Η εισβολή του Ερντογάν στη Συρία, η προέλαση προς το Ιράκ, η διείσδυση στα Βαλκάνια και οι απειλές για τα νησιά του Αιγαίου, αποτελούν πτυχές ενός ενιαίου μετώπου. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε τι θέλει ο Ερντογάν αν παρακολουθούμε χωριστά τη Μ. Ανατολή από τα Βαλκάνια, ειδικά τη Θράκη και το Αιγαίο, ενώ για την Τουρκία συγκροτούν πλευρές μιας ενότητας με διαφορετική αντιμετώπιση, ένταση και εξέλιξη στο χρόνο. Ο Ερντογάν κραυγάζει ότι οι εχθροί (ΗΠΑ, Άγγλοι κ.λπ.) θέλουν να διαλύσουν την Τουρκία. Είναι η μισή αλήθεια. Θέλουν, πράγματι, να κόψουν ένα κομμάτι από την Τουρκία, να το δώσουν σε ένα κουρδικό προτεκτοράτο για να ελέγχουν πετρέλαιο και αέριο. Μια τόσο ογκώδης Τουρκία αποδεικνύεται δύσχρηστη. Η άλλη μισή αλήθεια είναι ότι θέλουν να διώξουν τον Ερντογάν γιατί τους έχει μπει στο μάτι.
***
Οι Άγγλοι ενίσχυσαν τον Κεμάλ και πούλησαν τους Έλληνες επειδή ήθελαν έναν φράχτη απέναντι στη Ρωσία, αλλά και γιατί δεν ήθελαν να υπάρχει ναυτική δύναμη στη Μεσόγειο που θα μπορούσε να γίνει ανταγωνιστική, η Ελλάδα. Ο εμπορικός στόλος ελληνικών συμφερόντων είναι και σήμερα μεγάλος, αλλά δεν υπάρχει φιλόπατρις πολιτική ηγεσία ώστε να αποτελεί άμεσο παράγοντα ισχύος.
Πριν ακόμα από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, και ως σήμερα, αμετάβλητη προτεραιότητα παραμένει το να μην κατέβει η Ρωσία στη Μεσόγειο. Αν η Ρωσία μπορούσε να φτάσει ανεμπόδιστα από στεριά και θάλασσα στη Μεσόγειο θα ανατρέπονταν άρδην ο συσχετισμός δυνάμεων ΝΑΤΟ-ΗΠΑ / Αγγλοσαξώνων υπέρ των Ρώσων. Αν η Τουρκία άνοιγε τις πόρτες στη Ρωσία για να κατέβει στη Μεσόγειο, η καταστροφή της Σμύρνης θα θύμιζε παιδικό παραμύθι μπροστά στο μέγεθος της ήττας των Δυτικών. Μόνη σωτηρία τους, θα ήταν ή να εισβάλλουν ευθέως και χωρίς προσχήματα στην Τουρκία για να ανατρέψουν τον Ερντογάν ή, αν υπήρχε ρωσική παρέμβαση, ένας Παγκόσμιος Πόλεμος.
Το Αιγαίο και η Θράκη, διεκδικούμενες περιοχές από την Τουρκία, τυπικά αποτελούν διμερή υπόθεση, αλλά μπορεί να προκαλέσουν γενικευμένη αναταραχή αν κάποιος ισχυρός ψάχνει για αφορμές. Οι Άγγλοι π.χ. δημιουργούν οξύ αντιρωσικό κλίμα και κόβουν γέφυρες δήθεν για έναν συνταξιούχο διπλό πράκτορα, άνευ αξίας και σημασίας. Ρωσία και ΗΠΑ / Αγγλοσάξονες έχουν ποικίλα σενάρια στο τραπέζι. Όπου χώρες από την Ελλάδα και τη Σερβία έως την εύθραυστη Αίγυπτο, το Ιράκ και φυσικά τη Συρία, παίζουν την Ιφιγένεια. Ελπίζοντας στον από μηχανής θεό.
