Πήρε κανείς είδηση τη «φοβερή μάχη» για τη συνταγματική αναθεώρηση στη Βουλή; Η αδιαφορία του κόσμου έρχεται να εισπραχθεί από όλα τα κόμματα σαν δήθεν νοσηρό φαινόμενο. Γνωρίζουν καλά ότι υπάρχει αδιαφορία για όσα λένε και κάνουν, αλλά δεν έχουν άλλο αποδεκτό τρόπο να την ερμηνεύσουν.
Παίρνουν λοιπόν ένα μήνυμα πως όλα τα παιχνίδια και τα τερτίπια που κάνουν έχουν ορισμένα όρια. Το σκηνικό του «κολοβού» διπολισμού που θα στήσουν, κινδυνεύει να μην έχει την αξιοπιστία που ελπίζουν οι εμπνευστές του.
Ο πόλος της «προόδου», δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ και τα ρετάλια του, προσπαθεί να διασωθεί δια της πάλης «ενάντια στην ακροδεξιά και τον φασισμό που σηκώνουν κεφάλι». Στην πραγματικότητα, επιζητεί μια καλή θέση στο μετεκλογικό σκηνικό ώστε να μονοπωλήσει την «αντιπολίτευση» και να ξανάρθει γρήγορα στα πράγματα.
Ο πόλος της κεντροδεξιάς «επιστροφής στην κανονικότητα», δηλαδή η Ν.Δ., επιδιώκει να πάρει την αυτοδυναμία και τη διακυβέρνηση της χώρας, ώστε να μπει φρένο στο «ψέμα και τον τυχοδιωκτισμό του αριστερού ΣΥΡΙΖΑ».
Οι δύο πρωταγωνιστές ξέρουν ότι δεν έχουν ρεύμα μέσα στην κοινωνία (όπως δεν έχει και κανένα άλλο πολιτικό κόμμα). Δεν μπορούν να καταλάβουν πώς έχει σφηνωθεί στο κεφάλι των ανθρώπων η πεποίθηση ότι τα δύο κόμματα ακολουθούν πάνω κάτω την ίδια γραμμή, αυτή που τους υποβάλλουν οι Βρυξέλλες και οι πρεσβείες. Τα υπόλοιπα κόμματα δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί δεν κάνουν τη διαφορά και αντιμετωπίζουν κι αυτά σαν νοσηρό φαινόμενο την «αδιαφορία».
Για τον πολιτικό κόσμο, είναι κάπως ανεξήγητο το γεγονός της αποξένωσης της κοινωνίας από το πολιτικό σύστημα. Δεν καταλαβαίνουν ότι οι συνεχείς διαψεύσεις υποσχέσεων και αυταπατών έχουν δημιουργήσει αυτήν την αποστροφή.
Δεν μπορούν να αντιληφθούν πως το λαϊκό ένστικτο πιάνει στον αέρα πως τα δύο κόμματα υπηρετούν το ίδιο στρατόπεδο, αυτό της παγκοσμιοποίησης, και πως ο διπολισμός που θέλουν να δημιουργήσουν είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό «σημαδεμένος». Σημαδεμένος, σημαίνει επίσης και αναποτελεσματικός, ρευστός, μη σταθεροποιητικός.
Ο διπολισμός αυτός –αλλά και ολόκληρο το πολιτικό σύστημα σε γενικές γραμμές– υπηρετεί την αποδοχή της πραγματικότητας «λιγότερη Ελλάδα» που έχει εγκαθιδρυθεί από το 2010. Κυριολεκτικά λιγότερη Ελλάδα, οικονομικά, δημογραφικά, κοινωνικά, πολιτιστικά, εδαφικά, ιστορικά.
Σε μια ταραγμένη περιοχή, σε γεωπολιτικά πλαίσια αναδιανομής ισχύος, και με υποθηκευμένη τη χώρα, περισσότερο παρά ποτέ είναι αναγκαίο να αναδυθούν δυνάμεις που θα έχουν τουλάχιστον κάνει τον λογαριασμό τους με το τελευταίο 10χρονο. Θα έχουν αντλήσει πείρα και θα έχουν, έστω ως «σκαρίφημα» αλλά όχι «επί χάρτου», ένα σχέδιο κοινωνικής και εθνικής σωτηρίας. Βασισμένο σε μια πειστική ανάλυση της ελληνικής πραγματικότητας και ιδιαιτερότητας. Η ελπίδα θα αναδυθεί μέσα από μια σύνθετη και περιεκτική διαδικασία, η οποία θα θέσει στο επίκεντρο μεγάλα, βαθιά, στρατηγικά ζητήματα.
Η αποδέσμευση από τον σημαδεμένο διπολισμό και τα μικροπολιτικά παιχνίδια, είναι ένας από τους όρους για την απάντηση των καίριων ζητημάτων.
