Όπως γράφηκε στο Βήμα 18/11 «οι τρεις περιφερειακοί σύμβουλοι που εκλέγονται από ψηφοδέλτιο της Περιφέρειας Αττικής Αττική Συνεργασία-Όχι στο Μνημόνιο είναι ο επικεφαλής του κ. Αλ. Μητρόπουλος, ο υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης Βόρειου Τομέα κ. Δ. Τσουκαλάς (συνδικαλιστής ο οποίος είχε δραστηριοποιηθεί στον χώρο της ΠΑΣΚΕ και πρόεδρος της ΟΤΟΕ ώς το 2006) και ο υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης Ανατολικής Αττικής κ. Γ. Βαρεμένος (δημοσιογράφος, υποψήφιος βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ το 2009)». Δυνατή ομάδα! Συνασπισμένη μέχρι το μεδούλι…Η «σοσιαλιστική συνιστώσα» που πήγε με τον ΣΥΝ (γιατί υπάρχουν κι άλλες) δικαιολογημένα δεν δείχνει δυσαρεστημένη, τελικά, με το αποτέλεσμα. Δύο καθαρόαιμοι πασόκοι στους 3 δεν είναι και λίγο πράγμα στους δύσκολους καιρούς που ζούμε. Ίσως, όμως, ισχύσει το «ροτέισον» και δούμε κι άλλα χαμόγελα…
Μετά την Πάτρα, λίγο στην Αθήνα
Έπεσαν… ψιλές ανάμεσα στην νεολαία ΣΥΝ και ομάδες των ΕΑΑΚ στο Πολυτεχνείο το βράδυ της 14ης προς 15ης Νοέμβρη. Λίγο σαν έθιμο, λίγο σαν σπορ, λίγο σαν εκτόνωση πρέπει να πέσουν ψιλές για να αισθανθούν τα παλικάρια στα ίσια τους. Βέβαια, είχαν πέσει πολλές «αυτοκριτικές» μέσα στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ για τα αίσχη στην Πάτρα, αλλά τώρα τα ΕΑΑΚ δεν είναι παράταξη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ο αντίπαλος δεν είναι ενδοΑΝΤΑΡΣΥΑκός (στην Πάτρα η αναμέτρηση ήταν ΑΡΑΝ-ΑΡΑΣ) αλλά ξεκάθαρα «βάρβαρος-εχθρός» (νεολαία ΣΥΝ). Κάποτε πρέπει να σταματήσει και αυτό το αίσχος που επαναλαμβάνεται σε κάθε γιορτασμό… Αλλιώς οι όρκοι και τα μεγάλα λόγια πάνε βερεσέ. Άσε που ορισμένα παλικάρια (μάλλον βουπου προέλευσης, δηλαδή βορείων προαστίων) φώναζαν στην πορεία το αηδιαστικό σύνθημα: «Ο μόνος δρόμος να νικάς, ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, Μελιγαλάς»…
Ο Μίκης οργανώνεται
Κίνηση πολιτών ιδρύει ο Μίκης. Φαίνεται πως όταν το εξήγγειλε ως απάντηση στον εκλογικό εκφοβισμό του Παπανδρέου, είχε πάρει κιόλας την απόφασή του. Πολλοί αναρωτιούνται τι μπορεί να πει, σήμερα, ο Θεοδωράκης που να ξεπερνά την ιδιοσυγκρασιακή του αντιφατικότητα και να μη γίνει αντικείμενο φτηνού προσεταιρισμού (ιδιαίτερα στα εθνικά) από τους καθεστωτικούς;
Η εναλλακτική που αναζητάμε δεν είναι μόνο οικονομική και πολιτική. Προϋποθέτει την κοινωνική ανάταξη, την αναμόρφωση κοινωνίας και πολιτών. Στις μέρες μας τα ηθικοαξιακά, τα πολιτισμικά προτάγματα αναβαθμίζονται σε ύψιστη προτεραιότητα, γίνονται μέρος του αγωνιστικού σχεδίου. Εδώ ο Μίκης έχει λόγο και συμβολή, ακόμα κι αν η πρωτοβουλία του, ως σύνολο, εγγραφεί αρνητικά.
