Η ιστορία της λειτουργίας του κόμματος ΣΥΡΙΖΑ είναι μια «μεγάλη ιστορία». Δηλαδή, υπάρχουν μεγάλα ελλείμματα πολιτικής λειτουργίας, ενημέρωσης και δημοκρατίας μέσα στο κόμμα. Αυτά εντάθηκαν, με μια εκθετική εκτίναξή τους, από τη στιγμή που σχηματίστηκε η κυβέρνηση. Γι’ αυτό και όσα διαρρέονται ή σχολιάζονται για ό,τι συμβαίνει στη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ δεν συμβάλλουν στην απάντηση των χρόνιων και κλιμακούμενων ελλειμμάτων.
Ειδικά προς τους συντρόφους που παίρνουν κρίσιμες αποφάσεις τους τελευταίους μήνες, θα τόνιζα πως οι επικλήσεις κομματικότητας και οι λόγοι περί συλλογικής ευθύνης ακούγονται παράξενα (όρος σκόπιμα χαμηλών τόνων) όταν το «κόμμα» είναι σχεδόν καταργημένο. Ιδιαίτερα τώρα που στριμώχνουν τα πράγματα, η αναφορά σε συλλογικές αποφάσεις και επικυρώσεις, ειδικά από όσους δεν έδωσαν σε αυτές ουδεμία σημασία τόσο καιρό, ακούγονται λίγο παράφωνες, φάλτσες.
Οι ενημερώσεις που κάθε τόσο έχουμε -εκτός από εξαιρέσεις- είναι πολύ πιο πίσω απ’ όσα μαθαίνουμε από τα ΜΜΕ και πολλοί παρατρεχάμενοι γνωρίζουν περισσότερα από όσα ένα όργανο του κόμματος. Ακόμα και δημοσιογράφοι… Η προσφιλής μέθοδος αντιμετώπισης των ζητημάτων είναι συνήθως πρώτα να συνάπτεται μια συμφωνία ή να ανακοινώνεται μια απόφαση και μετά να ζητείται η στήριξή τους από το κόμμα. Μόνο κατόπιν εορτής και με τρόπο εξαναγκαστικό μέχρι τώρα (τουλάχιστον για πολλούς).
Η ένταση που υπήρξε στην τελευταία συνεδρίαση της Γραμματείας οφείλεται στην τεράστια αναντιστοιχία ανάμεσα σε όσα κυκλοφορούν και βοούν στο πολιτικό και ενημερωτικό-δημοσιογραφικό πεδίο και στην πενιχρή, ελάχιστη ενημέρωση που έχουμε και την παράλληλη έλλειψη συζήτησης και απόφασης-γνώμης κ.λπ. που θα έπρεπε να εκφράζει ένα όργανο.
Ξανατονίζουμε ότι η ιστορία της λειτουργίας του κόμματος ΣΥΡΙΖΑ είναι μια «μεγάλη» -ίσως και πονεμένη- ιστορία…
Ρ.Ρ.
