Μεγάλες κινητοποιήσεις για τη σκληρή συνταγή λιτότητας.
Της Ελεάνας Ροζάκη
Επίσημη ανεργία στο 12,5%, πάνω από 40% μεταξύ των νέων. Μείωση δαπανών στην υγεία που ξεπερνά τα 4 δισ. ευρώ. Πάγωμα των μισθών στο Δημόσιο για το 2014, με προοπτική κάλυψης μόνο του 40% των κενών θέσεων το 2015, με προφανείς επιπτώσεις στις βασικές υπηρεσίες προς τους πολίτες.
Εικόνα που θυμίζει Ελλάδα σε πιο λάιτ εκδοχή. Αυτή είναι η συνταγή λιτότητας αλά ιταλικά, στην τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης που στο διάστημα Απριλίου-Ιουνίου συρρικνώθηκε για όγδοο συναπτό τρίμηνο. Το ΑΕΠ έχει μειωθεί κατά 10% σχεδόν την τελευταία εξαετία και η συρρίκνωση της παραγωγής στη βιομηχανία υπερβαίνει το 20%.
Το εθνικό χρέος φθάνει τα 2 τρισ. ευρώ , πάνω από 130% επί του ΑΕΠ και η κυβέρνηση καλείται να συγκεντρώσει 84 δισ. ευρώ το χρόνο μόνο για την αποπληρωμή των τόκων, που απορροφούν πάνω από 10% των συνολικών δημόσιων δαπανών (808 δισ. ευρώ).
Με φόντο τη δραματική ύφεση αλλά και αξιοποιώντας την, η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Ενρίκο Λέτα από το Δημοκρατικό Κόμμα, επιχειρεί να υλοποιήσει ένα εκτεταμένο πρόγραμμα αναδιανομής του πλούτου από κάτω προς τα πάνω. Ενδεικτικό των προθέσεών της είναι ότι η φορολογία των επιχειρήσεων θα περιοριστεί την προσεχή τριετία κατά 10,6 δισ. ευρώ και βέβαια το κενό που θα προκύψει θα καλυφθεί από τις περικοπές στις δαπάνες του Δημοσίου. Ένα ακόμη πλήγμα για τον μέσο εργαζόμενο είναι η αύξηση του φόρου επί των πωλήσεων από την 1η Οκτωβρίου, από το 21% στο 22%, ενώ ο χορός των ιδιωτικοποιήσεων απειλεί να βαθύνει κι άλλο την ανεργία. Στην πρόσφατη επίσκεψή του στις ΗΠΑ, ο Λέτα άνοιξε τις αγκάλες στους ξένους επενδυτές, ενώ ήδη η ισπανική εταιρία τηλεπικοινωνιών Telefonica έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον για την Telecom Italia και η Air France επιθυμεί να αυξήσει το μερίδιό της στην Alitalia στο 50%. Αν οι δύο αυτές ιδιωτικοποιήσεις προχωρήσουν, υπολογίζεται ότι θα χαθούν 16.500 θέσεις εργασίας στην Telecom Italia και 2.000 στην Αlitalia.
Μαζικές κινητοποιήσεις
Το πακέτο των περικοπών δημόσιων δαπανών περιλαμβάνεται στον προϋπολογισμό του 2014 που κατατέθηκε στη Βουλή στα μέσα Οκτωβρίου και πυροδότησε κύμα μαζικών κινητοποιήσεων. Ακόμα και οι εκτιμήσεις της αστυνομίας έκαναν λόγο για συμμετοχή 50.000 διαδηλωτών στη συγκέντρωση της 18ης Οκτωβρίου στη Ρώμη, πολύ κοντά στην εκτίμηση των διοργανωτών που μιλούσαν για 70.000 διαδηλωτές.
Με την οργανωτική «υπογραφή» των αυτόνομων συνδικάτων USB και Cobas, οι απεργιακές κινητοποιήσεις της Παρασκευής εκείνης κατάφεραν να παραλύσουν τη ζωή στην Ρώμη και σε πολλές πόλεις της Ιταλίας. Μετά από αυτή την κινητοποίηση, τα μεγάλα συνδικάτα, CISL, CGIL και UIL, προσανατολίζονται τώρα στην οργάνωση μίας πανεθνικής γενικής απεργίας κατά του προγράμματος λιτότητας.
Προβληματισμό ωστόσο προκαλεί η απουσία της Αριστεράς στην κρίσιμη αυτή φάση της λαϊκής διαμαρτυρίας.
Πολιτική αστάθεια
Με φόντο μία εικόνα κοινωνικής έκρηξης, η πολιτική ζωή της Ιταλίας βιώνει μία ακόμα κρίση. Για την υπερψήφιση του προϋπολογισμού, το Δημοκρατικό Κόμμα είναι άμεσα εξαρτημένο από το κόμμα του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, αφού δεν διαθέτει την πλειοψηφία στην Κάτω Βουλή. Στόχος του Λέτα είναι να παραμείνει στην εξουσία τουλάχιστον μέχρι το καλοκαίρι του 2014, όταν η Ιταλία αναλαμβάνει την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μέχρι τότε ευελπιστεί να έχει περάσει κρίσιμες μεταρρυθμίσεις στη δικαιοσύνη, τις αλλαγές στην εργατική νομοθεσία που απαιτούν οι βιομήχανοι, και ίσως στον εκλογικό νόμο.
Αναμφίβολα το Δημοκρατικό Κόμμα του πρωθυπουργού Λέτα, ένα από τα «παιδιά» του κάποτε πανίσχυρου Κομμουνιστικού Κόμματος που πήρε δεξιά στροφή, μπορεί και κινείται στη γραμμή της αυστηρής λιτότητας εκμεταλλευόμενο την ηχηρή απουσία της επίσημης Αριστεράς και των συνδικάτων.
Στα θολά αυτά νερά ψαρεύει και το λαικιστικό κίνημα Πέντε Αστέρων του Μπέπε Γκρίλο. Αποκαλυπτικό τεστ του δημαγωγικού προφίλ του Γκρίλο αποτέλεσε η τραγωδία στην Λαμπεντούσα, όπου πάνω από τα πτώματα εκατοντάδων Αφρικανών μεταναστών ο Γκρίλο δεν κρατήθηκε και πρόσθεσε τη φωνή του στον χορό των σωβινιστών και των υπέρμαχων του νέου νόμου εναντίον των μεταναστών: «Πόσους ακόμα παράνομους μετανάστες μπορούμε να αντέξουμε, όταν ένας στους οκτώ Ιταλούς δεν έχει αρκετά χρήματα να φάει;», έγραψε στο blog του λίγες ημέρες μετά την τραγωδία.
