Από Βουλγαράκη μέχρι Θόδωρo, ένα τσιγάρο δρόμος. Του Ζαχαρία Ρουστάνη
Υπάρχει, τελικά, κάτι προσβλητικότερο από τον πολιτικαντισμό των κυβερνώντων σε μια χώρα ήδη εξαπατημένη από τους πολιτικούς της εκπροσώπους. Σε μια χώρα που καλείται τώρα να αφομοιώσει και να προσκυνήσει τα τρομακτικά αδιέξοδα της ασυνέπειάς τους, της θρασύτατης ανακολουθίας προεκλογικών δεσμεύσεων και κυβερνητικών… συμπεριφορών.
Ένας λαός πιέζεται να προσαρμοστεί στην παιδαριώδη λογική τους και στον βρομερό αμοραλισμό τους…
Με ελεύθερο βομβαρδιστή τον Θεόδωρο Πάγκαλο προκαθορίστηκε, κακήν- κακώς τις τελευταίες ημέρες, το «ηθικό πλαίσιο» των τηλεφωνικών παρακολουθήσεων και της «αποδοτικής» κατασκοπίας, και κατ’ επέκταση των παραβιάσεων στην επικοινωνία, φίλων, εχθρών, κρατών, συνεργατών και συναλλασσόμενων εν γένει!
(Προκαταβολικό πλαίσιο διαχείρισης και του προβλήματος του συντρόφου του πρώην βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, Μιχάλη Καρχιμάκη, που έχει κληθεί να απολογηθεί την Παρασκευή 8 Νοεμβρίου για ηθική αυτουργία στην κακουργηματική πράξη της παραβίασης μυστικών της πολιτείας, από τον ίδιο ανακριτή που χειρίζεται την υπόθεση των υποκλοπών και του σχεδίου δολοφονίας του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, εξαιτίας ενός διαβαθμισμένου εγγράφου για την Πολεμική Αεροπορία που βρέθηκε στο σπίτι του).
Στο κάτω-κάτω, έχει παραγραφεί
Μα η ευωδία της ad hoc νομιμοποίησης των όπου γης φασιστικών παραβιάσεων του βασικού ανθρωπίνου δικαιώματος συνοδεύτηκε από το… πολύτιμο συμπέρασμα ότι «η Ελλάδα δεν ήταν πάντοτε θύμα» και από την ανεπανάληπτη ρήση ότι στο κάτω-κάτω «έχει παραγραφεί ως αδίκημα». Σαν να ’θελε να συμπληρώσει την εξωφρενική ατάκα του Γιώργου Βουλγαράκη το 2008, πως «ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό», με το «και ό,τι έχει παραγραφεί επίσης είναι ηθικό».
Αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που ο παράγοντας αυτός της πολιτικής μας ζωής χρησίμευσε για να υπηρετήσει φίλιες πολιτικές, στρατηγικές και σκοπιμότητες.
Ο παραλογισμός των κατασχέσεων και του ξεπουλήματος επιχειρήθηκε από τον Φεβρουάριο του 2011 να επεκταθεί στην ελληνική κοινωνία με την πολύτιμη… συνδρομή του. Για όσους δεν το είχαν «καταλάβει» από τότε, η δήλωση-λύση Πάγκαλου ότι θα πουλήσει ένα ακίνητο για να ξεπληρώσει το χαράτσι, ήταν η τελευταία πράξη του ενορχηστρωμένου μας δράματος, αυτής της πρωτοφανούς φαρσοκωμωδίας, η ακροτελεύτια… διδασκαλία, σαν να απευθυνόταν σε άβουλα νήπια και όχι σε ελεύθερους ανθρώπους!
Τι μάθαμε από τη… σεβαστή μας Διοίκηση
Η υποτίμηση της νοημοσύνης μας, ο βίαιος υποβιβασμός της, το χοντρό δούλεμα, η κακοποίηση των στοιχειωδών αξιών και των βασικών ηθικών μας αρχών, είναι τα μοναδικά προϊόντα-αποτελέσματα της… αναπτυξιακής πολιτικής της συγκυβέρνησης Σαμαρά. Με πρωτεργάτες φαιδρούς πολιτικούς, από τον Πάγκαλο, τον Χρυσοχοΐδη και τον Παπανδρέου, ώς τον Γεωργιάδη, τον Ταμήλο και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, και με αναμεταδότες τους φωστήρες της δικής μας υψηλής δημοσιογραφίας, παράγονται καθημερινά τα συστατικά στοιχεία της πολιτικής μας κόλασης.
Μάθαμε σιγά-σιγά από αυτούς να τιμούμε περισσότερο τη βιωσιμότητα του χρέους από τη βιωσιμότητα των ανθρώπων αυτής της χώρας.
Μάθαμε να υποτάσσουμε τα πάντα στην ισχύ μιας τυχάρπαστης, ευτελούς και δήθεν ιερότερης προτεραιότητας για… αξιοπιστία της ελληνικής κυβέρνησης στις διεθνείς αγορές. Ακόμα και τις ανειλημμένες υποχρεώσεις της πολιτείας απέναντι στους πολίτες της, στην υγεία και την περίθαλψη, στην εκπαίδευση, στην εργασία, στα στοιχειώδη δικαιώματα και τις ελευθερίες, στην απονομή δικαιοσύνης.
Από αυτούς μάθαμε ότι η λογική είναι μια αλυσίδα που μας κρατά δεμένους στις επιταγές της τρόικας και των… συνεταίρων της.
Ότι η δημοκρατία είναι το πολίτευμα που σου επιτρέπει να εξοντώνεις τους αντιπάλους σου.
Ότι γενικά ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Έγινε δηλαδή κανόνας μας αυτό που λέγαμε σαρκαστικά για τους αθεόφοβους!
Κι όπως αδυνατεί ο μέσος Έλληνας πολίτης να ξεχωρίσει τον ντίλερ, τον ντελάλη των τηλε-πωλήσεων, από τους ντίλερ, ντελάληδες των μνημονίων, αδυνατεί και να πιστέψει ότι τη λύση δεν τη δίνει και στις δύο περιπτώσεις το τηλεκοντρόλ.
Ότι τη λύση θα τη δώσει ένας πολιτικός χώρος με αρχές, με προγραμματικές δεσμεύσεις που θα εφαρμόσει, με ιερά και όσια που θα τιμήσει…
Που θα μας αποδείξει ή θα μας διδάξει ότι υπάρχει και απελευθερωτική λογική, ότι η δημοκρατία βασίζεται στο σεβασμό και τη διάσωση της αντιπαλότητας, ότι τα μέσα στιγματίζουν ανεξίτηλα το σκοπό…