Οφείλουμε να κρίνουμε προσεκτικά, να ξεδιαλέξουμε και να ωφεληθούμε.
Κάποτε, κάποιοι μπόρεσαν
«Το Α’ Ελληνικόν Σοσιαλιστικόν Συνέδριον κατά την εν Πειραιεί συνεδρίασίν του της 10ης Νοεμβρίου ε.ε. παραδεχθέν ότι είναι άμεσος πλέον η ανάγκη της συνενώσεως όλων των σοσιαλιστικών οργανώσεων και ομίλων της χώρας προς μίαν κοινήν κατεύθυνσιν και δράσιν δια την ανάληψιν ενιαίας προσπαθείας χάριν της εξαπλώσεως και επικρατήσεως του σοσιαλισμού εις την χώραν, αποφασίζει την συνένωσιν όλων των οργανώσεων και ομίλων της χώρας εις ένα ενιαίον οργανισμόν υπό το όνομα «Σοσιαλιστικόν Εργατικόν Κόμμα της Ελλάδος» με έδραν τας Αθήνας». Είναι το «Ιδρυτικόν Ψήφισμα του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος της Ελλάδος», πρόδρομου του σημερινού ΚΚΕ, που έγινε από 10-17 Νοέμβρη του 1918 στον Πειραιά, στην αίθουσα συνελεύσεων των μηχανικών εμπορικών ατμοπλοίων. Οι «σοσιαλιστικοί όμιλοι και οργανώσεις», είναι τα σημερινά γκρουπούσκουλα και «αναχώματα» Γιατί να είμαστε ανίκανοι να μάθουμε από την πολύτιμη ιστορία μας;
Γίνονται και τέτοια
Την ώρα που στην ισχυρή Ελλάδα της ευρωζώνης, το συνταξιοδοτικό κατεδαφίζεται, οδεύει προς τους ιδιώτες και τα όρια ηλικίας ανέβηκαν, στη μακρινή Βολιβία, ο Έβο Μοράλες, ανακοίνωσε την εθνικοποίηση του συνταξιοδοτικού συστήματος στη χώρα και την μείωση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης στα 58 έτη από τα 65 που είναι σήμερα.
Μάλιστα οι μητέρες και οι εργαζόμενοι σε ορυχεία και μεταλλεία θα δικαιούνται συνταξιοδότησης σε μικρότερη ηλικία. Ας θυμηθούμε πως μέχρι σήμερα το συνταξιοδοτικό σύστημα της χώρας το είχαν αναλάβει η Prevision, θυγατρική της Ισπανικής BBVA, και η Futuro, θυγατρική της Ελβετικής Zurich Financial Services.
Σίγουρα δεν είναι μονόδρομος, ο μεσαίωνας ΠΑΣΟΚ και ΔΝΤ.
Να, βρε, κι άλλος δρόμος…
Ο πρώην πρόεδρος της Αργεντινής, Νέστορ Κίρχνερ, είχε διώξει το 2005 το ΔΝΤ από την Αργεντινή, κατηγορώντας το για την οικονομική κρίση στην οποία βυθίστηκε η χώρα το 2001.
Από τότε μέχρι σήμερα, οι παράγοντες της «αγοράς», υποστήριζαν ότι ο μοναδικός τρόπος για να ρυθμίσει η Αργεντινή το χρέος της ήταν να υποταχθεί στους όρους του ΔΝΤ, κάτι όμως που η χώρα αρνούνταν να κάνει. Πριν από λίγες μέρες, η πρόεδρος Κριστίνα Κίρχνερ, σε διάγγελμά της ανακοίνωσε ότι η «Λέσχη του Παρισιού» δέχτηκε να διαπραγματευτεί το χρέος της Αργεντινής, χωρίς τη μεσολάβηση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, «Δεν θα υπάρξουν επιτροπές, τράπεζες, εταιρίες, ούτε σύμβουλοι», είπε η πρόεδρος της χώρας. Ούτε μονόδρομος, ούτε σωτήριος δρόμος είναι το Μνημόνιο. Πολιτική επιλογή του συστήματος είναι.
