Ακόμα κι αν αυτό όλο είναι σκηνοθεσία μιας τεραστίων διαστάσεων σύγχρονης κινέζικης όπερας, όπως πιστεύουν οι πιο δύσπιστοι για το κινέζικο «θαύμα», θα πρέπει να ομολογήσουμε ότι τα στοιχεία που το συναρθρώνουν πολιτικά, αν ήταν αληθινά, θα συνιστούσαν μια πραγματική κοσμογονία αριστερής επαναστατικής έμπνευσης και κατασκευής. Ο πρόεδρος Σι στην κεντρική του ομιλία θύμιζε… Κάστρο, στο πιο ήρεμο! Αναφέρθηκε 22 φορές στο σοσιαλιστικό μετασχηματισμό και στη σοσιαλιστική επανάσταση, 21 φορές στο Κομμουνιστικό Κόμμα, 10 φορές στον Μαρξ, τον Μαρξισμό και τον Μαρξισμό-Λενινισμό, 4 φορές στον πρόεδρο Μάο, με αναφορές και σε άλλους ηγέτες του ΚΚΚ, με ορολογία που κανένα αριστερό κόμμα δεν χρησιμοποιεί πλέον στη Δύση, όπως ιμπεριαλισμός, ηγεμονισμός, γραφειοκρατικός καπιταλισμός, διαφθορά, επανάσταση, απελευθέρωση, ανεξαρτησία, λαϊκός στρατός, ενωμένο πατριωτικό μέτωπο, ειρήνη, δημοκρατία, αρμονία κ.λπ.
Αν πλαισιώσεις αυτή την ομιλία με τις εικόνες που είδαν σε όλο τον κόσμο από την Κίνα, με τα τεράστια σφυροδρέπανα, τις αμέτρητες κόκκινες σημαίες, τα επαναστατικά τραγούδια και τη χαρά του κόσμου που έκανε μακριές ουρές για να δει τις ταινίες για την ιστορία του ΚΚΚ που προβάλλονται στους κινηματογράφους όλης της χώρας, θα καταλάβει γιατί έδειχναν τόσο πολύ αμήχανοι και δυστυχισμένοι οι ανταποκριτές του BBC, της Deutsche Welle και των άλλων μεγάλων δυτικών συγκροτημάτων ενημέρωσης στο Πεκίνο. Μπορεί να έλεγαν τα δικά τους σε αντιπερισπασμό, για το Μεγάλο Άλμα, την Πολιτιστική Επανάσταση, τους διαδηλωτές στο Χονγκ Κονγκ και τους Ουιγούρους, αλλά κανένας τους δεν τόλμησε να πει ότι οι Κινέζοι δεν συμμετέχουν στους εορτασμούς για τα 100 χρόνια. Είναι χαρακτηριστικό ότι μια ανάρτηση στο κινέζικο τουίτερ Sina Weibo ενός ντοκουμέντου με την έκκληση του Αϊνστάιν το 1932 στην Κουομιντάνγκ να αφήσει ελεύθερο τον Τσεν Ντουσιού, έναν από τους ιδρυτές του ΚΚΚ, είχε 290 εκατομμύρια θεάσεις σε δύο μέρες!
Στ. Ελλ.
