Όλοι οι πόλεμοι, χωρίς εξαίρεση, έχουν ως προϋπόθεση την πεποίθηση των εμπολέμων ότι στο τέλος θα υπάρξουν επιζώντες, νικητές ή ηττημένοι. Ως τώρα. Ο πυρηνικός πόλεμος έχει αλλάξει αυτήν την πεποίθηση. Αλλά αντί να εδραιωθεί ότι οι πυρηνικές βόμβες σκότωσαν τον πόλεμο, αναπτύχθηκε η φιλολογία ότι όχι μόνο πόλεμος θα γίνει αλλά και ότι θα καταστρέψει τη ζωή στον πλανήτη. Αυτό βασίζεται στη διαδεδομένη πεποίθηση ότι ο παραλογισμός περισσεύει στον Κόσμο μας.
Ο Πόλεμος των τριών «Π» (Παγκόσμιος, Πυρηνικός, Πόλεμος) είναι ένας από τους πολλούς Δράκους για να μένουν φρόνιμα μερικά άτακτα παιδάκια. Οι Μεγάλες χώρες θέλουν να ελέγχουν τις μικρότερες, είτε με τον τρόμο είτε όπως αλλιώς μπορούν για λόγους Οικονομικούς, ισορροπίας Ισχύος, κ.λπ. Το πρωτοδίδαξε η Συμφωνία της Γιάλτας. Όπου αφού νίκησαν τους Ναζί, Ρωσία και Δύση μοίρασαν τους μπαϊλντισμένους ανθρώπους σαν να ήταν κοπάδι πρόβατα. Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος δεν είχε καλή κατάληξη για τη Δύση. Νικήθηκε ο γερμανικός ναζισμός αλλά στη μισή Ευρώπη επικράτησε ο κομμουνισμός αν και τελικά μόνο η Ρωσία παραμένει όρθια και ισχυρή.
Τώρα, στη Μ. Ανατολή, μαγειρεύουν ένα είδος «εμπόλεμου συμβιβασμού» αφού πρώτα χυθούν ποτάμια αίματος ώστε ο συμβιβασμός να γίνει αναγκαία αποδεκτός. Μικρογραφία αυτού του παιγνίου ήταν η «κρίση Ελλάδας-Τουρκίας του Μαρτίου 1987» όταν ο Χ. Κίσινγκερ υπόδειξε στον Α. Παπανδρέου να συνεννοηθεί με τον Οζάλ να προκαλέσουν ψευδή κρίση στο Αιγαίο, να φοβηθεί ο κόσμος και να οδηγηθούν σε συνεννοήσεις οι δυο πλευρές». Όπερ και εγένετο.
Τα δυτικά ΜΜΕ μεταδίδουν ότι Ιρανοί και Ισραηλινοί ειδοποιούν, σχεδόν σε κάθε βήμα «κλιμάκωσης», τους Αμερικανούς για τα χτυπήματα που θα κάνουν, σίγουροι ότι οι ΗΠΑ κάνουν κι αυτές ευσυνείδητα τη δουλειά τους, του ελεγκτή / μεσολαβητή, ώστε να μην ξεπεραστούν τα όρια
Τώρα, τα δυτικά ΜΜΕ μεταδίδουν ότι Ιρανοί και Ισραηλινοί ειδοποιούν, σχεδόν σε κάθε βήμα «κλιμάκωσης», τους Αμερικανούς για τα χτυπήματα που θα κάνουν, σίγουροι ότι οι ΗΠΑ κάνουν κι αυτές ευσυνείδητα τη δουλειά τους, του ελεγκτή / μεσολαβητή, ώστε να μην ξεπεραστούν τα όρια. Αλλά πρώτα θα εξαντληθούν και οι τελευταίες εφεδρείες ώστε οι απώλειες να υποχρεώσουν τους εμπόλεμους να αποδεχθούν μια ανεκτή λύση από όλους τους εμπλεκόμενους.
Ως τώρα νομίζαμε ότι ενημέρωναν μόνο οι σύμμαχοι αλλά μάθαμε ότι ενημερώνουν τις ΗΠΑ και οι αντίπαλοι. Και, όπως στην σκυταλοδρομία, ενημερώνονται και οι άλλοι δύο, Κίνα και Ρωσία. Δημοσίως πλέον, το Ιράν και το Ισραήλ ομολογούν ότι ενημερώνουν τις ΗΠΑ για τα σχέδιά τους λεπτομερώς. Ένα είδος Γιάλτας προσαρμοσμένο στις σημερινές, πολύπλευρες, συνθήκες. Η (αιματηρή) Τάξη διαφυλάσσεται. Η Θέση κυριαρχίας-υποτέλειας δεν αμφισβητείται αν και οι ρόλοι ανακατανέμονται.
Στην πραγματικότητα όλοι είναι στριμωγμένοι. Η σκλήρυνση στις αποφάσεις της κυβέρνησης των ΗΠΑ δείχνει αδυναμία και θολούρα στις επιλογές τους. Το ίδιο και η αδυναμία επίλυσης των προβλημάτων με πολιτικά μέσα – και όχι με (απόπειρες) δολοφονίας.
Οι Ρώσοι το πάνε λάου-λάου (στο Ουκρανικό) με (ελεγχόμενα) προβλήματα εσωτερικά και αόριστο μέλλον καθώς η διαδοχή σε κάθε προσωποπαγές καθεστώς κρύβει παγίδες και πιθανές ανωμαλίες –που δεν τις αποφεύγει ούτε η Δημοκρατία με το σύστημα των εκλογών, όταν τα προβλήματα ζορίζουν– βλέπε ΗΠΑ.
Οι Κινέζοι είναι άγνωστος Χ, δεν μπορεί να εκτιμηθεί με ακρίβεια ο λόγος που ο Σι κατάργησε την παλαιά απόφαση της αλλαγής ηγεσίας κάθε δεκαετία, δείγμα σταθερότητας αλλά ίσως και τέλματος. Ο στόχος του κομμουνισμού –όπως επιμένει το ΚΚ Κίνας– είναι ασαφής διότι ο κομμουνισμός και ο δρόμος προς αυτόν μοιάζει με το ταξίδι του Κολόμβου που όταν ξεκίνησε δεν ήξερε που ακριβώς πάει και όταν έριξε άγκυρα δεν είχε ιδέα που ακριβώς είχε φτάσει. Απολύτως δικαιολογημένα, θα πουν οι μαρξιστές, προσθέτοντας ότι έτσι ή αλλιώς είχε ανακαλυφθεί μια νέα ήπειρος. Αλλά αυτό είναι μια άλλη Ιστορία.
