Κυριακή
Είναι Κυριακή σήμερα.
Για πρώτη φορά, σήμερα,
μ’ αφήσανε να βγω στον ήλιο,
κ’ εγώ
για πρώτη φορά στη ζωή μου
τον ουρανό κοίταξα ακίνητος
απορώντας πως είναι τόσο μακρυά μου,
πως είναι τόσο γαλάζιος,
πως είναι τόσον απέραντος.
Κατάχαμα κάθησα
γιομάτος δέος
και κόλλησα την πλάτη μου στον άσπρο τοίχο.
Δεν υπάρχει ένα πρόβλημα τη στιγμή τούτη
σ’ ό,τι ακαθόριστο είναι να με ρίξει.
Ούτε αγώνας τη στιγμή τούτη
μήτε κ’ ελευθερία, ουδέ γυναίκα.
Γη, ήλιος κ’ εγώ:
είμαι ένας άνθρωπος ευτυχισμένος.
Εντύπωση
Ο άνεμος
το αστέρι
και το νερό…
Ο ύπνος
αφρικανικού όνειρου
πεσμένου στα κύματα!
Ένας φάρος που λάμπει,
μια νύχτα
μαύρη
σαν ιστιοφόρο.
Πάμε
κ’ ερχόμαστε
σ’αυτόν τον αστέρινο κόσμον
όπου όλα χάνονται
δίχως
ν’αποκαλύπτεται τίποτα…
Το αστέρι
στο νερό.
Ο άνεμος.
Τα κύματα
που μουγκρίζουν…
Ακούς
μακρυά
κάτι τραγούδια…
Σαν το νερό,
σαν το αστέρι,
σαν τον άνεμο…
Μετάφραση: Άρης Δικταίος
