Οι εκλογές στην τελική ευθεία κι εγώ ταξιδεύω στην Ιτέα. Για μια εκδήλωση που αναβλήθηκε μετά την τραγωδία στα Τέμπη. Εκεί, πλάι στη θάλασσα θα μιλήσω για τα βιβλία μου και θα φτιάξω ιστορίες με τα παιδιά.
Κατάγομαι από τη Φωκίδα, έχω γράψει δυο βιβλία για την περιοχή μας, την «Πέμπτη πόλη των Δωριέων» και το «Μυστήριο στο Μαντείο των Δελφών». Ειδικά το πρώτο μου βιβλίο είναι μάλλον ενοχλητικό για τους ιθύνοντες του νομού αφού –αν και απευθύνομαι σε παιδιά και εφήβους– γράφω για τα όσα συμβαίνουν με το ζήτημα της εξόρυξης του βωξίτη. Μια διαρκής πληγή για τη Φωκίδα, με την πολυετή καταστροφή της Γκιώνας και τα οφέλη συγκριτικά ελάχιστα για τον νομό.
Ειδικά η Ιτέα που οι ντόπιοι αποκαλούν και «Μονακό της Ελλάδας» είναι μια πόλη που σε οποιαδήποτε άλλη χώρα θα είχε τουρισμό όλο το χρόνο. Λίγα λεπτά από τους Δελφούς, ένα από τα πιο ακτινοβόλα μνημεία του κόσμου, με υπέροχες παραλίες, εκλεκτά προϊόντα από τον περίφημο ελαιώνα της Άμφισσας, απλώνεται μαζί με τη Κίρρα στο βόρειο μέρος του Κορινθιακού Κόλπου και προσφέρεται για ποδηλασία, περπάτημα, όμορφες στιγμές στα ταβερνάκια και τα καφέ της παραλίας…
Ιδανικός τουριστικός προορισμός!
Κι όμως… Δεν υπάρχει καμία στήριξη προς αυτή τη κατεύθυνση. Ο δρόμος, δεκαετίες τώρα δυσκολεύει την πρόσβαση και προς την Εθνική Οδό Αθηνών-Λαμίας αλλά και προς τη Ναύπακτο. Και η κάποτε θαλάσσια πρόσβαση είναι απολύτως υποβαθμισμένη. Βλέπεις την Πελοπόννησο απέναντι αλλά δύσκολα τη φτάνεις…
Η τυχόν τουριστική ανάπτυξη σε συνδυασμό με τη γεωργία και τη κτηνοτροφία βλέπετε θα ήταν εμπόδιο στα όσα άθλια συμβαίνουν όχι μόνο με την εξόρυξη του βωξίτη, αλλά και τη μεταφορά του. Σε πολλά σημεία δημιουργείται μια «κόκκινη έρημος» με σκόνη που ποτίζει το έδαφος, ρυπαίνει τη θάλασσα, καταστρέφει το περιβάλλον.
Θλιβερό πως οι άνθρωποι της Φωκίδας συνεχίζουν να ψηφίζουν όχι μόνο το ίδιο κόμμα που έχει οδηγήσει τον νομό σε πλήρη παρακμή, αλλά για να είναι σίγουροι πως τίποτε καλό δεν θα γίνει εξέλεξαν και τον ανύπαρκτο βουλευτή της Ν.Δ. αντί των συνυποψήφιων του – που τουλάχιστον στα λόγια κάτι κάπως διαφορετικό πρέσβευαν…
Η Ιτέα ωστόσο είναι μια εξαίρεση στον κανόνα κυρίως με τις δράσεις του Πολιτισμού. Σε έναν νομό που δεν έχει τιμήσει ποτέ προσωπικότητες που κατάγονται από εκεί, όπως η Ελένη Καραΐνδρου, αλλά οι ιθύνοντες του τρέχουν να προσκυνήσουν όσους έρχονται στο Fόρουμ των Δελφών, για να ξεχάσουν ότι υπόσχονται την επόμενη μέρα.
Για να γυρίσω όμως στα όσα έζησα, η έκπληξή μου ήταν μεγάλη, όταν στον χώρο της εκδήλωσης, άρχισε να έρχεται από νωρίς πλήθος κόσμου. Μικροί και μεγάλοι. Η δασκάλα Αγάθη Κουλελή που συντόνιζε την όλη δράση είχε δουλέψει πάνω στα βιβλία και ανάμεσα στα όσα συζητούσαμε τα παιδιά από το «Χοροστάσι» διάβαζαν αποσπάσματα από τα βιβλία μου με εξαιρετικά θεατρικό τρόπο και δικαίως εισέπραξαν τα πιο πολλά χειροκροτήματα.
Θα μου πείτε τι δουλειά έχει ένα «Χοροστάσι» – που όπως φανερώνει ο τίτλος του ασχολείται με τους παραδοσιακούς χορούς. Κι όμως! Λίγο αν μπείτε στη σελίδα τους θα δείτε πως είναι άνθρωποι που προάγουν με κάθε τρόπο τον πολιτισμό αρχίζοντας από τη γνωριμία με την παράδοση.
Ο Μουσικοχορευτικός και Λαογραφικός Όμιλος Ιτέας «Το Χοροστάσι», όπως είναι ο πλήρης τίτλος του, μόλις λίγες μέρες μετά τη δική μου επίσκεψη, παρουσίασε τη μουσικοθεατρική παράσταση «Πώς πιάνεται η Αγάπη…» σε επιμέλεια Δημήτρη Ντόσκουρη, με τα χορευτικά τμήματα ενηλίκων. Η διδασκαλία των χορωδιακών τραγουδιών ήταν από τον Γιάννη Χατζή, ενώ έπαιξαν και οι μουσικοί Νίκος Μούτσελος (κλαρίνο, τσαμπούνα, φλογέρα), Θάνος Ρούμπος (βιολί), Στέφανος Κωστόπουλος (λαούτο), Βασίλης Σαραντινός (τραγούδι, κρουστά) και Σταυρούλα Τζιτζώκου (τραγούδι).
Όπως έμαθα από φίλους που την παρακολούθησαν ήταν ένα πολύ σημαντικό καλλιτεχνικό γεγονός που αφήνει σημαντικές παρακαταθήκες για το μέλλον.
Ελπίζω πραγματικά να είναι έτσι. Παρά τις αντιξοότητες πολλοί και σημαντικοί άνθρωποι δρουν σε τόπους όπως το Χρισσό ή τα Καστέλλια, χωρίς ουσιαστική στήριξη, αλλά με γνώση, μεράκι και ταλέντο.
Είδα ο ίδιος πόσα μπορούν να γίνουν, αντλώντας αισιοδοξία και από τα ίδια τα παιδιά με τα οποία ήρθα σε επαφή και φτιάξαμε διασκεδάζοντας τις δικές μας ιστορίες στην παραλία του περίφημου «Μαϊάμι» της Ιτέας.
Στην ίδια πόλη υπάρχει εξαιρετικός κινηματογραφικός όμιλος, θεατρική ομάδα κ.ά.
Δυστυχώς η βιβλιοθήκη υπολειτουργεί, ενώ σημειώνω την απουσία οποιουδήποτε «επίσημου» από την εκδήλωση. Βλέπετε την ίδια ώρα είχε συγκέντρωση ο μετέπειτα εκλεγείς βουλευτής.
Για κάποιους είναι σαφές πως ο πολιτισμός δεν φτάνει σε αξία τις πελατειακές σχέσεις…
