Πριν λίγες μέρες ο Κ. Καραμανλής μίλησε μετά από χρόνια και τόνισε ορισμένα ζητήματα που δεν άρεσαν άμεσα στην αμερικάνικη πλευρά. Ο Αλ. Τσίπρας που δεν είναι πλέον μονάχα εκφραστής μιας κεντροαριστερής πολιτικής, αλλά έχει αγκαλιαστεί στενά από τον αμερικάνικο παράγοντα και επομένως έχει δεσμεύσεις και υποχρεώσεις προς αυτόν. Γι’ αυτό έπρεπε να ακυρωθεί ο αρκετά φιλοευρωπαϊκός προσανατολισμός του Κ. Καραμανλή, όπως και να του σταλούν μηνύματα για την απόρριψη της Συμφωνίας των Πρεσπών. Κυρίως δε να του κοπούν τα «δεν δεχόμαστε υποδείξεις και πιέσεις από κανένα σύμμαχο, εταίρο κ.λπ.». Αυτά δεν επιτρέπονται ούτε ως σκέψη καν. Γι’ αυτό φρόντισαν και έβγαλε ο Αλ. Τσίπρας από το αρχείο της διπλωματικής υπηρεσίας του Μαξίμου αλληλογραφία του Κ. Καραμανλή της εποχής του 2005, ενώ είναι γνωστό πως η στάση της Ελλάδας στο Βουκουρέστι δεν άρεσε στις ΗΠΑ.
Από την άλλη ο αμοραλισμός του Αλ. Τσίπρα και ΣΥΡΙΖΑ είναι τέτοιος που δεν έχει κανένα πρόβλημα να κάνει τέτοιες κινήσεις για μικροπαραταξιακά οφέλη λίγες μέρες πριν τις εκλογές, δείχνοντας ότι δεν σταματά μπροστά σε τίποτα, φτάνει να διασωθεί. Το γεγονός πως και ο Π. Παυλόπουλος δεν υπογράφει τις αλλαγές που ήθελε ο Τσίπρας στο χώρος της Δικαιοσύνης, είναι ένα μήνυμα για το τι θα γίνει στο πεδίο αυτό, αν χρειαστεί μετά τις εκλογές.
Κάποτε ίσως ανοίξουν όλοι οι φάκελοι της δεκαετίας που πέρασε και θα ριχτεί άπλετο φως. Τώρα όποιος θέλει για ίδιον όφελος ρίχνει κάποιο πυροβολισμό. Όταν ανοίξουν όλα να δούμε ποιος θα χαίρεται, ποιος θα κρύβεται και ποιος θα τιμωρείται…
Ν.Τ.