Ο Ερντογάν καλεί τον λαό του να ματώσει για να υπάρξει. Αλλιώς, με τις αυταπάτες, επέρχεται επώδυνος θάνατος. Εμείς τρέχουμε σε Βερολίνα, Παρίσια και Ουάσιγκτον μήπως άλλοι μας γλιτώσουν
Οι Δυτικοί εμφανίζονται υποχωρητικοί απέναντι στον Ερντογάν. Αλλά οι Αγγλογάλλοι έκαναν πλήθος υποχωρήσεις και στον Χίτλερ ενόψει του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Είχαν να επιλύσουν πολλά προβλήματα, π.χ. ισχυρό φιλοναζισμό στην Αγγλική Αυλή, πεταινισμό (δοσιλογισμός) στη Γαλλία, φόβο συμμαχίας Χίτλερ-Στάλιν κ.λπ. Τώρα ασχολούνται ακόμα με το πως θα μοιράσουν την λεία μετά τον πόλεμο, τι θα κάνουν με τους «διαβολικούς», ή μάλλον διαβολεμένους, Ρώσους.
***
Ο Ερντογάν έτρεξε στην Αυλή του Πούτιν. Η ρώσικη αρκούδα τον αγκάλιασε. Η σχέση της Ρωσίας με την Τουρκία προσομοιάζει με τη σχέση Μόσχας-Βερολίνου. Γερμανία και Τουρκία συνορεύουν με τη Ρωσία. Αλλά η Μόσχα έχει την υπεροχή απέναντί τους. Ο Ερντογάν προσεγγίζει τη Μόσχα ως υποδεέστερος. Ο Τούρκος ωστόσο δεν πήγε στη Μόσχα ως κουρελής επαίτης αλλά έχοντας στο σακούλι αιτήματα και δώρα. Τα δώρα τα είπαμε. Π.χ. αγορές όπλων, πυρηνικά εργοστάσια, να ανοίξει πόρτες προς τη Μεσόγειο στους Ρώσους. Τα αιτήματα τα βλέπουμε, π.χ. να μπει στο Αφρίν. Και προς τους Αμερικάνους να επεκταθεί ως το Ιράκ. Το δώρο του προς τις ΗΠΑ είναι σταθερό: παραμένει πιστός στη Δυτική συμμαχία. Ο Ερντογάν έχει και για την «Ευρώπη», την Ε.Ε., δούναι και λαβείν. Εκατομμύρια πρόσφυγες έναντι εκατομμυρίων ευρώ. Συναλλαγές γίνονται από όλους με όλους. Οι οξείες οικογενειακές φιλονικίες συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες. Ο Ερντογάν έριξε ρώσικο αεροσκάφος αλλά τελικά τα βρήκε με τον Πούτιν. Πόσο μάλλον με τις ΗΠΑ. Κανείς δεν ξεχνάει ούτε το αεροπλάνο ούτε το πραξικόπημα, αλλά κάθε πράγμα στον καιρό του. Ο Ερντογάν θα παραμείνει όσο καιρό δεν υπάρχει διάδοχος που θα εξασφαλίζει ότι η Τουρκία θα φράζει το δρόμο στη Ρωσία. Πάντως, σιγά-σιγά οι επιλογές περιορίζονται στο «πάρτα όλα ή τα χάνεις όλα». Χωρίς εναλλακτικές λύσεις μειωμένου κόστους. Ο Ερντογάν το είπε ξεκάθαρα μόλις προχθές: Θα χάσουμε ζωές, θα πάρουμε ζωές. Η ωμή αλήθεια. Η άγνωστη γλώσσα στην Αθήνα.
Ο Κοτζιάς, σε μια απολύτως υπολογισμένη έκρηξη ηττοπάθειας και ψεύδους, υπενθύμισε ότι χάσαμε από τους Τούρκους το 1922. Είναι γεγονός, αλλά έτσι σερβιρισμένο παραποιεί την αλήθεια ότι οι Άγγλοι ενίσχυσαν τον Κεμάλ για να φράξει την κάθοδο στους Ρώσους. Όποιος καλλιεργεί, άμεσα ή έμμεσα, την ιδέα ότι η Τουρκία είναι ανίκητη, την εξυπηρετεί. Άλλο η φρόνηση και άλλο το «σφάξε με Αγά μου». Ο Ερντογάν, ο μόνος αξιόλογος αντίπαλος της πατρίδας μας, καλεί τον λαό του να ματώσει για να υπάρξει. Αλλιώς, με τις αυταπάτες, επέρχεται επώδυνος θάνατος. Εμείς π.χ. τρέχουμε σε Βερολίνα, Παρίσια και Ουάσιγκτον μήπως άλλοι μας γλιτώσουν. «Μοναχή το δρόμο πήρες εξανάρθες μοναχή», λέει για την ελευθερία ο Σολωμός, που δεν ήταν αριστερός ούτε δεξιός. Αλλά ήταν πατριώτης, αριστοκράτης, αγαπούσε την αλήθεια και ήξερε ότι αυτή σώζει.