Αφιερωμένο στο σ. Φώτη
Προφανώς ο κ. Ντομινίκ Στρος Καν, ως γνήσιος εκπρόσωπος των «αγορών», είναι ο πιο κατάλληλος να εκφράσει το πραγματικό νόημα των «αυτοδιοικητικών» εκλογών.
Δήλωσε, λοιπόν, με αφοπλιστικό κυνισμό: «Έγιναν εκλογές στην Ελλάδα και η Αριστερά κέρδισε. Και η δεξιά να ήταν στην εξουσία, το ίδιο θα γινόταν. Αυτό που με ενδιαφέρει δεν είναι η νίκη της Αριστεράς, αλλά ότι η κυβέρνηση με το πρόγραμμα του ΔΝΤ έγινε κατανοητή από την κοινή γνώμη και η κοινή γνώμη στηρίζει την κυβέρνηση. Αυτό δεν έχει γίνει ποτέ ξανά στο παρελθόν, με ένα πρόγραμμα τόσο σκληρό όσο αυτό που οι Έλληνες υποχρεώθηκαν να υποστούν».
Τι λέτε λοιπόν; Ήταν ψήφος για «άξια αυτοδιοικητικά στελέχη» ή ψήφος στην κυβέρνηση και το ΔΝΤ;
ΣΥΡΙΖΑ αλά καρτ
Φαίνεται, πως τουλάχιστον ορισμένα στελέχη του ΣΥΝ, μάλλον δεν άκουσαν σωστά τα «μηνύματα» των εκλογών.
Ποια ήταν, λοιπόν, τα μαντάτα των εκλογών για το Γ. Μπαλάφα, μέλος της Π.Γ. του ΣΥΝ;
«Εκτιμώ ότι δεν μπορούμε να συμπορευτούμε με το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής και τον Αλέκο Αλαβάνο, που βρέθηκαν απέναντι στον ΣΥΝ. Αντίθετα, πρέπει να αναζητήσουμε τα κοινά σημεία και την πορεία της συνεργασίας μας με τις υπόλοιπες δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, με τις οποίες υπάρχουν σχέσεις εμπιστοσύνης και αλληλεγγύης.»
Και ο Τ. Κορωνάκης, επίσης μέλος της Π.Γ., συμπληρώνει:
«Ανασύνθεση -στον ΣΥΡΙΖΑ- με τις συγγενείς δυνάμεις, με τις οποίες έχουμε κοινό πολιτικό σχέδιο και συνεργασία στα κοινωνικά μέτωπα, είτε ακόμη και εκλογική, με τις υπόλοιπες δυνάμεις.»
Αυτή την «ενότητα» διεμήνυσαν στον ΣΥΝ τα αποτελέσματα.
Τι λένε οι πνευματικοί μας ταγοί;
Ο κύριος λέγεται Νικόλαος Μουρκογιάννης και έδωσε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη:
Ερώτηση: Πώς θα περιγράφατε τον εαυτό σας;
Απάντηση: «Είχα από μικρός πεισθεί ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την ανθρωπότητα ήταν η Σοβιετική Ένωση. Υπήρξα μαχητής του Ψυχρού Πολέμου».
Ερώτηση: Είστε αντικομμουνιστής;
Απάντηση: «Αν ήμουν αντικομμουνιστής θα έδινα αξία στον κομμουνισμό».
Ερώτηση: Σας έχουν κατηγορήσει ότι είστε το πρόσωπο που προώθησε την πώληση των αμερικανικών F-16 στην Ελλάδα. Όντως είστε περήφανος γι’ αυτό;
Απάντηση: «Ναι, διότι έβαλα ένα λιθαράκι στην ενίσχυση της εθνικής άμυνας και την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης».
Ερώτηση: Ποιους πολιτικούς θαυμάζετε;
Απάντηση: «Θεωρώ τον Ρόναλντ Ρίγκαν τον πιο έξυπνο άνθρωπο στον κόσμο».
Τι το περίεργο;
Το άτομο αυτό, επελέγη και διορίστηκε από τον κ. Γερουλάνο, στη θέση του προέδρου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Σωστά διαβάσατε.
