Ενώ στη Ρώμη διεξαγόταν «ομαλά» μέχρι το περασμένο Σάββατο ο τρίτος γύρος των ειρηνευτικών συνομιλιών μεταξύ του κράτους των Φιλιππίνων και του εκτός νόμου Εθνικού Δημοκρατικού Μετώπου, οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης έλαβαν μια επείγουσα εντολή του προέδρου Ντουτέρτε: «Διακόψτε τις συνομιλίες και επιστρέψτε στις Φιλιππίνες». Την ίδια στιγμή, ο Φιλιππινέζος πρόεδρος διέτασσε το στρατό να βρει και να συλλάβει τους λιγοστούς πρώην πολιτικούς κρατούμενους που είχαν απελευθερωθεί πρόσφατα. Αυτή η στροφή 180 μοιρών του Ντουτέρτε έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη φραστική τουλάχιστον διακήρυξή του, πως καταβάλλει κάθε προσπάθεια ώστε να σταματήσει η ένοπλη σύρραξη και να επιτευχθεί μια δίκαιη ειρήνευση.
Μία μέρα αργότερα, ο εκπρόσωπος του Νέου Λαϊκού Στρατού δήλωσε ότι αίρεται η μονομερής κατάπαυση του πυρός που είχαν κηρύξει οι μαοϊκοί αντάρτες ώστε να διευκολύνουν τις συνομιλίες. Αυτή την κίνηση καλής θέλησης εκμεταλλεύτηκαν εξάλλου οι στρατιωτικοί, διεισδύοντας σε περιοχές ελεγχόμενες από το αντάρτικο – και προκαλώντας έτσι την οργή των μαχητών του Νέου Λαϊκού Στρατού, που έφτασε συχνά στα όρια της απειθαρχίας προς τις εντολές του Κ.Κ. Φιλιππίνων «να αποφευχθούν πάση θυσία οι συγκρούσεις». Από την πλευρά του, το Κ.Κ. επίσης καταδίκασε την κήρυξη ολοκληρωτικού πολέμου από τον Ντουτέρτε, υπενθυμίζοντάς του ότι «και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις ονειροπολούσαν ότι θα εξοντώσουν το Νέο Λαϊκό Στρατό, αλλά απέτυχαν» και προειδοποιώντας τον ότι «απομονώνεται όλο και περισσότερο από όλους τους κοινωνικούς τομείς που επιδιώκουν μια δίκαιη ειρήνη, και τελικά η μοναδική συντροφιά που θα του μείνει θα είναι τα σκυλιά του πολέμου»…
Ακόμη και η Συνδιάσκεψη των Καθολικών Επισκόπων, που διαθέτει μεγάλο κύρος στην κοινωνία, κατήγγειλε αυτήν την εβδομάδα ότι πολλά από τα θύματα του «πολέμου κατά των ναρκωτικών» είναι στην πραγματικότητα ακτιβιστές. Απομένει να δούμε αν αυτή η στροφή 180 μοιρών είναι «προσωρινή» ή σηματοδοτεί μια νέα μακροπρόθεσμη επιλογή του Ντουτέρτε. Και, κυρίως, πόση σχέση έχει με τις πιέσεις που δέχεται από τις ΗΠΑ να επανευθυγραμμιστεί στην ανοιχτά φιλοαμερικάνικη πολιτική όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων – ιδίως αφού οι Φιλιππίνες βρίσκονται σε μια στρατηγικά κρίσιμη περιοχή, όπου η αύξηση της κινεζικής επιρροής απειλεί τα λεγόμενα ζωτικά συμφέροντα της Ουάσιγκτον.
