του Μάριου Διονέλλη
Επειδή εδώ που έφτασα, μπορεί να μην ξέρω τί ακριβώς έχει μετά, αλλά πίσω πια δε γυρίζω.
Επειδή αυτούς που με προτρέπουν στο ΝΑΙ, τους ξέρω πια από την καλή και την ανάποδη. Επειδή το όργιο της προπαγάνδας, της παραπληροφόρησης και της διαστρέβλωσης ξεπέρασε κάθε προηγούμενο.
Επειδή δε θέλω να ντρέπονται για μένα εκείνοι που πέθαναν από ένα αναμμένο μαγκάλι ή αυτοκτόνησαν δίπλα σε ένα δέντρο στο Σύνταγμα καθώς «δεν άντεξαν να ψάχνουν στα σκουπίδια για το φαγητό τους» όπως έγραφε ο Δημήτρης Χριστούλας.
Επειδή θεωρώ ντροπή δίπλα σ’ εκείνο το δέντρο να διαδηλώνουν με ψηλοτάκουνα και κολονάτα ποτήρια κρατώντας πλακάτ «Γιούνκερ σ’ αγαπάμε», ή «Ναι στα μέτρα των δανειστών».
Επειδή θέλω να γυρίσουν πίσω τα παιδιά που φύγανε εκτός Ελλάδος και επειδή θέλω να απαντήσω και στον εαυτό μου με επιχειρήματα γιατί δεν τους ακολούθησα και προτίμησα να μείνω εδώ να παλεύω.
Επειδή θα χρειαστούν πολλά χρόνια για να έχω αντίστοιχη ευκαιρία. Για να μου δώσουν τη δυνατότητα, να στείλω απευθείας μήνυμα οργής λαού στη Μέρκελ και στον Σόιμπλε. Επειδή έχω κουραστεί να μου ζητούν ως κακές γκουβερνάντες να τηρήσω τις υποχρεώσεις και τους κανόνες, που οι ίδιοι παραβιάζουν συστηματικά.
Επειδή έχω βαρεθεί να υποτάσσομαι στο όνομα της δημοκρατικής ενωμένης Ευρώπης. Επειδή τα «αχαρτογράφητα νερά» όπως τα λένε όσοι θέλουν να με τρομάξουν θα είναι πάντα πιο γοητευτικά από τα νερά που βρίσκομαι σήμερα, τα ήδη βαλτωμένα, που αρχίζουν πλέον να μυρίζουν αφόρητα.
Για όλα αυτά λοιπόν και για χιλιάδες άλλα τόσα. ΟΧΙ και πάλι ΟΧΙ!
