άλλη σακούλα η οποία περιείχε αγορασμένο θειάφι. Από αυτό και μόνο, ο Μητρούσιας, κρίθηκε ότι το θειάφι το είχε αγοράσει για να συνεισφέρει στην οργάνωση, άρα είναι μέλος της οργάνωσης (και εδώ, σύμφωνα με το νέο τρομονόμο, δικάζεται χωρίς περαιτέρω στοιχεία) και δεύτερον, επειδή ο χρόνος που αγοράστηκε η συγκεκριμένη ποσότητα, ήταν κάποιους μήνες πριν από την έκρηξη στο σπίτι της κ. Κατσέλη, άρα θεωρήθηκε ότι συνέργησε στην έκρηξη και ότι συνέβαλε στην κατασκευή των εκρηκτικών που προκάλεσαν την έκρηξη».
Χαρακτηριστικό, τέλος, των όσων διαδραματίστηκαν στη δίκη είναι και η παραπομπή τόσο του κ. Παπαδάκη, όσο και ακόμη περίπου 60 συνάδελφων του για απείθεια, καθώς δεν δέχτηκαν να υπερασπίσουν τους κατηγορούμενους, μετά από αίτημα των τελευταίων.
Λεωνίδας Σακλαμπάνης
Σχόλια
